После заминувањето на илјадници километри далеку од тебе, се подобрив. Животот ми тргна на подобро. Неколку месеци после моето заминување од Македонија, си замина и ти. Тоа не ме натера да изгубам рамнотежа. Сега се вратив на одмор. Како да се вратив неколку чекори назад. Посебно кога дознав дека и ти си овде. Само да можам, никогаш не би се вратила. Ама не можам. Што ќе им објаснам на сите? Само се надевам дека се ќе помине. Дека и ти ќе поминеш.
Никогаш нема да биде како порано. Ја загубив целата моја почит кон тебе. Во животот те сметав за најблиска личност, но велат треба да се чуваме од најблиските. Така било. Гони се во три лепе и ти и твоето непонашање.
Тука сум, таа сум, и после години и години една желба имам, а знам дека ќе ми се оствари, само не знам кога... Чекам... Да дојде и тој ден, па ќе се напијам некое скапо вино за да прославам!
Моментот кога жена на жена ќе и даде комплимент, од жена која изгледа одлично е искрен комплимњнт, но не знам дали да му се радувам или да го ставам на рамна линија. Па може комплетно да биде отфрлен, како и да не бил ниту кажан, би се радувала како дете мало ако е од тебе... Толку многу можам да направм за тебе, толку љубов има во мене, а во тебе??? Знаеш, жената пред тебе ми рече за да една жена изгледа толку убаво како ти, сигурно има предобар сопруг. Ме погоди у најлошата и најопасната точка... Незнам дали го имам најдобриот сопруг, или ние сме така добро уиграни камуфлатори... На сите настани јас и ти рака под рака заедно, дете да се носи на приредба никој не отстапува, д се оди по свадби, слави, матурски заедно одиме, низ домот помагаш, околу детето јас повеќе но ајде, у наводници маж си, а не треба да е така, наше е! Изгледа крахираш само на поле јас, кога мене треба да ми посветиш внимание, еј је*бем ти родендени, годишнини и други глупи поводи кофа барем еднаш, не си дишол со посарок, добро ајде последно беше првата гофина кога стапивме у брак, од тогаш наваму е купи си што ти треба, извини твоето вниманир кај се продава???? Дали проблемот е во мене??? Секогаш ти е се спремно, вака сакаша така сакаш, ова чини ова нр и на крај да ме множиш со нула, не може така... Не може да иизлегуваме за мој ќеиф, не ми е јас како на тие гофини ти се седи фома, ај да одиме на гости не било тоа твој тип, ај да ни дојдат гости не може оти си уморен и сакаш да одмараш, и јас сакам да одмарам ама сакам меѓу луѓе, изгледа ќе се сврти страната, незнам до кога ќе издржам но тоа што доаѓа допрва ќе го видиме... Па и тоа што ти се случи, мислам така дебело ќе го платам со сопственото здравје... Со секој муабет ти, ти, ти и само ти??? До кога само ти? А тоа што мене ми го приреди, тоа шѕо јас го истрпев и сеуште го трпам и за тебе и за него и за сите, мене никој ама баш никој нр ме прашал како ти е, ти треба ли нешто... Ми треба планина и да викам колју шѕо ме држи гласот, да излезе се од мене, јас навустина не можам вака понатаму, и јас сакам некому да му кажам дрка ми е тршко и тој нркој да ме потчукне по рамо и да ми рече не се секирај ќе се среди... Се научивтр на мој грб да ве носам и добто ви е. Разбуди се да не случајно биде доцна, мноооггууу можам да толерирам, ама кога ќе кажам НЕ не го менувам дтавот.
Еве, три четири дена зборуваме без престан. Иако јас бев таа што реши да замине, сега ми е страв да те прашам што следно? Како пријатели супер функциунираме, како пар, не многу. Не можам да те мразам но и не можам да не реагирам кога ме провоцираш. Всушност, по менување на моето изразување сфаќаш дека не ми е сеедно. Што следно? Ќе оставам на времето, еден месец, да видеме што ќе се случи.
Не вреди, дадов шанса да се поправиш, ама не вреди. Сеедно ми е секако, го очекував ова. Само ми докажа колку си незрел. Следна порака не отварам, сега јас ќе терам инает, кога ќе се свестиш јас веќе ќе бидам далеку.
Жалам што воопшто не си ме запознал штом си помислил, па дури и се осмели тоа да ми го кажеш. Да ме познаваше би знаел дека јас не правам такви работи. Се сеќаваш ли на почетокот кога ми рече дека ти е жал за мене бидејќи се плашам да влезам во врска? Епа сега мене ми е жал што поверував на твоите зборови дека ме сакаш и дека си поинаков од другите, очигледно се беше лага. И фала ти за тоа што ми раскина преку порака бидејќи со тоа ме потсети зошто јас цело време бегав од врска. Среќно во животот!
За небитните работи прв си, а важните работи ти се на последно место. Е затоа никогаш нема да те биде.
Ти пробуди чувства во мене кои не знаев дека постојат. Ти ме научи како е да бидеш сакана. Ми фалат твоите глупави шеги, ми фали да ме заспиваш со најинтересните приказни од твојот живот, ми фалат твоите рандом факти, ми фали да поминувам цели денови со тебе, а времето како да стои во место, ми фалат твоите прегратки, ми фали твојата енергија, ми фалиш ти. Сликите што ги сликавме со нашите срца секогаш ќе ми бидат во сеќавање. Уште да не ми беше толку далеку...
