Не е дека не можам без тебе. Ама не сакам. Од друга страна пак, не знам дали имаме некаква иднина. Многу различни, а сепак и многу слични. Вреди ли да се обидам? Има ли за што да се борам?
Кога ми прозборе не фати толкава трема што испаднав најголема глупача пред тебе.. До волку никогаш не ми се случило. Ајде дојди пак, ваљда овој пат ќе бидам малку поприбрана
Земи си го џоинтот, прибери се со љубомората и подалеку од мене. Ние завршивме пред месец дена, римембр?
За никој не ми било вака како за тебе, премногу ми е чудно буквално се, прејако е. Неизбежно беше последново што се случи меѓу нас, но толку, повеќе нема ставање запирки. И да ќе заборавев,те сакам, но никогаш повеќе нема да ги чуеш тие зборови од мене.
Не си ти крива, јас сум крив што дозволив да мислиш дека си во право не ми треба повеќе драма во животов.
Па сеа коа ќе размислам можда и јас сум оплескала работа несвесно... Ако се видиме случајно може ќе ја отвориме темата па ќе си ги кажеме и двете страни, до тогаш остани ми насмеан и полн со живот
Што да ти кажам? Ај да повториме се исто како викендов, ама нејќам да се заљубам, ама стварно нејќамммммммммм Зошто господе зошто? Зошто ваков несериозен а привлечен до степен на лудило маж? Зоштооо? Еве една песна од мене до тебе
Мразам што повторно ми се моташ премногу често низ глава. Знам дека ова е поизразен бунт на хормони пред циклус, но човече, се вртам во круг. Можам да се однесувам како да не си дел од мојот живот додека не ми пишеш за нешто, иако не е ништо лично. И повторно започнува циклењето. Секој е*ан пат досега. Ми фалиш просто како појава. Ми отвори очи и се појави во момент кој можеби беше круцијален за мојата егзистенција. И сум ти безконечно благодарнa. Тоа чуство ги поткопува сите други грозни и ги спречува да се појавуваат. Ми фалат разговорите. И можеби I took them for granted at the time, or maybe you just didn't give me enough time and space. I needed a push, but I would've appreciated it if I was cut some slack as well. And right now, I'm taking pages from your book. Се обидувам да останам рационална и по овој казус, но ми ги матиш сите води. Недостапно јаболко си. И прва личност која го доби мојот интерес до толкави длабочини. Можеби затоа ми е толко тешко за да те израционалиирам од мојата равенка. Почнуваш да пречиш. Со своето отсуство. Биг тајм.
Се плашам да помислам што ни носи иднината. Толку сум среќна со тебе. Ти ме извлече од дното. Кога помислив дека е крај. Дека нема назад. Ти ме научи да почнам од почеток. Ме научи вистински да сакам. Едвај чекам да ја добиеме нашата среќа за да бидеме комплетни.
Иако имаше огромен удел во моето созревање (и тоа, созреав од што морав, сама - не со тебе), посакувам никогаш да не те запознаев. Можеби имаше понежен начин на созревање за мене Не ти посакувам ништо лошо, не можам да ти посакам ништо лошо. Ама не ти посакувам ништо добро, пак.
