Не знам што ќе правев сега да не беше ти во мојот живот. Немаше да имам никој до мене. Мислам дека ќе се самоуништев на некој начин. Ти ме пронајде во највистинско време. И целиот свет да се сврти против мене, ти ќе бидеш тој што ќе стои до мене и ќе ме држи за рака. Бидејќи секогаш си тука за мене. Те сакам најмногу од се.
Денес цел ден го преплакав. Се лутев на себеси, се лутам на тебе. Едноставно го мразам секој момент од кога раскинавме. Толку проклето многу ме болиш, што е небитно што и да правам пак си ми во мисливе. Сеуште си мојата личност, и неизвесноста ме убива. Едвај чекам да се вратам од одмор и да те видам и да расчистиме се. Не сакам да те изгубам, зошто и покрај се пак те сакам. Се надевам дека до тогаш ќе си ги решиш проблемите со себеси и ќе ми дозволиш да допрам пак до тебе. А јас до тогаш ќе звучам патетично тука и ќе се борам со солзите.
Кога си тажен љубов моја срцето ми се кине сакам да знаеш дека сум секогаш тука за тебе и дека и твојата среќа е и моја среќа и твојата тага е и моја тага.
Кога човек ќе остане сам, не му преостанува ништо друго и сам се враќа во она време кога некогаш бил најсреќен. Ти беше причината за мојата заразна насмевка, за топлината во душава, за сета среќа на овој свет, која за момент беше само моја, но ти си и причината заради која низ солзи го пишувам ова овде обидувајќи се да си олеснам себе и да се испразнам од болкава. Но болкава не престанува, болиш исто толку како и пред 365те дена кои поминаа. И покрај се сеуште си тајна моја длабоко сокриена,која не ми дава мир а веќе со месеци и сон, па во ниедно време размислувам за се она што беше и она што остана а никогаш не бидна..а никогаш нема да го заборавам она што го кажа дека сум моќна само што не сум свесна за тоа,епа повели дојди ја видиш мојата немоќ, дојди барем еднаш во ова ниедно време,само сакам да ги видам тие црни очи заради кои душава сега е црна. Само дојди. Само толку. Да најде ова мое срце мир. Да запре болкава за миг.
И ти си од оние кои сеуште чувствуваат нешто кон бившите.Нема да дозволам мојата љубов да ја искористиш за твоите потреби да заборавиш некого.Научи се да се бориш сам.Дали се лутам?Не.
Мама почна многу да прашува за тебе. Изгледа потајно те засакала. Кај е среда веќе, сакам да те видам.
Неможам да верувам дека минаа 6 години во кои чиниш престанав да дишам... Неможам да верувам дека минаа 6 години во кои насмевката ја сопрев и чував само за тебе... Неможам да верувам дека минаа 6 години во кои забранив луѓето да ме допираат... Неможам да верувам дека минаа 6 години во кои не живеев само преживував и те чекав... Неможам да верувам дека минаа 6 години во кои повикот кој го чекав не дојде.... Тоа "те сакам"не го шепна.... Не ме погали, не се насмевна и не се расплака за мене... Неможам да поверувам дека изгубив толку многу без да погледнам колку мачку значев за тебе... Неможам да поверувам... Но поминаа....
Se nadevam deka eden den ke sfatis so cuvatvuvam,kolkava zaguba mi nanese. Se nadevam . Zatoa so toa e edinstveniot nacin da me razberes. No ne sakam da me baras . Ne sakam da mi kazes izvini zgresiv . Kasno ke bide i veke e. Sama sum vo najlosiot period od zivotot blagodarenie na tebe . Sebicno si gledase za tvojata sreka . Ti bev poddrska i desna raka ,no dzabe e seto toa . Kolku poveke se grizis za covek tolku pomalku se ceni nestoto. Mozebi trebase da te otkacam uste na pocetokot . Pogolema e zagubata so ja pretrpiv otkolku da te izgubev tebe. No jas sum budala vo slucajot , naivno veruvav vo ljubovni bajki. Vo toa deka ljubov e koga sakas drugiot da go vidis sreken bez mnogu da razmisluvaas za samiot sebe. Ne znam dali cuvstvuvam sega taga ili gnev do tebe . Dali te mrazam ili seto toa e rezultat na bolkata koja ja cuvstvuvam. Morav da te blokiram,ne mozam poveke da gi citam tvoite poraki kako si sakal da me vidis srekna ...koja sreka? Srekata so ja imav mi ja zede. Voopsto neka ne ti e gajle dali ke sum srekna ili ne.Ne sakam sega da glumis dobar bivsi i da gi brisis losite sekavanja .Neka ostane taka kako sto bilo najiskreno.
Си носам твоја дуксерка низ дома. Обично ја облекувам за да седам на тераса ама после заборавам да ја слечам и си ја мирисам.
Јас една грешка, ти десет. Супер. И овојпат ќе молчиме?! Нит ти го разбирам однесувањево нит па ми е до одгатнување и читање мисли. Само да не се заебеш, пошо почнав веќе да губам трпение.
Изненадувањето што ти го ветив, го пролонгирав малку Ама со причина. Цело време си ја надоградувам идејата, едвај чекам да видам твоја реакција на крај.
Една слика со сеќавање од денов пред точно една година ме врати назад, за таа special night што ја имавме и колку многу сакано се чувствував од твоја странa. А денеска ме оставаш на seen, се бориш самиот со себеси или не знам веќе ни јас што. Не читам мисли, не можам да сфатам. Сакав да ти ја пратам сликата да видам дали и кај тебе ќе ги разбуди тие емоции што допреа до мене ама не знам колку вреди. Правиш секоја моја акција да ја преиспитувам и премислувам по сто пати.
Никогаш нема да ти го заборавам ова. Се' додека живеам и дишам, ќе бидам благодарна што ми влета во животов. Гордост си ми. Ти благодарам што постоиш.
