Секој ден си ми во мислите, а толку сакам да те заборавам, се прашувам дали некогаш помислуваш на мене?... Не среќен си со неа, а велеше дека немаш ништо со неа и никогаш повеќе нема да бидеш со неа. А јас, јас го отргнувам од мене секој што ќе ми се доближи, не можам да замислам некој покрај мене, а да не си ти тој.
Фала ти. За "трудот" кој го вложи во врската, и за дрскоста и ладнокрвноста со која ме напушти. Јас немаше да имам храброст. Фала. Конечно те оставам зад мене.
Што виде толку у мене, па толку се трудиш. Ама не е лесно, ќе си се помачиш малце. Не дека глумам hard to get и дека сум комплицирана ама поинтересно е вака, а и ти излеа си научен на лесни и прости, вака да видиш дека е поинтересно. Тоа што потешко се добива повеќе се сака. А да, ги обожавам твоите пораки за добро утро и добра ноќ ама не се поврзувам многу за тебе, нешто не си ми многу сигурен.
Ми се заспива со тебе, секој ден и секоја ноќ. Да си дојдеш преморен од работа, и да ми потонеш во прегратки. Да се разбудиш само колку да ме повлечеш и припиеш до тебе,и продолжиш. Да се будиме и заспиваме заедно. Да те сакам и да ме сакаш ко до сега, секој ден посилно и посилно! Да си имаме наша,заедничка "дома",и ни минута да не се делам од тебе веќе. Тоа сакам! Мој засекогаш! Твоја,засекогаш. Ветувам!
Факт е најмил, дека во овој живот, јас не те заслужувам. Треба да се извишам многу за да те стигнам во твојата (духовна) височина. Трпеливо ги поднесуваш сите мои каприци, проблеми, глупости и не друго, ги сакаш, бидејќи се дел од мене. Од ден на ден, јас се претопувам во тебе, а ти во мене. Ех, што можеме тука душо, освен да ја молиме судбината да не се попречи (пак)? Или ќе ја надмудруваме, одново, одново и одново...
Зошто си таков?Зошто пиеш кафе на моето омилено место и ме чекаш да дојдам?Да прекрасен си ама не паѓам на тоа.Зошто мораш секој пат да ме викаш нагалено и да ме гушкаш 5 минути без да ми кажеш ништо?Зошто ме запознаваш со твоите другари и им кажуваш дека сум прекрасна личност?Сакам само да си одиш од таму и да одиш кај девојка ти бидејќи не можам секој ден да бидам толку силна за да глумам дека не чуствувам ништо спрема тебе.Ме убиваш секој пат се повеќе и повеќе и секој пат ме гушкаш посилно,те знам многу добро.Ја имаш неа остави ме мене,барем немој да ме гледаш толку топло..се топам.
Дали помислата на мене ти краде бар минута во денот? Дали? Зошто мене ми зеде не минути, туку години.
Последно што сакам да ти кажам е дека ти си невиден идиот, безчувствително суштество, арогантно копиле, егоист и себичен глупак!!!
Сакам да си до мене, да ме гушнеш како што знаеш само ти, да ме бакнуваш цел ден, а после ммм... Си знаеш ти Ѓаволче сум, ама твое
Многу сакам да читаш овде. За да знаеш како да се однесуваш. А не да ми пишуваш пораки во ниедно време и да ми ѕвониш. Зашто тешко е умп . Не сум од камен. А и не сум јак карактер да си достојам на зборот. А и едвај чекам пак да сум со тебе.
Iako me povredi i ispadna najgolemiot idiot na planetava, sakam da znaes deka sepak si najubavoto nesto sto mi se slucilo vo zivotov zatoa sto so nikoj drug nema da pocuvstvuvam tolkava sreka kako so tebe..Steta, mozese uste mnogu dolgo da ni bide taka ubavo I da, da mozam pak se od pocetok, se isto bi napravila samo bi go smenila krajot ...
