Па како можеше да бидеш толку секси, толку факинг прекрасен од секој аспект, толку неодолив, а толку невозможен за мене, м?
Пресреќнa сум штo те имaм кaкo мoј сoпруг,пaртнер,живoтен сoпaтник. Знaеш дa се изнервирaш нo знaм кoлкaв тoвaр нoсиш нa твoј грб. Oд денoт кoгa oстaнaв бременa не престaнa дa се грижиш зa неa,едвaј чекaш дa ни дoјде нa свет.Дури,пoвеќе исплaшен си oд мене. Фaлa ти штo си пoкрaј мене,штo издржувaш се и си прaведен. И естрoгенoт пoлекa се врaќa,ќе не биде. Знaеш декa ми се нaјубaви бaкнежите нaутрo пред рaбoтa. Бaкнувaј ме секoе утрo,цел живoт.
А што убаво ќе беше сега до тебе да легнев. Не порака дека стигнав, туку бакнеж и прилепување до тебе.
денес точно 3 години како го напушти мојот живот. тивко влезе,уште потивко и излезе........ Cheers darlin' ....а се сеќавам дека тогаш седев во ред кафе, и си фрчеше Oye Como Va,пиев некое скапано кафе ваљда,мислејќи дека ќе ми го крене притисокот бидејќи бев скроз падната на 0.Празнословев со другарката,лупетав,оговарав дека си шупак и дека сеуште ме сакаш ама гордоста не ти дава да ми се јавиш. Но потајно мислите ми лутаа кај тебе,не можев да прифатам и не сакав да прифатам дека повеќе не сме заедно.Дека си слободен,а ми вети дека срцата ќе си ги чуваме чисти,што ќе горат исклучиво само за нас двајца. Денес после 3 години,пак си ја пуштив истата песна,и чувствувам дека ништо не ме притиска во градите,нема болка,нема празнина.Некои личности успеале многу квалитетно да ги избришат твоите траги,и сеќавањето за тебе,та дури и сега кога сакам да искуцам 2-3 збора за тебе,немам идеја,немам инспирација,немам ни грам љубов....... Мило, (така ти милуваше да ме викаш) заборавот е тежок,особено тежок на оној што љуби со цело срце,а притоа свесен дека мора да заборави и да ги закопа во песок сите спомени и љубовни радости. Јас ги закопав,и продолжив сама од таму каде што ме остави. Биди добро!
Смеам ли Тебе да ти пишувам во темава? Вчера дувна 28 свеќички. Јас, со боса нога и шут во осјо гнездо, морав да ти посакам да си добар. И да си среќен. Сакам да знам како си. Како да беше вчера кога за прв пат покрај тебе се почувствував како жена, а бев детиште. Веројатно уште и сум. Уште никој ме нема допрено, толку длабоко и толку добро како ти. И тој Загреб, Меzzanine од Massive Attack на рипит, многу цигари и вино, сите за мене, и онаа на Хенри Милер што ми ја подари, што ја прочитав на пат за дома. Страниците се уште изгужвани од солзи. Детиште. Зборевме кој каква тетоважа ќе направи, до нареден пат. А нареден пат немаше. И сега сакам да те видам. Премногу често го помислувам ова последнава година, за да е случајно. А осјото гнездо веќе го разбудив. Боже, зошто секогаш го сакаме она што не е за нас?
Си одам и го знаеш тоа. Не знам како се чувствуваш, не очекувам ниту да ми кажеш. Само се плашам, но не за мене. Јас знам што сакам и знам како ова ќе заврши. Туку се плашам ти да не го прифатиш тоа, се плашам дека ќе морам да оставам трага која ќе боли. Искрено се надевам дека грешам, се надевам дека не чувствуваш ништо...ама од тоа што го гледам не ќе да е така Прекрасен човек си, остани таков .
3 месеци откако раскинавме и искрено не ми фалеше. Сега, не знам што се случи, не можам од глава да те извадам и очајно ми требаш. Не сакам да дојдам до момент да се покаам што раскинавме..
Вака кога слабо имаме време да збориме на нет многу ми е криво ама не сакам да ти кажувам, да не речеш оваа па нема друга работа освен мене и интернетот.
Не ми се верува дека правиме 6 месеци. 6 месеци со многу убави и некои нетолку убави моменти, но секој момент заедно прави да се заљубам уште повеќе во тебе. Понекогаш се плашам многу, да не те изгубам, и дека можеби не сум доволно добра за тебе, ама знам дека you are my person. И знам дека двајцата ќе се трудиме да си ја надградуваме врската и да ја држиме стабилна како и до сега. Те сакам многу, и фактот дека денеска конечно успеав да те гушнам ме направи пресреќна
Ти, тебе што те мислам секоја вечер... Ме убиваш со поглед и го знаеш тоа, но гориш за мене го знам тоа. Дојди да уживаме заедно, да не останеме само двајца во ноќта чии очи постојано се вперени едни во други.
Сув снег и студ, возење во ниедно време по смрзнати улици ме потсеќа на тебе. Ми се активираат сетила со се спомени, со се се. Искрено не дека нешто ми недостигаш претерано, никогаш не реков дека не можам да живеам без тебе, ама едноставно не се замислував така.
Те сакам е мал збор за тоа што го осеќам спрема тебе. Никогаш не замислував дека една личност ќе ми стане цел свет, а не па дека со две раце ќе го прегрнам целиот свет. Толку многу знаеш да ме смириш што ми делуваш како некој седатив, а знаеш и да ме излудиш до тој степен што ни седатив неможе да ме смири. Ти си мојата слабост, мојот свет. Незнам што би правела ако еден ден те изгубам и не го поминам цел живот со тебе, а и тоа ќе ми е малце би сакала цела вечност јас да бидам само твоја, а ти само мој.
