Толку ли осет немаш? Си дошол пред куќа кај мене. И шо? Нема ништо веќе да ме врати. Сакаш повторно да минувам пекол со вознемирување пријава во полиција? Толку не сум греота? Кога реков дека е крај навистина го мислев то.
Смотан. Абе ми иде да ти скршам коски од гушкање, како тогаш на автобуска кога ти ми ги скрши. Ти висок, а ја мало збунето женче шо се бори за воздух. Тиквар.
Конечно можам да кажам дека почнувам да те преболувам. Има некој кој премногу се бори за мене, можеби ќе му дадам шанса. Се надевам ќе можам да му возвратам на љубовта и дека нема да ме кочиш во тоа да бидам среќна...
Не можам да опишам колку те сакам а колку не можам да сум со тебе... Заради себе Поклонот е супер, а да беше и меѓу нас исто така, утре 1 година ќе праевме
Те барам да ти кажам меденомое Сонував дека сме среќни срце мое,дојди нека остане во мене срцето твое
И знам дека оклопот кој го изградив околу себе секој ден се поголем е, и знам дека самотијата е безбедноста која ја избрав преболувајќи те. и знам дека во неа сега уживам како во најдлабока медитација. И знам дека секунда ми е потреба да се присетам на денот, на мигот кога ме фрли како влажна марамица, на бунилото и погледот кој ми закорави во една точка од телефонот. И знам дека секундите не минуваа и сама неможев да препознаам колку солзи сум имала во очиве, па како Вруток излеаа од мене. И знам дека само ме мачеше мисла дека не ти кажав „ те сакам “ а веќе те снема. И знам дека ја запознав анкциозноста во најлош облик тие денови, дека запознав колку се тешки тие бранови на ладни морници кои од тилот до стапалата ти го држат телото. И знам дека ноќите ги минував посакувајќи еден ден да си пред мене облеан во каење и во тоа „те сакав“ што никогаш не го добив. И знам дека телото ми трепереше од топлина на допирот твој недели, како капка вода да чува последна. И знам дека шамарот најтежок ми беше кога погледот го сврти од мене, а јас себе се немав, ништо немав зошто се фрлив во реката која ја обоив по тебе. И знам дека сама заборавив на себе , сама дозволив твоето отфрлање секојдневно ,односот Хитлерски да ме убеди дека вредност немам …. И знам дека сама шамарите што си ги удрив поболни од тие твоите беа.. Но знам и дека деновите минуваа и ненадејно светот почна други бои да добива. Оние бои на жена што сама ја закопала најголемата љубов во својот живот. На жена ладна и безмилосна, свесна за себе и за силата што ја има. Жена што успеала гордоста ,честа и образот да ги зачува во болката,во битката …. И сега ееееееееееее сега по толку години од тој ден од ладните морници, анкциозноста, болката и срцето кое неповратно замина со ладен поглед, кожа светната и душа сосема заклучена знам дека не сакам ништо да ме врати назад. И знам дека тоа посакување за твоето „те сакам“ било непотребно и не го сакам зошто сега знам дека таквите како тебе никогаш нема да сакаат жена како мене. Зошто тебе ти треба жена без бои во себе, без сила, нема сенка твоја . А мене...... е мене ми треба „ те сакам“ кое ми дава крилја, кое ме смее и душава бои посилни развива. Сепак фала ти, фала ти за лекциите, фала ти за болката, секој дел од мене обоен е од таа суровост твоја секој дел кој сега ги засенува другите. Желбите биле со рок на траење, очигледно ....
Издржав еден ден без тебе, не било тешко. Се навикнува човек. Гледам ти одамна си се навикнал. Тераме инает и двајцата и добро ни оди, дури и одлично. Но не, не сум среќна. Се чувствувам ужасно. Не би рекла дека ми фалиш, не знам како да го опишам ова со зборови. Подобро е со тебе, но со стариот ти... Ќе станеме странци, а ти седиш настрана како публика. Ова го сакаше? Задоволен си? Уживај во животот, што да речам друго... Можеби утре ќе ме побараш, можеби...
Денес требаше да прајме 1 година, а ние сега ги разменивме нашите последни зборови.. Ова навистина не е фер
Ми фалиш бејби, знам помина долго време толку сме далеку без никаков контакт не знам ни каде си ни како си ни што правиш... колку и да ме гледаш (можда и не) колку и да мислиш дека сум среќен..Знај дека не сум, ништо не е така како што изгледа, ми фалиш.. Знај дека никогаш нема да те заборавам, нашето прво хугче, нашата љубов и чувство кое само еднаш во животот се дешава..
