Одамна не сум пишала овде. Турбулентен ми е љубовниот живот... Пред некоја вечер плачеше еден дечко поради мене, кој го скршив со неколку реченици откако ме повреди. Сум се сменила, одамна немам емоции во мене но... И се појави тој по кој многу страдав, и ме моли за шанса. А јас? Ладнокрвно се однесувам кон него, сеедно ми е, помина возот. Нема љубов во мене. Кон никого. И ме плаши тоа.
Има толку работи што сакам да ти ги плеснам в лице како на пример како ти беше толку лесно да ставиш крај како овие години ништо да не значеле и зошто молчеше толку време, ама не вреди едноставно. Заслужувам подобро. А ти засекогаш ќе бидеш роб на мислењата на другите луѓе за твојот живот и постапки.
Немаш појма колку ми се полни срцево кога те гледам така расположен, кога пак си стариот ти кој беше некогаш и оној кој толку време пробував да го вратам. Вредеше, знаеш ли? Многу пати ми рече Да те оставам, дека си ми товар, дека ми губиш време. Ама со таа борба која ти ја водеше со мислите, научив и јас многу за тебе, видов кој си кога си најранлив, видов колку ми веруваш. И да знаеш дека ќе успееме. Ако треба потполно сами.
Како и секогаш си поминавме преубаво. Ама многу малку ми беше некако, што се само 3 часа поминати со тебе. Знам дека беше многу изморен зошто полагаше денеска, а сепак најде време за да се видиме. Ми значи многу тоа.
Единствено нешто што сакам е да те заборавам. Тешко ми е кога ќе помислам на тебе и на се што имавме, тешко ми е сега кога знам дека со други го правиш она исто што го правеше со мене. Пробав на секој можен начин да разговараме ама ти не знаеш да разговараш. Ме скрши, ме уништи на сите можни начини. Зарем не ти значеше се она што го имавме? Зарем сето тоа беше глума? Ако е така добар глумец си морам да признаам. Ме крена до небото и ме тресна од земјата, а знаев дека така ќе биде ама потајно се надевав дека грешам. После тебе нема да верувам на никој, после тебе нема да верувам во љубов. Сега само сакам да те заборавам. Ништо друго.
Твојата спокојност зрачи и во мене раѓа мир, твојата верба е заразна, надеж и љубов извираат од твоите очи. Пресреќна сум што си дел од мојот живот и ме мотивираш да бидам секој ден се подобра и подобра.
Мразам што морам да го кажам ова, ама премногу ми недостигаш. Не на љубовен начин, и онака никогаш ниту ме сакаше, ниту осетив некоја топлина од тебе. Туку ми недостигаш ти како човек, ми недостига твојот карактер, твојот став, разговорите со тебе. Ме научи да се сакам себеси и да се ставам секогаш на прво место, од тебе почнав да учам и да градам самодоверба која никогаш во животов не сум ја имала. Камо да можев да те имам барем како другар до себе. Чувства и онака веќе немам за тебе, но те сакам како човек и секогаш ќе ти се дивам на ставот што го имаш.
Денес сум посебно горда на себеси и на тебе Успеавме, лека полека сме пред остварување на нашиот најголем сон, а најголем удел имаш ти во тоа, твојата решителност, рационалност и посветеност и но и јас имам удел со мојата упорност и информираност за сиот процес. Тука сме на чекор до она што одамна го планиравме, а постојано наидувавме на низа препреки. Сега само ни преостанува деновиве што доаѓаат убаво да се одмориме на моренцево и да си се посветиме комплетно еден на друг и да собереме мн. сила и енергија за тоа што не очекува наскоро.
