Најубав си. Кога те гледам тебе како сонцето да изгрева за мене, но мораш прво да раскинеш со девојка ти, за да уживаме заедно!
Лага. Лага. Лага. Изневерување физички и емоционално. Лага. Лага. Мизеријо. ТЕ ЖАЛАМ и ми е криво што се случуваа вакви работи.
Што да ти кажам? Што би ти кажала? Најпрво би кажала ИЗВИНИ. Извини што не бев доволно храбра да ти дадам шанса. Извини што имав двоумење за себе, за тебе. Но најмногу од се, извини што ти дадов лажна надеж. Не требаше ни да ти вратам на пораката затоа што знаев дека немаше да биде ништо повеќе од тоа. Сега се каам. Се каам бидејќи постојано се прашувам ,,што ако". Што ако продолжев со муабетот, што ако ти станев се, што ако ти мене ми станеше се? Сега само можам да се прашувам, одговор нема да добијам. Очигледно е дека веќе не ти значам ништо. Изгледа дека се сврти кругот, сега јас те барам со погледот постојано, постојано измислувам изговор да поминам покрај тебе, да те видам барем и на милисекунда. Јас сум си крива. И за крај што би ти кажала? Би ти кажала дека постојано си ми во мислите, постојано се прашувам каде си ако не сум те видела дента и дека доволно ми е да ти го слушнам гласот кога ми го возвраќаш поздравот, и те молам продолжи да ме поздравуваш барем така ќе знам дека не ме мразиш.
Колку и да те сакам и колку и да ни е убаво, потсвесно ме гонат оние работи и умирам одново и одново. Ќе издржам ли? Ќе вреди ли?
Никогаш не мислев дека ќе можам вака многу да сакам. И не сакав да сакам. Ти ме направи да верувам и во најневозможното. Фала ти за се.
So dam try Ана Бунтеска: жив чо’ек не се закопува Не чини чо’ек неумрен да го закопаш поарно лути му се викај му дур’ не се истушиш дур’ гласот не ми ти напукне и удри го!!! преку муцка плесни му една ако толку лошо ти сторил ама не закопувај го немој дур’ е жив и дур’ прета дур нешто во душата за него ти шета и кај срцето дур’ те боцка не покривај го со земја не закопувај го во себе оти со него и ти вземи влегуваш и преку гла’а ќе се запреташ та оди воздух земи да те видам и устата земја ќе ти се наполни не пиле, немој жив чо’ек не се закопува а најмалку ако до умирачка си го љубел поарно оста’и да ти остине љубовта сама од себе да помине и ако треба и години нека минат остави кроце да се кренеш без насила иљач да си бараш оти иљач за луѓе нема и за најтешката болест можеби може да се најде ама иљач за луѓе никој никогаш не нашол оти дур’ љубовта не ти остине надеж имаш и срцето чука како сатот на рака што му чука зато чо’ек никогаш насила не се закопува оти со него и ти си заминуваш срцето ќе ти се олади душичката во магла ќе ми ти се завитка секоја мисла тежина секој збор планина секој здив поболувачка и секој ден умирачка а никако да го заборавиш и никако да здивнеш та на сон ќе ти иде и на јаве во други ќе го гледаш ќе ми се мачиш, пиле зато пцуј, викај, тепај ама насила никого не закопувај оти ниту еден ковчег не тежи појќе од оној во кој среќата ќе си ја сместиш и длабоко вземи ќе го пикнеш ниту еден ковчег не тежи појќе од оној во кој жива љубов ќе легнеш
Немам нерви да го трпам поќе твоето понашање и твојата пасивност! Не прајш ништо, само обвинуваш други луѓе за тоа шо не успеваш никаде и шо тапкаш в место. Не знам дали е до мене проблемот, дали јас сум идиотка или едноставно треба да прифатам дека сум во врска со лузер и на граница сум после цела година голтање да го изустам и тоа.
********** ********** On: Da li želiš da vodimo ljubav? Ona: Da On: Znači da se skinem? Ona: Zašto? On: Da bismo vodili ljubav. Ona: Ne moraš. To nije jedini način vođenja ljubavi. On: Pa kako ćemo to učiniti? Ona: Opusti se. Razgovarat ćemo. Smijati ćemo se svemu i ničemu. Do suza, do nemoći. Gledat ćemo se pažljivo, duboko. Dešifirati sve kodove u nama. Ne moraš da se skineš, ne treba mi tvoje tijelo. Želim tvoju dušu. Otkrij svoju dušu. Pokaži mi sve unutrašnje rane, ožiljke, suze…Poljubit ću ih, prigrliti. Svidjet će ti se. Pogledat ćemo u dubine oceane naših duša i plivati u njima. U tom dubokom zaronu sve riječi će biti suvišne. Nestat će. Utonućemo u tišinu. On: A dodir? Ona: Da, dodirnuću te. Sa osjećajem, toplinom, nježnošću, sa beskonačnom ljubavlju dok ne osetim tvoju dušu. Ona: Možeš li da mi pružiš ruku? On: Evo… Ona: Čuješ li me? Sada vodimo ljubav. Pogledajmo se duboko otvorenom dušom i srcem. Ako dođe želja za poljupcem, neka se to dogodi spontano, nežno, bez pitanja, bez dozvole. Pustimo sve iz nas, sva sećanja, sve tajne. Pogledajmo se u potpunoj golotinji naših duša. Vodimo ljubav. Vodimo ljubav na sveti, najslavniji način. Volim tvoju dušu. Prihvaćam tvoj dah i udišem tvoju suštinu. Vodimo jedno drugo. Pustimo dok traje, dok ne osjetimo da smo jedno u vremenu i prostoru." ************ ***********
Задоцнив, знам. Немав доволно храброст да донесам некои одлуки навреме. Немав храброст да признаам што чувствувам. Се каам. Долго се надевав дека не е тоа, тоа. Дека сеуште имам шанса. Долго ми требаше да прифатам. Но, конечно решив да продолжам напред. Сега само се надевам дека нема повторно да се вратиш, дека нема пак да ме натераш да гледам назад. Остани таму некаде. Далеку.
Здраво Ф Точно два месеци (без неколку дена), од коа се неаме уопште слушнато. Го бројам секој изминат. Безвезе ми е кога ќе се напијам и кога не можам да ти пишам. На пример, седам у кафана и ќе ме удри некоја песна од Саша Матич, сакам да ти ја пратам. Сакам да можам да ти се јавам, да ме прибереш дома, да глумам дека ми е екстра лошо за да се сожалиш и да ме пазиш цела вечер. Да те ѕиркам со едно око кога ќе легнеш до мене, да не постои светот надвор од спална.. Пред некој ден уз мирно седење ми текна да го отворам плакарот и да барам фустан шо го неам носено со години. Испревртев све, најдов све шо не требаше, освен фустанот. Сум запикала слика у рамка од нас двајца. Свенав како ружа шо седела у вазна без вода 5 дена. Седнав на едно коше на кревет и малку те гушкав. Не плачев. Јас Ф, не сакав живот у кој те нема тебе, а таков добив. и двајцата сме си криви, поише ти него ја, ама од последново раскинување па до крајот на животот, осеќам дека секоја вина ќе остане на моја страна. Си знаеш ти зошто. И така Ф, ќе си бројам јас уше денови, чекајќи го денот коа тачно ќе ме заболи к*р. Адиос
Не знам зошто деновиве ме удира некоја носталгија и се навраќам на детството и тие времиња. Отсекогаш сум била сакано и гледано дете и во текот на тинејџерските години верував дека никогаш никој нема да ме сака на тој начин како што ме сакаат моите. И веројатно тоа е така, ама ти си толку блиску до тоа...Начинот на кој што се грижиш за мене и моите потреби, тоа што сум ти приоритет и жртвите што ги правиш за мене се доказот дека сЕ се може кога се сака вистински. Среќна сум што те сретнав, горда сум на сЕ што изградивме заедно досега и се радувам на заедничката иднина. Тhank god teenage me was so wrong
