Ке биде подобро ако сами си направиме да биде. Ако гледаме негативно, негативно и ќе биде. Секаде има светлина, дозволи да ја пронајдеме и тука. Не можам сама. Се трудам ама тешко е, мора заедно. Те љубам лудо, бескрајно..
And after all you're my wonderwall... Знаеш веќе, ми фалиш. Мислам дека единствено константно е тоа. И ако посакам да бидеш цело време со мене за да нели, не ми фалиш, јас и моето расположение кое се менува повеќе од еден просечен февруарски ден ќе те оттргнеме од себе и брзо ќе ми здосадиш. А не сакам тоа да се случи. Затоа вака, ми фалиш. Btw досадно ми е ајде доаѓај!!!!
Знаеш, розите повеќе не се во мода. Па биди малку креативен, и следен пат подари ми ваков букет. Биди сигурен дека со задоволство ќе го прифатам
Само ти можеш да водиш од крајност во крајност, од рај во пекол и повторно во рај. Те сакам и те мразам... сакам да си одиш, а неможам без тебе...
Често сакам да ти кажам дека умирам по тебе,дека си еден и единствен во мојот живот,дека полудувам по тебе но се воздржувам,сепак најдобро e да ти потврдам со делa..Te сакам
Нема да потраеме верувај ми ... Се чуствувам празно , како и твоите ветувања . Влечеш сенки со себе а тоа е преголем терет за мене . Колку и да сакам не можам , посилно е од мене . Ми нема смисла , нема желба , нема искреност нема ништо . Плановите ни тонат во вода , а се полека се руши како кула од карти . Само ќе кажам среќна сум што не сум како тебе . Што умеам да станам и кога ќе паднам , ќе избришам солзи стиснам заби и одам напред . Ти живееш во минатото ... Мислев јас сум ти сегашноста , а ти ме убедуваше дека сум ти и иднината . Со сенки од некои минати времиња не се може напред . Ако си заглавен во минатото не можеш да чекориш во иднината . Подобро искрено сама одколу неискрено со некој . Навистина мислам дека ова е крај пред крај . Се надевам ќе најдеш некоја еден ден што ќе успее во тоа што јас не успеав ... Можеби и можам ама се уморив . Премногу за мене , ќе се борам со секого освен со минатото . Нешто што одамна умрело ти го оживувавш . Не можам да те бакнувам , милувам и спијам со тебе со сомнеж . Ќе ме јаде како црв ќе немам мир како што немам ни сега . Ќе те пуштам јас тебе ти мене , ќе бидам своја на своето нашево не може .
Те сакам како сладолед во јануари. Неочекуван, несекојдневен, не ми е потребен, уште помалку неопходен, не знам како ќе реагирам на него, непредвидлив e. А јас те посакувам независно од тоа дали сите ме гледаат како будала. Те сакам и како бура на планина. Не е привлечна за гледање, ама сепак има нешто што ме привлекува кај неа. Не носи секогаш лошо, ама не носи секогаш ни добро. Не се знае дали ќе биде катаклизмична или мирно ќе помине, не се знае исходот од неа, ама сепак убаво ми е да ја гледам играта на природата. Те сакам од тука, од далеку, без разлика дали си ми јавил или воопшто не си ми удрел рецка во денот, без разлика дали си се сетил на мене и си ми оставил некој рандом, без разлика дали сум во ПМС и мислам дека те мразам, без разлика дали ми е досадно и ти ми додаваш сол на раната со изјавите дека ќе излегуваш. Те сакам покрај се.
Zbog tebe kucacu, lupacu ljudima na vrata, budicu ulicu, pjevacu svima iz inata. Recice: "Opet je popio, Vidi ga kako se ubio, opet je vrata poljubio !!!!
