Ти беше едно чудо и една мистерија. Но јас не бев храбар да ја откријам неа. Откриваше од себе, само онолку колку што бев заслужил. Незнам дали е крај и дали сеуште си слободна? Но се повеќе мислам дека не си. Нема да кажам Збогум, бидејќи сеуште се надевам.
Дали ти доаѓам в мисли? Дали од нигде никаде то текнува не мене? Некоја рандом на улица има иста коса како мене па те потсетува? Или можеби парфемот...? Многу сакам да знам. Ама многу многу.
Нема нешто послатко и поубаво од тоа како ме будиш насабајле. Секој ден ми започнува со насмевка и љубов. Те сакам најмногу на целиот свет!
Остани засекогаш горчлив камен кој тежи, жар кој ме опустошил, човек кој не е опасност - зошто секое сеќавање на него е потемно од ноќта!
Секоја вечер почнуваме точно пред твојата зграда,го оставаме колегата во соседната. Доволно е Господе, доволно ми е..... Не мораше и ова.
Ме качи на небо и ме тресна од земја.. а мислев дека си вистинскиот, ме убеди да верувам дека си. Навистина мислев дека си за мене, какво е ова разочарување сега?
Сдтк... И јас те мислам... Знам дека знаеш!. It's once for a lifetime... Ти кажав еднаш уште многу одамна пред сето да биде вака. ... Извини што ти го кажувам ова...
Периодов имам многу обврски наеднаш. Нема баланс, или е суша или е поплава. Е, и кога е поплава често знаат мисливе да ми летнат кај тебе. Летаат на моменти што биле, на моменти што ќе бидат. И несвесно си фаќам детски насмевки како средношколка кога ќе помисли на симпатијата од другата паралелка, па тоа се смешка тоа се црвенее, леле леле. Те сакам, си ебав мамата.
Денес беше прекрасен, прекрасно ти стои да бидеш.... Тоа што си. Среќна сум што ја имав честа да запознаам личност како тебе.... Уште да имав храброст сѐ ова в очи да ти го кажам... Ама ај ќе дојди и тој ден, си велам...
Посакувам да ме одблокираш и да ми се јавиш и кажеш како не можеш без мене исто како и јас. И да имаш желба да пробаме уште еднаш... Ми фалиш
