Благодарам што си секогаш со мене кога имам лош ден. И секогаш знаеш што ќе ме расположи, skin care routine. Те молам прости ми за сите маски за лице, серуми, капки, вадење мозолчиња и чупање. Еден ден ќе ми бидиш благодарен.
По телефон ми кажа дојди итно, за на крај да ми кажеш дека сакаш да учиме да играме танго. Што ли спремаш ти?
Човече, како е можно да имам скоро па 0 очекувања од тебе и пак да ме разочараш? Не сфаќам како можеш така да се однесуваш, како ти го ветерот дувне расположението така. Многу е ебано тешко човек да се фокусира на твоите позитивни страни и да не пропадне во горчина, разочараност и лутина. Што човек ќе беше, да не можеш да си конзистентен повеќе од 2 дена. Тркало на среќа е секој ден твоето однесување спрема мене. Мислам никогаш нема да ја преболам твојата љубов од почетокот. Фала ти што ми дозволи да ја почувствувам тие неколку месеци. Ова сега е хаос. Ти си хаос. Не сакам да имам ништо со тебе, не сакам да зборам со тебе, не сакам да ти давам внимание, не сакам да ти го билдам егото, не сакам да ти дозволувам да имаш толкава моќ врз мене, не сакам да зависам од твоето однесување спрема мене. Се гледаме утре.
Уште само еден месец и секој ден ќе ми си тука. Не само во ист град, до тебе ќе заспивам и ќе се будам.
Ти благодарам што ме побара за разговор тој ден, што ми се извини и ме послуша. Оттогаш фала му на Бога, сѐ е како што треба
Преголем немир чувствувам во себе кога не знам ништо за тебе, секоја минута го проверувам телефонот да видам дали си ми пишал иако знам дека никогаш нема да се случи тоа
Додуша не оди тоа така. Некогаш мора да се помириш со изгубеното,а некогаш мора да се потсетиш што довело до тоа. Едноставно е, let’s go.
Сама се лажев дека не бев тоа што ти бев. Мислев дека повеќе ти значев. Ама не... Доволно време помина и имав доволно простор да размислам. Се беше само не беше тоа што велеше. Бев само трошка во сиот твој свет.
Не можам да престанам да мислам на тебе, ни секунда, мозоков ми го опседна, а имам за учење и тоа многу.
