Да ја научам твојата смиреност... Не сум запознала друг човек како тебе. Никогаш лут, никогаш напнат, никогаш изнервиран, никогаш со нешто во себе што го крие со насмевка... Не, никогаш не сум запознала толку избалансиран, стабилен и разумен човек. Толку спокојно и јасно знаеш што сакаш. Додека јас... јас, сакам да сум вознесена во илјада светови и места и реката во мене не запира... Ти си моето море во кое се нурнувам со сета сила и се утихнувам... конечно сфатив. Еден си во милион светови... и ти благодарам што те имам сега и засекогаш... Не знам како те заслужив... сериозно, ти се заслужуваш некако, со нешто, не доаѓаат луѓето како тебе туку така... доаѓаат по заслуга...
Се прашувам дали дечките што си ги фрлиле девојките за ефтини путки се свесни дека сами на себе си прават штета
Знам низ што минуваш. Тие зборови ме прободеа, но истовремено ми олесна што успеа да признаеш некому. Подобро да чујам што е отколку да живеам во илузија дека сѐ е во ред за еден ден да биде касно. Ќе бидам тука за тебе како што беше ти за мене. Ќе те гушнам и ќе те слушам. Ќе молчам додека ти плачеш. Ќе бидам трпелива да помине ова и ти да ми бидеш добар. Ама знам дека ќе се избориш
Ми фалиш. Ми фали да се будам покрај тебе наутро. Ми фали твојот мирис. Ми фали секој заеднички викенд...
Душо моја многу ми фалиш .... Знаеш дека многу те сакам , дај престани да ме игнорираш и помисли бар малку на мене ..
Гледаш дека сите ти зборат убаво за мене, дека треба да ме чуваш, а ти само уживаш да ме понижуваш.. Зошто? Стварно не знаеш што имаш додека не ме изгубиш!
No te atrevas a decir te quiero No te atrevas a decir que fue todo un sueño Una sola mirada te basta Para matarme y enviarme al infierno....
Не ти сум лута тебе, се лутам на самата себеси шо не можам да те прифатам и сакам онаков каков шо си. Шо упорно сакам да те сменам, да те напрам да бидиш поинаков од то шо си за да ги задоволиш моите "стандарди". Секогаш кога ќе прашаш на шо размислувам во моментот, шо ми се врти во глава, зошто сум напната, не знам како да ти одговорам. Не знам шо да ти одговорам. Тоа дека се гушам и се фаќам за се можно да го спасам она нашето, тоа ли да ти го кажам? Вчера толку многу размислував за ова, секогаш многу малку фали да ставам крај на врската, ама тоа малку никако да дојди. Не можам ни со тебе, не можам ни без тебе.
Крвта ми замрзнува кога се лутиш за ситници и кога ќе ми текне дека не ми веруваш. Како можеш да си во врска со некого, а да немаш доверба во таа личност? И зошто си со мене ако не ми веруваш, ако мислиш дека те лажам цело време, ако за секој муабет ти треба скриншот како потврда?
Што толку смешно најде во тоа што кажав дека ми недостигаш? Сега со денови нема да ти зборам, и онака не сум битна во твојот живот. Еден ден морам да се научам да живеам без тебе. Колку порано, толку подобро за мене.
Еднаш бар да прошетавме ко луѓе. Еднаш.. Цел живот ти е мачно. Не работиш само ти. Не знам дали имам сеуште чувства за тебе. Претера...
