мора малце тато да ти спомнам за да знаеш што е работава наша е сега мило мое ајде да видиме што ке биде.. Spoiler хм бе за тоа имаш сила на мене пу за мене
Злато ти секој ден ме изненадуваш. Знаеш зошто? Бидејќи си најсовршеното нешто на цел свет кој што ме сака безусловно без разлика на се и ме трпиш со сите мои каприци и мани, правиш да се чувствувам како да летам и сум најсреќната чиќност на светот што имам такво матуфче кај мене ко тебе и ти дозволвам да одиш да трчаш абе те сакам најбескрајно е така да знајш
Ги бројам деновите како учениче при крајот на школската година. Уште неполни пет дена, ќе бидеме само јас, ти и морето. Потребна ми е таквата терапија.
Ти што седиш 3 столчиња позади мене, што си скржав да испуштиш три реченици и залепиш насмевка на моето лице за цел ден, што се правиш на три ипол кога ќе ме видиш а ми пушташ насмевка за инат, о,зошто од сите токму ти,зошто баш за тебе бие срцево?На тебе помилувам кога ќе ја видам твојата буква дури и во учебникот по физика !Па сега размисли дали ќе бидеш таков глупак...и да знаеш
Ме болиш бре, ме боли толку што те сакам. Ајде, не велам не, кога и да се потскараме знам дека за брзо се ќе се среди, но што ако еден ден навистина престанеш/престанам да се јавувам? Ме плаши и самата помисла. Зошто толку те сакам? Уф, и боли и убаво е...Како и да е, ќе живеам за моментов, иднината сама по себе ќе си каже што си има за кажување... Те сакам!
Деновиве почнувам да сфаќам колку е посебно тоа што го имаме ти и јас. Ми влеваш доверба, а и ти знаеш дека можеш да ми веруваш. Иако на моменти, си правам глупи филмови во глава, кога гледам дека се трудиш да ми објасниш без да трепнеш, без никаква вина, сфаќам дека правам грешки што мислам на лоши работи. Можам слободно да ти кажам дека дури и да се врати во мојот живот некој за кој сум треперела со само еден негов кажан збор, ќе е џабе, зашто те сакам само тебе. Можам да ти кажам дека ако некогаш ми излегувало срцето од гради за него, сега и да имам можност да направам нешто, а никој да не дознае, не би ни помислила. Зашто знам дека нема да се опуштиш, нема да станеш премногу сигурен и не ми се потребни никакви игри на љубомора, за ти да сфатиш што имаш. Зашто знам и јас колку бедно би се чувствувала ако ми го правиш истото. Побитно ми е да знаеш колку бесконечно те сакам, отколку со глупи тактики да те провоцирам. Можам и да ти кажам дека ако бирам меѓу тоа да бидам заљубена и не, би го одбрала второто, зашто така сум многу помирна. Знам дека ќе ме сфатиш и нема да се налутиш. Убаво ми е кога ќе чујам дека не дека не сакаш да ми се јавиш, туку не сакаш да си ми досаден. Или дека уште додека сме биле другари, ги чуваш сите пораки од мене. Или да покажеш колку ме сакаш во друштво, не срамејќи се како би изгледало тоа во туѓите очи. Или кога ти се случува нешто што знаеш дека многу би ме болело, и само тоа сокривање на вистината ти го оправдувам. Ми се допаѓа токму таа искреност до срж, која ја немаат многу парови и затоа ме нервира кога некој ќе ми рече "Па како можеш да му веруваш ?" Кога ме оставаш да се видам со некој за да проверам јас или ти дали би побудил некакви чувства во мене, како можам да не ти верувам? Од друга страна, ти ја сакам љубомората. Колку и да ми даваш слобода, мило ми е што се издаваш на моменти дека личностите од моето минато ти сметаат. И јас можам сѐ да правам, ама тебе не ти е сеедно. Фала ти. За односот кој го имаме, а за кој најмногу си заслужен и за тоа што можам да ти верувам, без да го злоупотребиш. Фала за сѐ она што нѐ прави нас НАС.
Within you I lose myself. Without you I find myself wanting to become lost again .. И ова делче, од таа прекраснотија: I cry when I listen to you breathing Because I know there's nothing else That conjures up that crushing feeling To know there's no connection left .. http://www.youtube.com/watch?v=tJ9_CNz4i0M
Ма и ти и сите слични на тебе...Досадни сте, ужасно досадни. Радо би вежбала математика отколку да пишам со тебе. За три дена ми стана досаден,а никогаш не сме се запознале у живо. Ај чао.
Мило ми е што се извини за тоа што го кажа. Јас најубаво знам колку е тешко да го извлечам зборот "извини" од твојата уста. Но овој пат не направив ништо за да те натерам да го кажеш, туку сам свати дека погреши. Извини и од мене што го одберав денот да се карам со тебе. Знам колку ти е тешко, но не грижи се се ќе се среди. Тука сум за тебе. Те сакам.
Ок, сега барем една работа решивме. Немаме проблеми, имаме „САМО“ еден проблем. Само еден. Се' она што било „проблем“ до сега веќе паѓа во вода, зашто е „гола вода“ во споредба со овој главниов. А него, богами, ќе го решам. Ако треба и сама. Знам дека ќе имам поддршка од тебе, и од моите најблиски, а и ти ќе имаш од твоите.....Само тргни ги жити мајка тие твои црни, малтене невозможни сценарија и опушти се. И учествувај во решавањето. Зашто, животов, колку и да е заебан, сепак должност ни е да го живееме. А вака знаеш дека не го живееме баш, попрво би рекла вегетираме, или само онака поминуваме низ него и случајно застануваме на некоја попатна станица. А нашата крајна станица не е толку далеку како што мислиш и толку тешко да се стигне до неа како што мислиш......само треба да дозволиш некој да направи нешто за тебе, а не да туркаш сам во ѕид. И како бонус трака да кукаш дека немаш решение Има решенија, и тоа повеќе, само треба добро да размислиш и да ги согледаш од секој можен агол. Понекогаш посакувам да не ти работеше мозочето по 300km/h 24/7. Дури и кога спиеш мислам дека не го исклучуваш, те чувствувам како го преживуваш стресот и на сон. Дај стави малку некои наочари во повесела боја, не мора розеви......Само да не се сиви. И, да, озбилно ќе ти најдам „happy pills“, што и да е тоа за тебе
Ако ветам, ќе ми веруваш? Сега, веднаш? Сакам да ти ветам, но овој пат ќе молчам..Бидејќи што и да речам како малер не се исполнува и следува разочарување
Зош не беше до мене кога најмногу тресеше? Ужасно сама бев овие неколку сати тресење и немање душа мислејќи што се може да стане!!! Ми ФАЛИШ
