Би ѝ кажал Имав само еден страв, да не те загубам. Но сега, ако веќе нема љубов, има ли од што да се плашам? Или веќе од ништо немам страв? Од сите спомени остана само прав. А понекогаш помислуваш ли на нас како и јас? А пак мене тешко ми е да ве гледам двајцата вас. Нејсе, биди ти радосна за мене е предоцна. Сепак ме прогонува твојот лик, честопати те гледам за миг, во лицето на некоја девојка која крај мене минува, тогаш твоето име во мислите ми се римува. Кон него како заминуваш гледав, се надевам го најде она што го немав. Сега сум среќен што си среќна ти, фала ти за спомените што ми ги остави. Не грижи се надминав, не е веќе мрак, низ други очи ќе блесне зрак.
Сакам.. да го видам пак тоа итање со очи низ рамењата на толпа луѓе, полно со очекувања, надеж и страв, барајќи ги моите. Потоа неизвесноста во тебе ја снемува, радоста што ме гледаш те исполнува, длабоко воздивнуваш и ги спушташ згрчените раменици. Ти бликнуваат очињата од среќа, под нив ја читам твојата насмевка, твојот свет запира само зашто ме гледаш мене, а јас те гледам тебе. ..но веќе се чини недостижно.
Слатко е шо секогаш наоѓаш време да ми пишеш, слатко е све шо ми кажуваш, слатко е колку лесно ми искажуваш чувства... Не е слатко уствари, совршено е.
Понекогаш се плашам од што толку те сакам. Затоа што еден ден ако не си ти, знам дека никогаш нема вака да сакам пак..
И после толку време? Да, цело време те сакам. Знам дека е готово, но сеуште се надевам. Толку живописно се сеќавам на секој момент поминат со тебе, од нигде никаде те гледам тебе во моите мисли... Ја гледам твојата половина од лицето, и одеднаш лифтот се затвара. Толку, само секунда која ме измачува со месеци. А секунда е крајот меѓу нас. Знам, многупати се убедувам и се лажам самата дека можам без тебе, дека те преболив, дека сум среќна... Но всушност сум празна. И секоја ноќ се прашувам, како можев да сакам некој како тебе. Некој кој намерно ме измачува, кој не сака да ме види. Некој што ме отфрли кога најмногу љубов имав во себе, кога најмногу љубов можев да дадам. Некој како тебе. Што го сакам со целото мое тело, со сета сила во мене. Некој што се плаши, некој што не се сака, некој што бега кога ќе види дека е во тесно. Но колку повеќе време минува, толку полесно е за мене. Веќе се навикнав. Постојат денови, особено ноќи кога сакам да ти пишам, да ти се јавам, дури и пред зграда да ти застанам и да те чекам да излезеш. Но, знам што ќе биде. Ова е една од оние ноќи кога сакам да ти пишам, но сепак не. Твоја одлука. Да бидеме странци.
Од првиот момент знаев дека не ме сакаш...можеби ни јас тебе не те сакам ,покрај тебе се чувствував посмирено, посреќна, анксиозноста ја снема ...можеби тоа и беше стапицата во која што се фатив. Солзите на првиот однос кај тебе не беа радосници ,беа солзи со кои што ја прифатив реалноста. Дека немам каде освен тука ,во твоите прегратки. Солзи за надеж дека барем тука покрај тебе се чувствувам како да припаѓам на некој - каква стапица. А сега само две години подоцна ,јас се преиспитувам колку погрешив... Ако две години подоцна се случува ова како ли ќе биде понатаму!? Само и само ќерка ми вреди од се ова. Само и само заради неа нема никогаш да избегам од ова празно и меланхолични живеење Како може дота да ти е поважна...ај од мене ок некако би разбрала ,ама од детето !? Како ниеднаш не се сети да прашаш како сме поминале денес ? Јас сама ќе кажувам ,па уште и не ме ни слушаш...
Лошо се чувстувам кога ќе се насмеам на порака од тебе. Не треба да збориме. Другар си ми, да, ама не треба да збориме..
I still love you ... no, i hate you, for all that you've done to me ... i'm losing my mind, again hits insomnia because of you ... but i know, it's for lifetime The mist is slowly lifting The sound of life misplaced your mind You're sitting, spellbound throughout time I hope that you remember what you find Singing of a lifetime You put it down, all that I'm thinking But take a long and distant search When all is right, you take for granted You can't look down but you're no worse Singing of a lifetime The countless visions that are drifting The silver dreams you hate to lose There's no harm, we've all been waiting Well keep your faith, do what you choose Singing of a lifetime ...
