Што би му кажале...

Се мазам како маче со тебе

 

Многу касно останавме вчера да се допишуваме, едвај станав денеска.

 

Многу си мил и сладок

 

Кога ќе те преболам..?

 

Те сакам најмногу

 

Многу сум заљубена во тебе

 

Гледам кон што води нашево...

 

Ми недостасуваш...ама за жал ништо не можам...

 

Ми фали да ти пишувам песни, да ти творам поезија..да ти рецитирам... да ти бидам енергија..

 

Срце ми се кине секој пат кога ќе ме прашаат "што се случи, зошто се разделивте?"...

 

Не си ми јасна зошто се распрашуваш за мене по мои другари. Сакаше да е вака, уживај си во слободата, не се замарај за мене.

 

Да бидам директна или да почекам, да видам до каде ќе води ова твое однесување . Не си ми јасен ич.

 

И после скоро 2 месеци јас не можам да си ставам во глава дека не сме веќе заедно.. Цело време си мислам како да сум во некој сон и чекам да се разбудам, да видам пораче, пропуштен повик од тебе.. Ама не се дешава, и никогаш нема да се деси...Кога ќе почнам бе пак да си го живеам животот, колку време треба да помине за да почнам да функционирам??? После тебе нема да е исто секако, ама барем да не биде до олку бедно...

 

Фалеше денеска во школо

 

Мојот животен сопатник си ти

 

Дај намали на невротичноста и поплека. Ако нешто ти смета научи да живееш со тоа и прифати го.

 

Си замислувам за неколку години од сега утро во кое се будам со тебе во ист кревет, заедно појадуваме и пиеме кафе. Нема да има посреќна од мене тогаш...