Ги поминавме нашите први празници откако сме во брак, наша прва Нова година, прв Бадник, прв Божиќ и можам да кажам дека сум благодарна на Бога што си мој доживотен сопатник Уште многу години да си славиме заедно мило, те сакам !
"Hug me gently, I'll be gentle too Take my hand so we'd fall together. I want to breathe so badly in your arms"
Немам ни сила, ни волја повторно да сум јас таа што ќе поправа работи во нашата врска. Одамна не си направил да се чувствувам сакано и да знаеш, ми станува сеедно. Што ќе биде - нека биде, толку од мене. Ако ми се јавиш, ќе ти кренам, ако ме прашаш како сум, ќе ти одговорам... Те сакам, но немам волја да се борам за нас. Ти се извинувам поради тоа.
Те сакам многу. Тоа одамна го знаеш. Слаба сум на тебе како на никој. И се уште не давам на нас и се борам до крај и покрај сите препреки и болки. Јбг таква бев и останав. Таква бев и пред тебе. Не знам од каде ми е таа сила ама се додека се борам уште, добро е. Траеме. Само некогаш се прашувам дали еден ден ќе постои верзија на MG3 без тебе? И дали таа верзија ќе ми се допаѓа повеќе? Дали ќе ја сакам повеќе? Дали ќе ја почитувам? Дали ќе и се восхитувам на се што преживеала? Се плашам дека ќе се разбудам еден ден и ќе сфатам дека нашава љубов била само болна, тешка ама тоооолку слатка и неодолива карма. Поврзаност што не влече еден спрема друг одново и одново. Дали сето ова е само мост до мојата вистинска среќа? Далеку од тебе, далеку од нас? Ќе го преживеам и тоа, знам. Можеби ќе биде и подобро за мене. Можеби тоа е мојата судбина. Ама засега... уште те сакам, уште се борам, уште те посакувам како луда, уште заспивам до тебе, уште се ежам на твојот допир...уште ме имаш. Уште сум тука. До тебе. Само не знам до кога. Не можам да не се запрашам, дали заедно ќе ја победиме кармата или таа ќе не победи нас ?
Има луѓе кои ти носат милина, од кои душата ти се затоплува и разгалува кога ги помислиш. Кои ако ти се враќаат во животот срцето ти се радува како мало дете, зошто знае дека ќе станеш подобар, ќе процветаш. Но има луѓе, ете онакви како тебе. Кои и најубавите дарови в рака да ги носат, душата ти е престрашена, морници те облеваат како ладни морски бранови, телото ти се претвора во еж со боцки, и боцкаш боцкаш боцкаш бранејќи се од стравот кој ти се насобрал во душичката, зошто иста е темнината, ист мирисот на болка, исти се солзите.....
