Не сум кретен па да не знам местото да си го одредам. Ако 1% значев нешто, ќе знаеше што треба да направиш, и не би требало да претставува никаква жртва од твоја страна. Но не мрдаш ни со прст барем да ги скриеш изливите на нежност кои ти ги праќаат, чисто од човечност, чисто барем еднаш да ме поштедиш од таквите ниски провокации за кои знаеш дека ме погаѓаат. Не паѓам на истите, но веројатно ти одговара тоа. Или може навистина ти значат тие работи, не знам. Само знам дека ме турна подалеку одошто бев вчера. Не сега да глумам јас јадната, напатена светица де. Јас сум само ѓубре што директно ломоти. Така ме воспитале, демек луѓето ценеле директност. Гадно ме заебале. Да беше сигурен што сакаш, немаше да има заобиколување и нема „ама“, а јас најмалку што планирам и што ми доликува е да земам да водам некаков си натпревар со напалени тинејџерки за место во нечие срце, па чек да бираме која ќе излезе подобра. Не иде. Во најлуд тинејџерски период и во 20та година, очекувањата и размислувањата се сосема различни. Да не треба да ти оставам песнички од твојот омилен бенд за да докажам дека и јас ги сакам и дека според тоа би биле совршен пар? Срценцето е плус. Тоа е веќе најголемиот излив на емоција што може да го оставам некому. „Ево ти срце на длану“ работа. Јас никогаш ти немам оставено песна со срценце, ниту сум ти пишувала и посветувала статуси од Гугл за на голееемата социјална мрежа сите да знаат дека си мој. За мене тоа никогаш не било, ниту ќе биде доказ за љубов. Напротив, огромен уништувач на врски е, за оние кои лесно се откажуваат од тоа што го сакаат и бараат утехи во други, секако. Може сум старовремски настроена, но јас те чував во срце направено од мускули, комори и предкомори, артерии и вени полни крв. А ако тебе повеќе те дирнува и ти значи првото и ти делува поискрено од она што е лично кажано само помеѓу нас, тогаш имаме различни дефиниции за љубов и посветеност. Арно, штом ти е полесно да ме отфрлиш и помалку да ме вреднуваш поради моето вистинско „јас“, а цениш некоја „наивна“ душа што удрила окце и покажува колку може да е cool, laid-back душичка и потпора, за да дојде до целта, не знам... Знам дека јас секој момент се’ повеќе исчезнувам. Tick-tock. Штета што овие моменти што останале, упорно стојат незграпчени поради презафатеноста со посветеноста на тинејџерско лигавење кое сигурно доаѓа ко мелем на рана. Може е чудно, но сепак ме радува што барем ти имаш поддршка што повторно ти го грее срцето, и потпора која веројатно постојано те потсетува колку сум гадна и како не сум требала да се однесувам, а со тоа и ти помогнала да ме заборавиш мене, личноста која те повредила. Навистина ми е мило, колку и да звучи лажно. Ах, да. И не си морал да ги лажеш твоите дека не сум можела да те испратам. Ги ценам луѓето и сакам да ја знаат вистината. Кажи им ја вистинската причина, кажи им колку сум за никаде и дека не вредам да прашуваат за мене. Кажи дека има друг што вреди и што ти помогнал низ тешкиот период кога јас не помогнав, навистина сакам да го знаат тоа.
Не знам шо ти беше, ама јас не ти бев крива Многу ме нервираш ваков ко ќе си, се нервираш за глупости. Арно шо ми рече нејќам да се карам со тебе за глупости, да ти кажам право и јас нејќам. Убав помин на б-деј после, и со ум(знам дека си паметен) , оти има све да искршам од еден до последен. Те сакам лутко.
http://www.youtube.com/watch?v=hSZnL7SlrbI Ја гледав баш вечерва епизодава и ми се поклопи со ситуацијава. Само една работа сакам да кажам бидејќи очигледно е крај. И очигледно овој пат е стварно крај. Јас бев спремна да го направам она што го направи и Миранда тука. Да дадам шанса. Да верувам пак. Небитно дали тоа ќе биде најубавата љубовна приказна или уште едно болно искуство. Токму кога заборавив на тоа ... Carma is a bitch. Многу ми е жал.
Е, не кревам слушалка бе. Звони до сабајле ако сакаш, НЕ кревам ! Има да те научам јас тебе на памет, па malechkata да не се викам.
Дежа ву... Само сега јас сум ти, а ти си јас. За се`. Ама баш за се`. Не знам како сум можела да испуштам таква прекрасна личност како тебе пред 2 години. Но, ни ти мене не ме познаваше како што ме знаеш сега, после 2 години. Ти си крив што одам. Позитивно крив Убаво ми беше да си спијам до тебе, фатени за раче. Убаво ми беше, безбедно. Знаев дека имам прекрасна личност за пријател, и тоа од оние пријатели што траат. Од оние што ги даваат најубавите прегратки. Сепак, можеби, еден ден, нема да бидеме ти јас, а јас ти... Него ќе бидеме јас и ти. Можеби, еден ден, ама и немора. Знам дека те имам.
A picture from the past came slowly stealin' As I brushed your arm and walked so close to you Then suddenly I got that old-time feelin' I can't help it I am still in love with you... Зошто ли ми правиш вака секогаш?
Дали е можно еден благ игнор да те направи да ме бараш како луд? Цц цц цц машкиве се чудни суштества. Не се секирај, не си ми здодеал, немам друг, те сакам само тебе. Само правам да ме сакаш уште повеќе А тоа што не сум ѕвонела често не е никаков знак дека те сакам помалку од вчера, баш напротив вака ќе умираш да ме видиш и слушнеш
И после сево ова време што помина, ти не избледуваш. Љубовта да, но целата горчина и бес-не! Толку страдање не се заборава лесно. Незнам дали ми фалиш... ти, или она што бев јас додека бевме заедно. Но дефинитивно, ти однесе еден дел од мене со тебе. Како нешто во мене да се скрши, и тоа непоправливо, засекогаш. Си дозволив да те засакам, онака најсилно, дури лудачки. И се каам за тоа, затоа што после се си потврдувам самата на себе дека ти не заслужи ни трошка од целата таа љубов и посветеност, од она прекрасно чувство. Имав убави планови за нас, сакав долго да бидам со тебе, да не речам и до крај... Ти се посветив целосно, сети се само колку си скратив од сопствената среќа, од моите потреби. Ти не заслужи ништо добро од мене. Ти го искористи тоа на најлош можен начин, целата слабост кон тебе, знаеше дека неможам да ти кажам НЕ, и се беше подредено на твоите болни интереси и настојувања. Си го хранеше болното его, а мене ми требаше долго време да се помирам со тоа дека си искомплексирана личност. Тука лежи се, во твоите комплекси, желбата да доминираш, да контролираш се... Но те сакав, а ако некој ме праша зошто, незнам да одговорам. А се обидувам да се сеќавам само на лошите моменти и понижувањата претрпени од тебе. И не се малку. Искрено, знам зошто го трпев тоа. Затоа што секој ден, секој можен момент ми беше исполнет со надеж дека можеби ќе се промениш, дека ти всушност не си таков. Бев во затворен круг, проколнат, излезот за мене беше нешто непознато. Но кој друг, ако не ти, да ми ги отвори очите, на начин на кој само ти знаеше. Веќе не се обвинувам себеси, затоа што ти го заслужи мојот нож во грб кога најмалку очекуваше. Имаше и тоа како добра причина за тоа. Не би ти згрешила толку без да имам јака причина. Ама не се секирај, ќе ти вратам јас. И тоа на мој начин. Ќе плачеш трипати повеќе од мене, еве ти ветувам. Ќе зажалиш за тоа што ме познаваш. Ќе сфатиш дека тоа што го правеше ти беше повеќе од погрешно, беше долно, подло, лукаво. И се надевам дека ќе се покаеш толку многу, што ќе ми паднеш на колена да ме молиш. Да бидеш слаб како што бев јас тогаш. И баш сакам да ти го видам изразот на лицето тогаш, дали пак ќе се смееш онака иронично како што знаеш, или виновно ќе молчиш. Веќе немам што да изгубам, и живеам за тој ден кога ќе те видам таков. Како и да е, должна нема да ти останам, сигурно! Ти добро ме знаеш, но уште не си ја запознал онаа најлошата страна од мене, што упорно ја криев додека бев со тебе. Сега е мој ред, не заборавај.
добро де дете прави како знеш и што знеш прави!... аах пак ке се нервирам со тебе и јас ке правам како сакам ајде со среќа нека е Спојлер иако имам милион проблеми тебе не ти е грижа си уживаш по твое,па добро прави што сакаш,,....јас не сакам да те слушнам и видам веќе..создравие
Ќе возиме бицикли ја и ти кад - тад. Летово е пред нас. И на крај ќе видиш дека ќе биде како тој сонот! ТЕ САКАМ ПРЕМНОГУУ!!!!!!!!!!
ТЕ САКАМ НАЈМНОГУ НА СВЕТОТ! И мило ми е што се видовме,ја сакам таа прегратка и бакнежите,душата ми ја исполни И веќе ми недостигаш!
Ме уби човеку. До тука ли требаше да дојдеме? Конечно се виде нашиот долго очекуван крај, големото спуштање на завесите? Што е најлошо ме остави со милион прашања и сомнежи, дали некогаш беше искрен со мене и дали барем еднаш го мислеше тоа што го кажуваше. Убаво, летово кога сите ќе си уживаат со своите, јас ќе умирам сама, тебе и онака никој не ти треба, а и можеби си имаш веќе некоја, се` очекувам од тебе веќе. Многу неблагодарно, за се што направив за тебе, толку пати ризикував за тебе, успеа да ме натераш да ти верувам ко на никој жив што не сум му верувала, ејјј на мајка ми не и се доверував толку колку на тебе и сега за таква неважна глупост се паѓа во вода? Можеше барем да бидеш машко и да ми кажеш се во лице, а не така да побегнеш. Знаев дека си непредвидлив и дека лошо влијаеш на мене, ама ова не го очекував. Тотално разочарување до степен на каење. Ама ако, глупавата јас си заслужив.
You still cross my mind from time to time and I mostly smile. Still so set on finding out where we went wrong and why. I'm trying to figure out what my head thinks, but my head, just ain't what it used to be. And then again, what's the point anyway? I remember when you leaned in quick to kiss me and I swear not a single force on Earth could stop the trembling of my hand. And I remember when I knew that you'd be leaving, how I barely kept up breathing and I bet if I had to do it all again, I'd feel the same pain. It must be true what people say, that only time can heal the pain. And every single day I feel it fade away, but I still remember how we held so strong to this, though we had never really settled on a way out. I still remember the silence, and how we'd always find a way to turn and run to our mistakes. I still remember how it all came back together just to fall apart again. My dear, I hear your voice in mine. I held your name inside my heart, but it got buried in my fear. It tore the wiring of my brain. I did my best to keep it clear. So, dear, no matter how we part, I hold you sweetly in my head. And if I do not miss a part of you, a part of me is dead. If I can't love you as a lover, I will love you as a friend. I will lay a bed before you keep you safe until the end.
Твојата брутална рационалност и мојот свежо исцеден оптимизам секогаш се добитна комбинација . И чудно е колку се чувствувам спокојно и кога не сме физички еден до друг, доволно е само да го повикам во мисли изгледот на твоето лице кога ме дочекуваш, а јас се нурнувам себично и ненаситно во тоа да бидам повеќе од добредојдена... Добро (е што) те најдов ...
