Дали знаеш колку сум радосна кога сме мирни? Огромна среќа ми носиш во милион ѕвезди темнина. Дури и после толку време ... те сакам, исто како првиот ден. Ништо не се смени љубов.
,,o sebi pricaj mi te noci nismo se, dobro ni videli da li imas, kraj sebe nekoga ko ti je srcu drag i gde si bio do sad"
Се израдував што ќе одам во твојот град ,што добив таква понуда , исто како демек ќе те видам тебе ...а можеби и ќе се сретнеме ? Ннее ,се надевам нема да те сретнам случајно.
Вистинската љубов боли. Те тера да се распаѓаш внатрешно, надворешно изгледаш одлично, нормално. Премногу ми недостасуваш, премногу се врзав за тебе, кога се се стиши меѓу нас како да се скина дел од мене. Твојот допир,усни, кожа… Го молам Господ да ми те врати
Понекогаш доаѓаат тивко... како да залутале во твоето време... Еден поглед, насмевка, збор и веќе нашле дом во твоите мисли... Не знаеш од каде дошле, ниту зошто баш тогаш, но сè во тебе знае дека не се случајност... Нешто затреперува, се менува тонот на денот, и пред да се освестиш веќе ги нема... Заминуваат тивко, онака како што и дошле, носејќи дел од тебе во непознати далечини... И остануваш да гледаш по нив, не со тага, туку со блага свест и разбирање дека некои луѓе не се за засекогаш, туку за миг што засекогаш ти го менува срцето.
Некогаш сум многу глупава, што во сите те гледам тебе, што за сите си добар а за мене не успеа да си, а зошто? Се прашувам? Дали сите добри прилики поради тебе ни се пропуштени? И зошто? Милион пати зошто....
