Зошто ме навлече на тебе и си отиде? Зошто започна нешто кое знаеше дека нигде не оди? Зошто си себичен?
Не мораше да дојдеш, а сепак дојде и ми беше поддршка. Никогаш не ме оставаш, да беше друг не знам дали ќе беше толку грижлив. Те сакам заради ова
Мене не ми е проблем да сме на исто место излезени, а ти слушам си сакала планови да откажуваш кога си слушнала дека таму ќе бидам и јас вечер. Што е, што си толку исплашена? Да не ќе ти пријдам пред новиот дечко? Не се грижи, бивша си и тоа секогаш ќе останеш. Мал е градов, со исти луѓе се дружиме, помири се со тоа, ќе се среќаваме сакале или не и ќе се игнорираме како да не се ни познаваме, нема проблем никаков.
Не прави вака сега . Ќе ни ја уништиш вечерта само од инает? Детски се однесуваш. Пробувам да те разберам, само до кога ќе имам јас разбирање? Јас вака да правев, ти немаше да си толку толерантен.
Искрена да бидам, денес после не знам колку време помислив на тебе. Ниту некоја локација ме потсеќа на тебе, ниту некој спомен. Од оваа гледна точка, се чудам како воопшто сме биле заедно. Памтам да, памтам колку бевме блиски... ама сега се осеќам како никогаш да не сме се познавале и... ко ништо да не било. Чудно.
19 беше нашиот ден...не сакам да го гледам на календарот. Ми остави болка во душата и си отиде од мојот живот. Не проаѓа и не проаѓа, проклето нека е веќе.
Искрено, жал ми е само за изгубеното време и за себе што ми ја уништи способноста да сакам и да верувам некому, а за анксиозноста, фала што ми ја врати. Од тебе ништо добро не излезе. Изгуби се од мојот живот.
