Секој дожд ме потсетува на онаа вечер, па како се смеевме кога се сушевме со фен. Колку и пати после тоа да сме излегле надвор така по дожд ништо не ми ја менува убавината на таа вечер. Ама и ти се радуваш многу на дожтот од тогаш и слатко е кога ќе ми кажеш "Лимонче види врне, бакни ме надвор". Ама ми настинат поради дождот изгледа ладен е овој дожд веќе не е топло како тогаш.
Ти ветив пред недела дена дека ќе те носам кај шо има многу убаво благо ( Битола во ЧокоПлус) и ќе го сторам то.
Се надевам дека нема да приметиш дека ти го расипав несакајќи едниот од шампоните и ти досипав од мојот, искрено се надевам и дека е шампон тоа. Едвај чекам да видам сега кога ќе излезеш каква реакција ќе имаш.
Како што времето станува поладно, пеѓите на лицето почнуваат да ти исчезнуваат. Изгледа ќе треба да се збогувам со нив до следното лето, премногу ќе ми фалат. Слатко си секако ама со пеѓите си уште послатко.
Не можам да ја опишам хемијата што ја има помеѓу нас, нешто што не се опишува никаде, нешто посилно од се... само сакам да сме заедно, ти си се што сакам навистина! Зошто не те запознав во друго време?!?!?! Зошто баш сега?!?! Изгледа така требало да биде..
Ако некогаш нешто се случи, заборавиш што сме и сме си биле, само пушти ја гласно ,,Marry On a Cross'' слушни ја длабоко, суштински, дур не те освести и дојди ми цврсто во прегратки, буквално во било каков мјуд, услови, негации. You are my soul, my heart, my everything!
