17 години од дадените завети пред Бога Ние не пораснавме заедно туку созреавме задно. Животот не научи на тешка борба за опстанок. Многу битки, многу не сардисаа од сите страни но јас и ти сплотени како што дадовме завет во добро и лошо во болест и здравје во радост и тага во немаштија и богатство успеавме заедно да победиме и надминеме се, ама баш се! Бог не искуши со сите овие работи за се што ветивме пред него за се не искуши,ама баш се! 17 години во брак нека ни се множат годините во брак исполнет со здравје, среќа, мир, љубов, почит, разбирање, трпение. Другото ако даде Бог во ред ако не доволни сме и ние двајцата зарем не
Поминаа 4 месеци. Се чини како да поминале 4 години. Не минува ден без да помислам зошто се случи сето ова. И како можеш да си го тераш животот понатаму без трошка грижа на совест. Се си мислам дека не е ова реално, ова е некој филм со незамисливо сценарио. Дали навистина ти недостигаше толку животот пред мене? Истите работи кои ги правиш сега ги правеше и со мене, не знам што ти пречев јас. И онака бевме како цимери на крајот. Дали навистина вредеше сето ова? Дали те исполнува да си затворен во 4 ѕида сам? Искрено, за сожалување си. Не знам како можеш да бидеш несвесен за она што ти се случува. Имаш ли барем некакви чувства? Тешко е да си поверувам дека ти си тој истиот. Истиот оној со кој од првиот ден не престанав дење/ноќе да се гледам/бакнувам/да мислам на него. Истиот кој го запознав во најлошото, во кого верував и го гледав како станува најдобар пред мои очи. Истиот кој ме убедуваше дека сум му се. Истиот кој ми стави прстен на рака. Истиот кој ме гледаше во очи и ме молеше да оформиме семејство. Единствениот на кој му верував 100% и никогаш не посомневав дека ќе бидеме заедно до крајот на животот. За да го добијам ова? Така ладно и бесчувствително. Штета. Едно време по разделбата те барав наоколу со поглед каде и да одев. Затворав очи и те гледав тебе, но оној стариот ти. Сакав само да знам дали си добро, дали барем малку мислиш за работите што ни се случија. Дури и гласот ти го преслушував, пак и пак, само за да се самоубедам дека ти си тој истиот. Излегов многу наивна и тоа ме прави гневна. Ме прави гневна што ме остави без одговор. Но, не се јадосувам. Јас барем имам некој кој ме прави среќна. Никогаш нема да го видиш овој вид среќа на друго место. Се ќе заборавев, но за него никогаш нема да ти простам. Штета. Можеби еден ден ќе ти текне, но доцна ќе биде. А и сега веќе е доцна. Не мислев дека ќе згасне љубовта кај мене, ама успеа и тој последен жар да го пеплосаш. Ме докрајчи. И кога веќе не сме заедно, барем не ме кочи, биди барем еднаш храбар и стави крај на ова нашево, не биди кукавица. Појави се. Секогаш си бил силен само на зборови. Искрено, барем се надевам дека сега си среќен. Од се срце. Но, исто така ти посакувам да почувствуваш на своја кожа како е да гледаш некого во очи и да не го препознаваш веќе. Оној кој стои пред тебе да е некој друг. И тоа да биде некој што бескрајно ти значи. Што и да кажам веќе не вреди, жал ми е што никогаш не ме ислуша докрај и не ни даде шанса. Само знај, син ти ќе порасне во мажот кој ти никогаш не беше. Ти ветувам.
Ne trebaju skupa kola, ne treba ni stan, Ne treba mi puno toga da ostvarim san, Ne treba mi brdo para, niti sto drugara, Samo ti mi trebaš dušo, ostalo me smara. Ne treba mi crkva, ja sam s tobom naš'o spas, Ne treba mi partija, tebi dajem glas. Ne treba mi škola, i bez nje ja dobro znam, Dok je meni tebe, draga(i), neću biti sam(a).
Ne, ne si ti idiot. Te zalam, ti si ocaen, i ti i tvojata bivsa. Ti koj mi zboruvase deka si zavrsil, deka nikogas ne bi se vratil na staro. Ti koj, me zapoznavase so site tvoi bliski. Taa do tebe uste poocajna, so lugjeto koi sedevte sinokja i slavevte, zarem vi bese prijatno? Koga samo pred 2nedeli me nosese so tie tvoi lugje? Nasilstvo, neverstvo... Zal mi e za tebe, ute poveke za devojka ti. Ete, jas sum povredena, da, me skrsi koga najmalce ocekuvav. No znaes, jas ova ke go prebolam i ke stvoram noz zivot, nov svet. Neka vi e so lesno
Камо да можев да ти ги олеснам маките .. Криеш од мене , но јас чувствувам . Не ти е ова од секојдневната рутинска работа , ова е друго .. Криеш , за да не те мислам , но јас знам што се случува .
ЛЕЛЕЛЛЕЛЕ БОЖЕ ЧОВЕК ЌЕ МЕ УМРЕШ ОД СМЕЕЊЕ. Вака не паметам од кога се немам смеено. Да си ми жив и здрав.
Слатко е кога ќе ми пишеш hello beautiful, ама прва помисла ми е дека си ме провалил на форумов упм .
Во секој втор ги гледам твоите очи, а толку се специфични и пак наоѓам некоја мала сличност за да имам чувство дека ти ме гледаш најубаво на свет. Се смирувам на тој начин.
