Еве спиеш до мене, цврсто ме гушкаш со едната рака, ти ги чуствувам отчукувањата полека се смируват и продолжуваат рамномерно тик-так... се чуствува спокој и љубов во воздухов кој ја исполнува замраченава соба. Сакам кога во сред спиење ме бацуваш и гушкаш, кога ме бараш низ кревет со раце, сакам кога тајно наутро ми се извлекуваш од кревет и ми носиш кафе, сакам кога ме покриваш у сред лето да не случајно настинам, кога ми кажуваш дека сум ти најубава наутро без трошка шминка и разбушавена коса. Најмногу од се сакам до тебе да заспивам и до тебе да се будам.
Малку е глупо да ме бараш само кога тебе ти треба нешто а мене кога ми требаш како сега те нема сфаќам дека беше на работа ама сепак можеше после да ми пишиш
Ljubovche moe,najmilo,najsakano moe Che puknam,abe ce piknam bez tebe Te sakam Ti si mi mir na dushava Nikoj ne mozhe tolku mn da mi ja smiri i stopli kolku shto mozhesh ti Ljubovche moe edno najsakano
Преку глава од аеродроми, автобуски, железнички, среќен пат, довидување... Каде е крајот? Не се свесни луѓево колкава среќа имаат што ги гледаат саканите секојдневно.
Досега седевме заедно кај мене на работа и му велам „ех, да имаше сега од мојата омилена салата и по една печена пченка...“. Од моментот кога се разотидовме, цело време го чекам да се врати со салатата и со пченката и да ме изненади. Како не имав некоја телепатска моќ да му влијаам врз мислите Некогаш ти текнува едно киндер јајце да ми купиш без причина и гледаш дека се радувам како детенце мало, а сега ем си барам нешто (индиректно ), ем не ти текнува да ми донесиш
