Понекогаш кога ќе видам слика со тебе и таа девојка, се мислам да не те киднапираа па мораш со таква девојка да ставаш слики секој ден, не, секако дека не се зборува за физички изглед, ама ти немаше таков вкус за девојки.. Се надевам не е ова првото..
И не, не те мислам … Години веќе … Не те мислам на оној убав начин , зошто убаво позади себе не остави кај мене … Не дека времето лекува … не е поради таа стара фарса … Те мислам кога си ја гледам дупката во себе, кога знам како можам да сакам некого и да се дадам ,а ѕид бел сум … Те мислам кога ми недостига старата јас таа планини што да руши можеше … Никогаш друг пат ….
Секогаш кога ќе дојдам тука помислувам на тебе и си велам толку сум блиску до тебе а ти незнаеш...ахх колку посакувам да те видам да се појавиш пред мене другата сабота...
Мислам дека премногу долго те чекав, иако сеуште не успеав да те заборавам после толку долго време, ќе се обидам да дадам шанса на некој друг. Сеуште незнам на кого ќе го доверам моето срце и дали ќе успеам да го засакам како тебе што те сакав, ама ќе се обидам... А на тебе ти посакувам се најубаво во живот, биди најсреќен, никогаш не заборавај дека ја имаш најпрекрасната насмевка и не престанувај да се смееш, ќе те сакам засекогаш.
Твоето студенило ме крши на илјада парчиња, а твоите зборови ко сабји се, додека солзиве сеуште капат од моиве очи...
Многу си ми интересен. Кога се допишуваме или слушаме, се курчиш, кога си до мене си многу кроток како јагне.
Многу те сакам... Знам дека и ти ме сакаш, секој наш момент ми е врежан во главата. Знам и дека се бореше за мене против твоите, знам дека сакаше само да сум среќна. Ама знам и дека нешто се смени кај тебе. Те гледам во очи и не можам да те познаам. Дали се ова беше глума или едноставно потпадна под влијание? Јас после тебе ќе останам сама цел живот, ама барем детево ќе биде до мене. Единствено нешто што ме држи во животот моментално, да е силен на мене и да издржи уште два месеци внатре па да излезе живо и здраво. Жалам за сите плачења и стресови што му ги пренесов, жалам што не се чував, не се пазев, не се ставив на прво место. Го молам Господ да биде се во ред. Зошто ти требаше ова? Сите ми збореа дека си патолошки лажго ама јас не верував. Освен што не си стабилен и лажеш, почна да ме плашиш. Почна за ситници да префрлаш, да ме третираш како ништо... Како да те побудалеа сите околу тебе... Ме боли, многу ме боли. Се што кажа за моите, што ја бркаше мајка ми од заедничкиот стан, што брат ми малечко невино плачеше, што татко ми мораше да голтне и да гледа како сите не вреѓаш. Како вреѓаш родители кои те гледале како свое дете, кои трчаа за тебе, кои те прифатија безусловно, кои немале пари ама од уста двоеле од тебе. А твоите, те оставија во октомври сам без никаква помош... Нормално твои се, ќе ги сакаш и браниш после сите грешки. Ама да ги величиш тие што пак ќе те остават, а тие што биле со тебе во се да ги кудиш... Криво ми е што го дозволив ова. Интуицијата ми велеше прекини, остави го, нема да се смени. Ама ете љубов... Никогаш нема да заборавам што имавме, а до каде стигнавме. И штета што не можам да трпам, лаги, игри, психички малтретирања... Ете глумам, ама до кога? И вечер пак ќе легнам, ќе ме гушнеш и пак ќе одам во вц да плачам зошто знам што ме чека... Ама подобро сама отколку живот во страв. Една ракија, две, три, четири... секој ден во круг. Очите во пламен, ама заспиваш. Не се дешава ништо. Во поголем дел од деновите... И знам дека го сакаш синчето што го носам. Знам и барам упорно изговор да не те оставам. Ама до кога? Дур не заминам истепана? Дур не заминам психички пореметена? И се исполни секоја желба на мајка ти. Ете не сум доволно добра ни јас, ни никоја нема да биде. Жал ми е што ќе направам некои работи кои што ќе морам... Би ти кажала се ова, ама ти не разбираш и покрај се што направи не гледаш грешка во себе. Туку си полн со его дека сега си прав маж... Секој збор успеваш да ми го превртиш и не дозволуваш нешто да ти се каже. Не можам да ти најдам објаснување...
Со кое бесрамие и лице ме прашуваш..Зошто не те сакам? Одговорот побарај го во твојата нечовечност, не во мене... -Жално !
