Септември започна нашето патување низ светот конечно после пауза со Ковид. Посетив толку места со тебе за кои од секогаш сонував. Сега после Франција, следна дестинација сакам да ни биде цела Скандинавија
Сабајлево се разбудив со помислата дека си тука. Ми преминуваш во опсесија, а не сакам никогаш да станеш нешто такво. Веќе имам искуство со тоа. И твоето постоење е причина да не ме опсебува тој повеќе. Ама не знам како да се понашам. Треба и време. Постојано мислам на тебе. Чекав да ми пишеш. Барав причина и јас да пишам. Многу сакам утре да ти пишам. Ама и не знам што точно да кажам. Не сакам да згрешам умислувајќи си некои работи, но сакам да дадам до знаење што мислам и чуствувам, и дека ми значиш. Додека не е касно. Се чуствувам... поразлично. Посигурно во себе како жена, посигурно во способностите што ги имам, и не сакам да губам повеќе време прализирана од страв и да набљудувам додека животот се случува. Ќе пробам се што сакам, не се плашам од загуби повеќе. Те молам, случи ми се.
Ми недостигаш, ми недостига твојата топлина... Иако и со тебе многу работи ги немаше, без тебе ништо нема. Ладно е, празно, чудно. Кога ќе ја ставам главата на перница ми поминуваат нашите спомени пред очи, размислувам што се' можевме да направиме и да бидеме. Не се откажувам од моите соништа, нашите соништа. И бајките некогаш стануваат реалност. Добра ноќ, најмил мој.
Времето никогаш нема да ја избрише трагата која ја оставаш во срцево... Едноставно, премногу ми значиш
Толку многу поминавме заедно, толку убави нешта.. Имаше и многу лоши работи, ама на нив многу ретко се сеќавам, како што ми кажуваше ти! Секогаш ми кажуваше дека човек може книга, роман да напише од оваа наша врска. И да знаеш дека беше во право за тоа. Тие зборови, таа идеја, во последно време постојано ми се врти во глава... Тој некој човек ќе бидам јас, јас ќе ја напишам таа книга. Можеби не денес, можеби не утре... Ама еден ден сигурно ќе биде!
Овој период започна нашата љубов ,се сеќавам како вчера да беше ,се надевам дека ќе трае засекогаш ти си нешто најмило ,те сакам повеќе од се.
Ти прпа сеа а...убо те спеа адвокатот вчера. Конечно правдата те стигна...правно. Но ќе те стигни и таа од Господ, ќе видиш. Ми остај траума за на век, како не ти е жал, од делење на залакот до делење на судски трошоци...ама голем е Оној горе, сѐ гледа и ќе ти врати по најмилото. Барем знам дека нема да ми се приближуваш (си велам). И пак ми е криво шо вака испадна сѐ но си го заслужи. П**ка да не видиш поќе во животот.
Се играш со мајте чувства и понатаму си манипулираше со мене , а јас и даље заслепена во тебе и продужувам да бидам , само до каде ќе води оваа наша ситуација …
Почнав веќе да ги бројам деновите официјално. Уште 128 дена и конечно да те видам, да те допрам во реалноста, да те гушнам сииилно... За да е уште поубаво, и роденденот твој ќе го прославиме заедно во тие две недели. Аман само нека не излегува нешто непредвидливо, би дала се за ова да успее, иако истовремено ме јади анксиозност. Нека не биде само сон, ми требаш во реалноста. Она што го чувствувам за тебе е она за кое книги се пишуваат и филмови се снимаат, срцето ми знае дека си единствен кон кого вака сум се осеќала после толку време поминато и толкава далечина меѓу нас. Толку те засакав, и толку сум сигурна во чувствата.
Bi mu kazala deka seuste imam cuvstva za nego i sakam da sum so nego ijako pred edna godina ipol mi rece deka ke sum nasla podobar od nego i deka imal drugi planovi u zivot....ahhh ljubov dali nekogas ke go zaboravam
Како поминуваат деновите се' повеќе ми е јасно дека е готово со нас... Ме интересира како си, ама навистина како си. Дали и тебе те боли душата?! Ме остави на сред пат, сама и осамена. Се надевам дека барем ти си среќен. Како да продолжам, како да бидам среќна без тебе? Живееш во секоја моја замисла... живееш во мене.
