ааааах што си ти само ако се испонашаш безврска утре, ќе си видиш! ајде биди добар, јас кај те бранам тука и се, ти пак по твое!
Зошто упорно те прашувам работи на кои што не сакам да го знам одговорот?! Под итно морам да престанам. Зошто не ми се заспива со солзи. Не и денес..
Sabes que soy muy capaz de robarle a tu boca Todo el calor de tus besos,todo el sabor de tus labios Y sabes que soy muy capaz de robarle a tus ojos La noche y los mares que escondes en cada profunda mirada
Ме мотивираше постот на Ани.. ме потсети на нас, ме потсети на малите нешта што ги имавме заедно.. Се трудев да те разберам, да те запознаам, да постанеме едно.. сакав, многу сакав тоа да се случи.. Од почеток немаше никаква доверба во мене, затоа секогаш поставуваше бариера, зборуваше за љубов но беше многу тешко таа љубов да ја дофатам.. знаеш зошто? зошто премногу беше себичен за да ме сакаш како што јас те сакав тебе.. Никогаш не си ми ја дал таа љубов, никогаш не ми беше возвратено.. не само што беше себичен, туку немаше ни храброст да ми го дадеш твоето срце Ме заспиваше твојата прегратка, се трудев многу да им се допаднам на луѓето околу тебе, се трудев да бидам како што сакаше.. Ке те паметам, да знаеш, се надевам дека и ти ке ја памтиш девојката што ти го даде цело нејзино срце..девојката што безуслобно те сакаше и СЕ правеше за тебе! Али викаат треба да научиш да бидеш човек.. И да знаеш ич не се каам, пак би ти ја дала таа љубов.. и да морам да го преживеам истото пак би о направила, само без моите грешки И за крај не би сакала да кажам Те Сакам, но ....
...би сакала со тебе да ја поминам ноќта,стуткани еден до друг... Спојлер ме удри и мене оваа со Валентајнот во глава,ме фаќа депресија,те сакам до мене!
Јас и ти сме заљубени, ама не го славиме Валентајн. Јас и ти пиеме, ама не го славиме Трифун. Јас и ти ништо не славиме, а не сме атеисти. Епа што сме бре Петко јас и ти, де разбуди се и кажи, да знам што да кажам во СДК.
Вие сте двајца заљубени што си слават и без повод САмо така продолжете <3 Ќе ти кажам дека ми е криво за се! Криво ми е што пострадавме вака...Не го заслужуваме ова...И двајцата. Спојлер и нема навистина да ти кажам,само овде ќе си напишам еден за тебе,онака неосетно,додека спиеш,како нежен допир од пеперутка...
Браво честитки! Ептен романтично од твоја страна што на баш на 14ти изјави дека не си сам повеќе. А мене ми велеше дека не си романтичар... или само за мене не сакаше да се трудиш?! Може и името да и го ставиш која е. Или вака мислиш дека помалку ми смета? Или па воопшто веќе не мислиш како ми е мене?! Очигледно не. Можеби преувеличувам, можеби не е вистина, можеби е шала. Но ме погоди и ме потсети дека веќе нема враќање. Ти си продолжил понатаму а јас уште стојам таму каде што ме остави. Време е за тргнување?!
кога ме нарече мојата сакана девојка, мислам дека се стопив ко коцка шекер, ама не го покажав тоа ме погоди во ју ноти бои цела нок на тебе мислев,ми недостигаше ех, зошто не може тоа да се повтори и вечерва -твојата работа ЈА МРАЗАМ
Знам дека ништо од празников денеска...залудно се надевав дека ќе бидит посебно и планирав...кога ти со еден збор ме скина Мразам кога сите после ќе ме прашуваат што си ми приредил,а што ќе им речам немаше време ни да излезиме......Грдо ми е знаеш,не ми требаат ни поколни ни ништо сам еден знак на внимание...не сакам ништо материјално...барем да се јавеше и едно те сакам та кажеше....
СВ Валентин...уфф празникот...проклет да си шо сега не сме заедно..ми недостигаш..кај најде сега да дојди и овај празник сите заљубени се заедно си подаруваат а јас требаше со тебе да бидам ама те нема..сакам времето набрзина да помини...сакам некој лек против болка да не чуствувам ништо и да не те сакам како шо те сакам...Мече дали и јас тебе ти фалам како шо ми фалиш ти мене или си прајш некој забави...да можам да се напрам невидлива па да ти дојдам кај тебе и да видам шо прајш дали плачиш како јас или си се смејш
Најмногу си те сакам најмногу , и се надевам дека ке дојде денот кога ке бидиме заедно без да ни се меша некој во врската .. Нема да се откажам од тебе, а се надевам и ти од мене ... Знам дека ке преминеме преку ова заедно , и знам дека ке бидиме среќни .. Ти ја посветувам ПЕСНАВА . . .
Седевме еден позади друг. Прилично ме иритираше твојата смеа и длабок поглед. Имаше продорни, зелени очи кои пецкаа и можеби и тие ми идеа на живци, кој ѓавол да го знае кој машки полов орган ми било тогаш.. Нешто посебно не ми ни беше симпатичен, но знаев дека си мил и добар. И проклето висок. И толку. Еден ден враќајќи се дома најдов во поштенското сандаче розево плико, и писмо во него. Миризливо, нормално дека беше миризливо. И напишано – те сакам. Се стаписав, не знаев кој го пратил. И си го чував чеезнејќи да дознаам дали можеби некој од симпатиите е тој некој. Зборував пред сите утредента дека сум добила розево писмо. Ти само ме гледаше и се распрашуваше како и сите останати. Со шмизл фаца си реков – што па тебе ти е сега гајле за тоа?! Се враќав повторно дома, и повторно најдов полно поштенско сандаче. Овој пат пликото беше полно со пластични, розеви спајалици со срциња на врвот. Да се гледаат. И повторно без потпис. Беше Валентин. Леле колку се израдував кога ги видов. Си реков ова мора да е И. Или Г. Или Ј. Еден од тројцата симпатии кои ги имав. И така цела во мисла замислував кој од тие тројцата конечно ќе ме бакне. Или погоди тројче у баскет. Нешто, што и да е. И си пеев весело во соба шиц миц мици ма, мама хоче да ме да.... Утредента станав сабајле со рој пеперутки во стомачето. И реков на мама да ми ја облече новата сукња со новата баретка која ми ја имаше претходно сошиено за роденден. Изгледав како супер бабичка. Девојчуле со шкотски мотиви. Зелена ролка и зелено шалче. Тогаш уште не се носеа овие работи а мајка ми ја предухитри модата. И ме зезаа сите дека сум супер бабичка. Се нервирав затоа што тоа ми беа подароци од мајка ми. Се чуствував како да ја навредуваат нејзината работа и нешто што таа ми сошила со љубов. Не е ни битно веќе, само ми беше многу криво. И ти ми рече тогаш – за мене си најубава и јас сум тој, што те сака. Магијата исчезна. Ти?!?! Р?!?! Ти?! Од сите машки во нашето училиште ти беше тој? Па ти ме иритираше! Јас се наљутив! Не ти зборев. Се чуствував изневерено. Моите очекувања ме изневерија и се испонашав ко најголемата 10годишна кучка. Да, кучка! Враќајќи се дома со наведнато главче сокриено под баретката, најдов во сандачето повторно плико кое беше и последно, со миризливо, розево тефтерче. Знаев дека е од тебе, и со мојот глуп детски памет го испокинав. Зошто баш ти?! Не ти зборував наредните неколку дена. Ме гледаше со твоите зелени очи кои го сменија изразот од продорен – во продорно – тажен. И за некое време, само рече - си одам. Си замина. Некаде далеку и никогаш повеќе не те видов. И знаеш зошто ми е криво? Што ти искрено ја изрази твојата детска љубов кон мене, храбро и гласно, и кога сите ја исмејуваа мојата црвена баретка, само ти ми рече дека сум убава. И јас....никогаш не успеав да ти кажам колку ми беше после тоа криво. И сеуште ми е. Ниту Г остана со мене. Ниту Ј погоди тројче. Ниту И собра храброст да ми каже нешто освен повременото детско пецкање. Само ти. А јас така глупаво те откачив иако беше присутен пред мене, секој ден. И потоа беше доцна да ти кажам...извини. Р. извини. Ние жените дали на 10 или на 20 години сме некогаш глупави. Го бркаме од себе она што можеби навистина вреди, само затоа што сонуваме за некој кој никогаш нема да биде она, што сме си го создале во своите детски мечти. И потоа, кога ни е криво, сфаќаме дека е доцна да речеме извини. А можев барем да ти го бубнам лицето. Како благодарам.
