Ти ми даде 1000 причини да те оставам, а јас останав, бев тука за тебе, бев трпелив и чекав. И дочекав да кренеш раце од нас. Опет ме је женско направило волом. - Боро Чорба (Два динара друже) #HereAGoAgainOnMyOwn
Требаше сега да сме заедно, на вечера, со поклончиња, прегратки и бакнежи и многу среќа... Но за жал е секој по дома, чмае на телефон и лее солзи зад екран. Ти ќе речеш "ами јас сакам да се смириме" - да и јас сакам но веќе не можам. Немам емоционални капацитети преостанати за нашата врска а психички сум уништена. Не сакам да се замразам себе си и да бидам лош пример за мои идни деца (ако ги имам) ниту пак лош пример за моите идни клиенти чиј советник ќе бидам токму јас. Не сакам да бидам во врска во која довербата веќе еднаш се срушила, врска во која ќе се прашувам "шо ако?". Башка кога би ги додала останатите неправди нанесени кон мене...навистина сум емоционално празна веќе. Не требаше да е вака, зошто не соработуваше со мене кога 100 пати ти кажав на што треба да обрниш внимание... Епа носи нѐ и носи ме сеа на душа, шо да речам..
Се запраша ли како сум, каде сум? Барем еднаш дали помисли денес на мене? Си помислил, не може туку така да ме заборавиш. Но зошто? Имам 1000 зошто, но те нема тебе да ми дадеш 1000 затоа. Но знаеш, вчера цело време проверував дали си ме побарал. Денес си поминав прекрасно и не, не проверив, но потсвесно сакав да ми се јавиш. Не си ја прегазуваш гордоста, не се сеќирај. Нереално ми е, зар дојде и нашиот крај? Секоја вечер си легнувам со слика од нас двајца, некаде таму во иднината, гушнати заедно. Во моите мисли постоиш само ти и единствено тебе те имав за близок. Што се случува, што се смени? Зар така преку ноќ не снема? Збунета сум. Ме интересира каде си и со кого си. А од каде да почнам да те бришам? Како да те избришам кога цел живот ми се базира врз нашето постоење. Да не постоеше ти, немаше да постојам и јас уште пред 2 години. Се трудам да не мислам, но не можам. Тешко е. Не, не ми недостигаш, потреба си ми. Уште еден ден без тебе... Не ме ставај во искушение, ако намерата ти е да ставиш крај, направи го тоа. Секогаш ќе те сакам и секогаш ќе бидеш моето утре.
Зошто не ме бараш? Што се случи така наеднаш? Знам дека не е дека сум ти сметала или дека не ме сакаш. Одговори ми го барем ова прашање, бидејќи ми ствара огромен немир. А те интересира ли барем малку што правам? Помисливаш ли на мене? Ќе ме убијат сите овие прашања кои ми се мотаат во глава. А јас што треба да направам? Да бидам силна и да чекам да ми се јавиш? Ама кога? Не, ова е најбруталното раскинување. Невозможен си. Те мразам од дното на душата, но и те сакам. Не ни го прави ова, те молам. На секоја вибрација од телефонот помислувам дека си ти...
Не знам дали треба да се плашам од тоа "Внимавај што посакуваш"... Неколку пати се прашував кога ќе згрешам, и по грешка ќе звонам на тебе место на него во брзање. И затоа секогаш убаво проверувам. Но не и во тој момент. И така ексајтната ќе кажувам за отворена позиција, и ми одговараш ти. Дури после неколку секунди регистрирав дека си ти. Сум заборавила како звучиш. Давајќи ти суперхјуман моќ над мене... Не знам што одговарав, беше кратко, и се извинив безброј пати. Се обидувам да се сетам како почнав, ама дупка имам... а сакам да знам што ми излегло од уста. Соу, ај гес, некои работи никогаш не се менат. Но јас ќе треба да ти сменам име во именик, и да почнуваш со фамилија. Мислев да избришам се, ама не можам. Сепак открив дека си уште тука. Или не. Не знам дали си слободен... Човече, се мразам секој пат кога мислам на тебе и ми е криво. Зошто од сите луѓе ќе паднам на тебе? И зошто мора летвата да е толку високо, а ништо не се случило. По принцип не мора се да е толку комплицирано, кога јас не се трудам да е. Затоа што околу тебе навистина не се трудам. Уат а џоук... Не работи повеќе игнорирањето. Ништо веќе не сака да остане во ќошето кое ги фрлав работите, а демандира да биде обмислено и почуствувано. Не знам како да те извадам од животецов. Алтернатаивата е да се однесувам нормално и да останеме познати. Амаа..... ти нема дури да ја видиш пораката, не пак да отговориш макар со реакција и смајли.... Немам идеја како да те надминам.... а сакам повеќе од било кога, веќе години се во прашање. Не знам каде блокирам со тебе. Спојлер ""
Стварно многу те посакувам,а никогаш не можам да те добијам. Дојди да се гушкаме и да заборавиме на скапаните гомнари што не уништија.
Колку си сладок на сликите со братучетка ти бебе, цела вечер ги гледам на инстаграм што објави фамилијарните слики. Фамилијарно сите сте преубави, многу убава генетика имате. Сакам такви слатки малечки дечиња со тебе, минимум две. Рано ни е знам, само со тебе сакам се, целата иднина со тебе си ја замислувам.
Знаев дека не можеш туку така да се откажиш од мене, од нас. Го направи првиот чекор, цревата ми прокркореа од возбуда. Ама не е доволно, нема да покажам дека нетрпеливо сум те чекала. Зошто ти треба толку време за вториот чекор? Ме правиш нестрплива... Ми недостигаш љубов моја.
Ми ја врати инспирацијата за пишување после толку време, а не си ни свесен. Навистина ли има нешто толку посебно во тебе или се е во мојата глава...
Навистина бидна сѐ кратко...ми пиша баш кога ми требаше. Но покрај сите искуства особено последното со таа црна лага, не можам а да не помислам дека е можно да ме искористиш...поготово сега во оваа ранлива состојба. Освен ако не ми го докажеш и докажуваш спротивното цело време...навистина сум личност која плашливо се врзува и треба долго време додека да се приврзам целосно, но не ти требаше долго време за да влезеш во моето срце и да го освоиш. Те молам само продолжи вака...немој да ме лажеш и немој да ми правиш ништо зад грб. Биди тој кој ќе ги залечи сите мои рани, а не тој кој ќе ме докрајчи. Ако се сето ова реалност тогаш навистина имаме потенцијал (не е за бившиот)
