Многу помешани емоции има во мене во последниве неколку дена .. Незнам дали го приметуваш ова, незнам ни дали да ти кажам. Незнам што да правам .. многу работи ми изгледаат исти па сеедно ми е дали ќе ги направам или не. Така и со тебе. Чуден си ми многу, на училиште едвај да излезеш од училница, а за викенди не си тука. Прашувам дали има нешто - ти не ми кажуваш. А знам дека има, нешто те мачи. Но ајде, ти си бираш да не ми кажуваш, твое право си е тоа. Чудни сме и двајцата, поточно. Ти ми се чудиш мене, јас тебе. До кога ќе трае ова - незнам. Ама .. сакам да си тука! Сакам да се гледаме почесто, да ми се јавуваш и да не ми зборуваш така нервозно, љуто. Сакам да знам што ти се случува, сакам да ми веруваш, сакам да ми се довериш .. Но најверојатно се` ќе остане на тоа да сакам .. Ти нема да ја отвориш душата пред мене дури и по толку време - знам ..
Не знам дали можам повторно да сакам! Поминаа 2 години а јас не можам да сакам, а единствена желба во животов ми е да сум сакана и да сакам. Не знам ни дали си ти тој што треба да го сакам. Се плашам, се плашам од љубовта, се плашам од чувствата, се плашам да пробам да сакам...
Скршена сум.. Не можам да те сватам. Во еден момент толку си добар и толку ме сакаш, а веќе во друг како да стануваш друга личност.. Можеби проблемот е во мене затоа што сум толку ранлива, лесно повредлива, што се борам толку за нашата врска.. Но тоа го правам само затоа што знам дека и ти го правиш истото. Благодарна сум ти за се и многу ме боли кога зборуваш така за мене, но знам, знам дека знаеш каква сум. Да беше сега до мене, да те гушнев, да те бакнав.. Ми требаш да ме насмееш.. http://www.youtube.com/watch?v=VT1-sitWRtY
"Ќе бидам во ред ако ти си во ред." Ми фалеа вакви зборови кои покажуваат дека сеуште се грижиш за мене. Но, дали сега треба да ми е полесно? Дали сега ќе можам да се помирам дека мора да бидеме разделени, иако чувствата во нас не згаснале?! Не се откажав од тебе...и никогаш нема. Но, не можам да бидам натрапник во нечиј живот. Се плашев дека ќе ѝ се вратиш, не сакав да и го дадам тоа задоволство да ја уништи нашата врска. Но, се повлекувам. Можеби некогаш ќе потклекнеш, ќе ја замениш љубовта кон мене со некои минливи задоволства со неа, ама веќе не ти се мешам. Можеби си правам филмови и си доволно зрел да знаеш што навистина сакаш во животот. Ќе те сакам и ќе ме сакаш, но лош ни е тајмингот. Оставам времето да ти покаже дали животот без мене ќе е погорчлив отколку обратно. Дали нашата љубов вредела и требало да се бориме. Дали воопшто јас бев вистинската за тебе. Јас моето го научив и веќе не можам против Божјото. Тој знае кога, како, зошто. Тие беа последните зборови од тебе, а ова можеби е последното нешто што ќе ти го посветам. Веројатно никогаш нема да ја видиш оваа ранлива страна од мене... http://www.youtube.com/watch?v=n5LJWG-sQys There's just too much that time can not erase...
Срце мое Го прошета цел град само за да ми купиш фустанче какво што сакам. Не најде,но сепак ми донесе оброк од Мкд,и поклон. Ти благодарам душо моја
Чуден си и чудно се однесуваш и не можиш да прифатиш дека сакаш да бидиш со мене само поради тоа што ти е срам,школски сме побогу,како може да сонувам дека еден ден ќе имаме врска...Направи го првиот чекор или ќе земам јако ќе се начукам и ќе ти признаам се!
12.02.2010 да тоа е тој ден. 2 години од тогаш... од првиот бакнеж воопшто. Те сакам најмногу, премногу ми значи овој ден... http://www.youtube.com/watch?v=dMTQ7FaKpxk
Знам дека не ме сакаш веќе. http://www.youtube.com/watch?v=s4I1AS1pcUE Никој не ме ранил како ти,во срце,во крило,во лет...
Дека не е ни свесен колку го сакам аххх ни јас самата себеси неможам да си опишам, а не па него да му објаснам
