Дали умирав да бидам со тебе? Да. Дали мир осеќав само кога го осеќав твојот мирис? Да. Дали само покрај тебе се осеќав безбедно? Да. Дали секојдневно гледав преку прозор да не го видам џипот пред капија? Со месеци, да. Дали пред да си легнам повторно ѕиркав? И тоа да. Дали секојдневно се надевав дека ќе пишеш или ќе се јавиш? Да. Дали и последното "ќе се чуеме" знаев дека е лага? Да. Дали болеше како ништо до сега? Да. Дали сеуште ме сметаш за опција? Да. Дали сеуште сметам дека сум ти опција? НЕ! Помина. Сеуште наболува, ама помина. Сега веќе не чекам. Не гледам низ прозор, а кога ќе заѕвони телот знам дека е ТОЈ, а не ти. Жал ми е за тие што цел живот ќе мислат дека ги сакаме. Жал ми е за таа убедената дека било авантура и сум ти прошла ( ). Ама барем беше реален. Лик како тебе не заслужува да лаже некоја како мене. На право место сме и двајцата. Само.... пак ќе речам... Жал ми е за тие што ќе мислат дека ги сакаме.
Страв ме фаќа од оваа омраза што ја носам во себе.... Страв ме фаќа од издишувањето гласно и душата стегната во тупаница што чека, како лав во сенка, како бомба во минско поле, како орел што демне, што чека прилика, секунди, можност мала да ти се одмазди за се... Страв ме фаќа од омраза што малку да ми ја разбудиш ушите ми се затвараат од болка, погледот ми е заматен, и денови викање ми е единствениот начин на комуникација... Став ме фаќа што секој чекор, секој напор што го издржувам, секој успех што го вкусувам само ме потсетува дека одмаздата ми била мотив за истиот... Страв ме фаќа затоа што знам дека нема да помине додека не се порамниме.... Страв ме фаќа....
Стигна во ниедно време и ми пиша дека си стигнал без да ја имаш таа обврска. Додуше јас не ни бев сигурна дали денес се враќаш. Најјако е што се разбудив десетина минути откако си ми пишал... па видов... Значи тоа бе. Значи.
Radosna sum dvajcata napravivme greski, no najdovme nacin da si prostime I da gi nadmineme da prodolzime zaedno da cekorime
Ајде на кафе. Ајде денес да побегнеме од обврските да отидеме во Маврово и покрај езеро седнати еден покрај друг да си се напиеме убаво кафе со убав лаф муабет.
На моменти мислам дека не ме заслужуваш, предобар си за мене, ти посакувам се најдобро и имаш поддршка од мене за се. <3
Немам голи жени ако мислиш или некои мрачни тајни. Станува збор за содржини што Цукенбер-г , Youtube и нашата влада не дозволуваат да се споделат.
Ако ти мене ми фалиш волку многу сега додека сме на часови само, што ќе правам без тебе утре кога ќе работиме двајцата и ќе неможеме ни пораки да си пишуваме. Ќе плачам тогаш, а може уште и уште сега за тогаш пошто ме разгали премногу, си бараше си доби. Ете така. И не сум крива у пмс сум 13ти се ближи.
I don't wanna hear about invasion of privacy. I had a feeling, it turns out you lie to me. My heart is beating like it's bleeding out.
Знаеш дека знам да бидам лабилен карактер и да потпаднам под туѓо влијание. Ама за овие 6 години среќна сум што никого не послушав во врска со тебе. За некои беше ти грд и никаков. За некои бев јас лошата и ужасната. Некои и на подмолен начин криејќи се како кукавици пробаа да ме убедат дека не сме еден за друг. И до ден денес не знам на сите овие кукавици што им беше проблемот со мене или тебе. Јас те познавам, ти мене ме познаваш и тоа ни е доволно да сме среќни. Ако некого послушав, немаше да дознаам дека може да постои овој мир што го имаме сега. Сега кога нештата почнаа да се средуваат, можам да кажам дека само напред ќе гледам, за тебе и за нас. Другите што останаа позади нека ми пољубат дупе
