Знаеш што е разликата помеѓу нас? Ти се трудеше со сите сили да ме засакаш, и не ме засака... Јас се трудев со сите сили да не те засакам, и те засакав...
Толку бргу се одлучи да и дадеш прстен. Искрено не е дека не очекував. А сепак, чудно е. И сега да те прашам, дали сега си за една личност? Дали тие како тебе се менуваат? Дали се промени заради неа, или едноставно годините и притисокот од општеството те натераа на тоа, само да се вклопиш? Дали успеа толку да ја засакаш и да се промениш заради неа? Ако да, боли. Боли бидејќи за мене никогаш не беше подготвен. Со мене се беше само лаги и игри. Ама тоа е. Како и да е, не можам да ти посакам ништо помалку од тоа да бидеш среќен. Од срце.
Зошто те нема... Ми фали твојот мирис, ми фали твојот допир, ми фалат нашите разговори со саати, ми фали твоето внимание.. Зошто те нема? Зарем и ти си исти како другите? Не можам да поверувам дека ме заборави целосно и исчезна, и никаде те нема... Знам дека тука е крајот но нема шанси јас да те барам никогаш!!
Јадови живи си .... се ти е по заслуга .... и дааааа, се радувам кога гледам како си игра к@р со тебе .... веслај даље ,ајде
Не ме заслужуваш,не,темпераментот и менталниот склоп не ни се на иста фрекфенција...и не си свесен за тоа,а ветуваше ќе се промениш...А јас,будала,верував...
Не сакам да те споменувам, не сакам да мислам на тебе. Веќе кога ќе се зборува на тема каде што имам спомени со тебе, нема да се навраќам на нив, нема да ги изустам, нема да те споменам. Ни како пријател. Јас сум се уште токсична за себе, а ти си останал були. Уат а сапрајс... Не знам како да го опишам чуството кога некој ќе те спомене. Среќа па само со еден човек од тие кругови држам врска па шансите не се многу големи. Ама кога видов дека пораката што ми ја пишала почнува со тебе... Сакам да дознаам што се случило, како се однесуваш сега. А не треба. "Јас и ти" не смее да има ниту како фраза. Дури и "јас и ти сме одечки проблеми". Не знам што си за мене, не знам што беше. Но сакам да си ништо повеќе. Помина една година како не сме разговарале како нормални луѓе, а јас се уште сум со истите чуства. Не знам дали причина е тоа што отклучи нешто во мене кое беше на заден план, да се интересирам и за други, но секогаш се вреќам на тебе. И така внесум токсичност во односи кои не почнале. Не си ми ни минато, а само некаков дел од општ термин "минато". Вчера укапирав колку сте исти со него за некои ствари. Иии, колку ме радува тој податок, тoj има премногу слаби страни кои не ги поднесувам за да те идеализирам толку тебе. Икикиик. Сакате да се налагате. Ова е последно навраќање кон тебе. Ти немаш значење. Немаш. И ќе немаш.
Едвај чекам утре да се видиме. Што убаво ќе ми дојде да си поминам релаксирачко време со тебе после оваа напорна работна недела.
Уште една година ни остана. После тоа конечно нема да ги броиме километрите и времето… Среќна сум што те имам, те сакам најмногуу
