Разочарана сум, лута, нервозна, тешко ми е, а тебе те нема до мене. Како некоја будала го чекав денот да ми се вратиш. Со будни очи сонував како ме прегрнуваше силно после толку време, како повторно срцето сонце ќе ми го огрее, сонував за сите убави работи кои планиравме да ги направиме, а ти што ми кажа... Вознемирена сум, љубоморна сум затоа што лајкуваш на други девојки, некоја недоверба се јавува во мене. Најболно е што те сакам, што би го губела времето надевајќи се да дојдат тие убави денови за кои будни сонувавме. Понекогаш помислувам дека се што ми кажуваш е лага за да ме држиш во неизвесност, да ме тестираш. Како ќе живеам со оваа болка којзнае....
Bi i kazal : Do koga vaka ? Bi te zamolil da ne me MALTRETIRAS okolu Facebook, instagram, snapchat , Koj e toj koj e ovoj? Stavi mi komentiraj vo mojata slika, retko postiras sliki so mene, izbrisi ja taa slika drr drr drr drr 700 drugi cuda okolu socjalnite mrezi. NE ME INTERESIRAAT- NE SE ZAMARAM SO OVIE RABOTI MNOGU... Prosta pricina nemam vremeeee ne se primarni za mene .. Ti imas drugarki izlezi kaj, koga sakas, jas imam drugari izleguvam odam kade i koga sakam. ( ne odam nikogas tamu kaj sto ne mi e mestoto da se razbereme) ne odam po drugi ili kurvi, nikogas ne bi odel . Prosto i ednostavno : OSTAVI ME DA DISAM,( ne si samo ti vo ovoj svet ) ...!
Ако ме заборавиш Сакам да знаеш една работа. Знаеш како е тоа ако гледам кристална месечина, црвени гранки на бавната есен во мојот прозорец, ако го допрам неусетниот пепел крај огнот или збрчканото телото на трупецот, сè ме носи кон тебе небаре сè што постои, мирисите, светлоста, металите сè како мали чамци кои пловат кон островите твои што ме чекаат. Е, па добро ако малку по малку престанеш да ме сакаш, и јас ќе престанам да те сакам малку по малку. Ако одеднаш ме заборавиш не ме барај јас веќе сум те заборавил. Ако мислиш дека е долг и луд ветерот на знамиња кој поминува низ мојот живот и одлучиш да ме оставиш на брегот на срцето во кое јас имам корени запамти дека тој ден, тој момент ќе кренам раце и ќе ги искорнам своите корени во потрага по друга почва. Но ако секој ден секој час, се согласиш да бидеш моја судбина со неумолива сладост, ако секој ден се искачи еден цвет до твоите усни барајќи ме oх љубов моја, ох моја во мене целиот тој оган се повторува, во мене ништо не е изгаснато или заборавено, мојата љубов се храни со твојата љубов, сакана, и сѐ додека живееш таа ќе биде во твоите раце никогаш не напуштаајќи ги моите.
Уште точно еден месец ни е годишнина. Не ми се верува колку брзо поминува времево. Веќе некое време нема пеперутки, огномети и не знам што, како што е на секој почеток од една врска. Сега чувствувам смиреност, сигурност, кога и да те видам и гушнам. Сфатив што значело она кога покрај некој што го сакаш се чувствуваш како дома. Поубаво чувство нема. Никогаш не мислев дека ќе биде вака, дека би се чувствувала вака покрај некого. Како цел живот да се знаеме. Колку и да звучи клише, и 100 години со тебе малку би ми биле.
Мораше ли да ја слушнам песната „Уторак“ од Петар Грашо, мораше ли да ми се уврти во глава? Ако четврток ми е омилен ден кога си ти во прашање, вторник е ден кој почнувам да го мразам, асоцијација ми е за разделба. Денот кога замина далекууу.
Не си свесен колку си блиску до тоа да завршам све со тебе и никад више да не те погледнам. Преблиску си!
Браво за мене. Успејав да те игнорирам цела вечер, иако единствено што сакав е да те гушнам. Несвесно погледот ми бегаше кон тебе, сакав да те гледам, да те допрам, но не смеев, не можев. Премногу ме боли лагата во која живеев, со која се будев и заспивав. Ме болиш ти, и не сакам да ми се повториш. Боли секој момент поминат со тебе што никогаш не бил реален. Боли времето потрошено залудно. Боли надежта за сите наши денови и ноќи, соништа и планови. Боли секој збор преку телефон, боли вистината сурова и арогантна, боли твојата комплексност и секој страв. Боли носталгијата за секое добро утро и добра ноќ. Боли тонот на твојот глас, мирисот на твојата енергија и идејата за безусловна љубов. Болеше цел месец, болеше вчера, болиш и сега. Но те боли тебе за мене. Сакаш да бидеш кул. Еве кул си. Се понижив пред тебе, се обидов да ти покажам, да ти докажам и да ти кажам дека ми требаш...
Што ти е? Чуден си ми... Не беше ваков Денес не дозволив никој да ми го уништи денот ама ти почнуваш да ме нервираш
Се прашувам сеедно ли ти е или исто се чувствуваш како и јас. Немам моќ да променам но ти можеш, барем за себе. Доволно ќе е.
