Земјата ќе замолчи, ѕвездите ќе се изгасат, само нашите тела ќе зборуваат. Ќе ја почувствувам секоја мисла што ти се раѓа во прстите, секоја жед што ја гасиш со моите усни. Ќе се изгубам во тебе, таму некаде кај што се спојуваат небото и земјата. Таму припаѓам.
Коа те сонувам ме фаќа страв зашо секад ми се отваруваат…. Ехххх…Биче п*здарија….. правам све што те нервира сори
Еден ден ако имаме прилика пак како порано да збориме и ако се запрашаш кај замина оној весел човек кој се трудеше во секој момент да ми стави насмевка на лицето знај дека ти го уби со твоите постапки.
Ни јас можам без тебе, ниту ти без мене без разлика на се' Ах бе бебенце мое, знам оти за многумина сме чудни и неразбрани, јас и ти само си знаеме што и како е, и што точно ни извира од дното на душата. ❤️ Мило ми е што и ти буквално истово го осеќаш, па нема потреба да ти покажувам како ми е мене. Не за џабе исти сме нели? Ќе најдеме компромис и разбирачка за се' најмило, ќе средиме се' што треба, за вистински да ја живееме нашата бајка. Свесен си колку ми значиш, исто толку и јас сум свесна за тоа колку јас тебе ти значам, не можеме еден без друг бе мило, не и не, тоа не е во опција!!! Затоа ќе се бориме заедно, и ќе успееме! Да веруваме во тоа, може ли? Знам дека заеднички сакаме. За крај, по не знам кој пат ти го кажувам - јас ваков како тебе друг не наоѓам! И не ни сакам. Што и да беше,сепак убаво ми е со тебе Ќе биде подобро наскоро, така и се договоривме. Мое си, твоја сум ✨️✨️✨️
Животот ми стана поубав откако си ти во него.Насмевката што ја имав сега со тебе ми стана уште поголема,среќата ми се дуплираше а срцето со тебе ми смени ритам.Ако можеш да го видиш ова се ќе ти биде јасно.
Dodjes pa odes i ne znam s kim si ove noci bio cudno mirises k'o da si lose na crtu pice pio! Nije mene moja majka rodila da ja budem tvoja zvezda vodilja niko s tobom ne zna kad je prolece s tobom nijedna ptica na jug ne polece!
The heart wants what it wants. Цел ден денес го мислам денот вчера. Се надевам дека не ме забележа, не ме примети како те гледам скришно. Како поминува време се повеќе ми е тешко да размислувам околу тебе, едвај ти одговарав на прашањата. А не знам како, ама баш секогаш се погодува да си до мене. И ми идеше да те гушнаам, да се навалам на тебе, сепак intrusive thoughts не победија. Прв пат да ми се појави љубомора на некого, камоо среќа да си ги сменевме местата, да бев јас на нејзиното место во твојот живот. И обично викаат: пази што посакуваш да не ти се оствари, е ова нека ми се оствари нема да се побунам. И ми стои многу малку надеж, на крајот, во последниот дел од мозок дека можеби и не е вистина, и дека можеби, некогаш, во иднина би имале шанса? Ако ни било судено да се сретнеме, зошто не ни е судено да сме заедно?
