Зошто упорно си ми во searched people на инстаграм??? Ми доаѓа рацеве да си ги врзам за да не те пребарувам, спомнувам, пишувам за тебе. Гнаса.
Никогаш не можам да ја заборавам нашата прва средба. Ти играв со прстите на образите, потона од убајни. Повторно сакам да те видам, наскоро.. и да те гушнам ...
Јеа, имам пролем со донесувањето одлуки. Јас... Куку... Може случаино да те сретнам некаде на 2 минути? Од далеку? Универзуме?
Иако дирекно не ми кажуваш пресреќна сум што со гордост зборуваш за мене пред други и како ми се возхитуваш. Си знаел колку можам и што си очекувал од мене тоа сум исполнала. Јас не очекував толку од себе. За разлика од тебе сум изненадена од сама себе. Те обожавам.
Ај денес да си легнеме порано, до многу касно дремеме на чет во последно време, sleep schedule скроз си расипавме.
Ѓубре тешко си, ѓубре!!! Не си заслужил да потрошам ни време да напишам или кажам било што поврзано за тебе. Си ветив на себеси дека ќе те исфрлам од мисливе и од срцево како што те снема од мојов живот. Ќе видиш дека ќе успеам. Во новава година што доаѓа нема место за тебе во моево срце и мисли! Не си ги заслужил. И ова ти беше премногу. Те мразам, а ни тоа не го заслужуваш. Не треба ниедна емоција за тебе да имам. Треба се да ми е рамна линија кога си ти во прашање. Ќе успеам да те заборавам!
Немој да заборавиш да ми донесеш од Белгиската чоколада. Толку ми ја збореше колку е вкусна, морам утре да ја пробам.
Многу се изморуваш, а знам се правиш за нас. Уште си се загрижил зошто работам онлајн, да не си ги расипам очите. Тоа не е ништо во споредба со тоа ти колку си уморен и колку малку спиеш. Сакам и јас да бидам од корист, не да седам залудно дома, не се грижи за мене, не ми е тешко.
Толку сум крш, пмс ме тепа, секакви мисли, но кога ќе видам твој повик или порака за миг се исчезнува друго
