toa sto sekogas lugeto ja iskoristuvale mojata dobrina,mojata naivnost toa sto gi razocarav moite roditeli za mn golema rabota
незнам до што е ама толку се нервирам оти секогаш мојот живот мора да биде трнив до успехот.. мора да се мачам да живеам во неизвесност нз чудесија ги гледам некои луѓе абе милина му трефнува од прва му е наредно а мене...нз
Најмногу ме здоболело,а и секогаш ме боли тоа што ја загубив довербата во родителите..едниот не е до мене,но пак другиот родител...хах кога дознав т.е видов со свои што прави,веќе никогаш,одтогаш неможам и нема да можам да ја гледам со исти очи. Уште кога ќе кажат дека мајка ти,ти е единствениот пријател во животот,дека само таа нема да те издаде,повреди...ме боли реалноста во врска со тоа... Ме боли помислата што ако и „утре“ нема да биде подобро,туку се полошо..:/
Најмногу ме боли понижувањето и навредите на мајка ми од страна на татко ми и неговите најблиски, дека таа била селанка и сиромашна, а вреди повеќе од сите нив заедно. Дури понекогаш помислувам дека подобро ќе беше да беа разведени и одвратно се чувствувам поради тоа, ама тоа е суровата вистина. Ме боли тоа што татко ми не навредува сите и пред сите, секогаш туѓото е поубаво, па така сите други се подобри од нас. Порано кога тој работеше во странство не го забележував многу тоа, но сега секој ден сум под стрес да не згрешам нешто, да не го налутам... викањето и заканите се секојдневни. Во првата прилика ќе се иселам од дома. Ме боли што ја вреднува повеќе баба ми од мајка ми. И ме боли што не можам на никој да кажам туку им глумам на сите совршен живот, а умирам одвнатре.
I jas poznavam mnogu takvi koj kuceto im leta , a vrapceto go vrzuvaat na lance i go setaat niz grad. Nemoj da veruvas na niedna prikaska. Site pominuvaat niz ist pat, razlikata e sto edni se otvoreni ,a drugi krijat i si pravat prikaski za takvite kako mene i tebe da im se voodusevuvaat. Mlada si i uste veruvas.Kolku pobrzo prestanes da veruvas tolku poarno za tebe. Tie sekogas ke se obiduvaat da te prevarat.Jas pola vek napraviv i uste ima prazni mozoci sto se obiduvaat da mi objasnat.Nema veze, ako gi pravi srekni neka prodolzat. Jas samo klimam so glava i se smeskam , tie srekni. "I volkot sit i ovcite na broj". Na lugeto im treba tugo nezadovolstvo za da gi ustreki. Znam deka nemozes da pocnes da veruvas preku nok, ama sepak ke dojde eden den.
хмм... Секој од нас доживува болка....секоја болка е различна некоја боли повеќе некоја помалку,некоја само миг,но безразлика на се секој има почуствувано одредена болка, според мене најмногу од се боли загубата ...загубата на саканите личности....
Raskinuvanje na vrska vo koja se vloziv sebesi, dadov se, imavme planovi za idninata, pocnavme so realiziranje..Mojot svet se vrtese okolu taa vrska.Vo momentot koga bev najsrekna na svet se srusi se.Nikogas ne sum osetila pogolema bolka.So denovi ne stanuvav od krevet, ne jadev, ne piev.Od 65 kg, dojdov na 53.Ne zatoa sto jas taka sakav, no nemav ni sila ni zelba za nisto.Mnogu vreme mi trebase da se oporavam.I den denes ne mi e seedno, no so vreme ucime da ziveeme so toa. Bolkata bese ogromna, no sepak sim blagodarna sto bese razdelba, a ne (ne daj boze) smrt na bliska licnost.
- Тоа што бев исмевана во основно (најмногу заради килажата), посебно никогаш нема да го заборавам случајот (негде 7мо или 8мо одд. бев) кога на чанта ми залепија ливче со навредлива содржина за мене и јас го видов дури по пат кон дома, што сфатив зошто се смееле сите претходно. Кога си дојдов дома плачев во својата соба не знам колку време. - Смртта на моја соученичка во 8мо одделение. Беше на болница подолго време, мислевме ќе оздрави, ни на крај памет не ни беше најлошото. Не можам да го заборавам денот кога ја добивме таа вест на училиште. Цело одделение бевме потресени и плачевме. И денес кога ќе се сетам ми се насолзуваат очите. Минатава година во ноември и носевме три години, мајка и сеуште плачеше како првиот ден... - Навредите од татко ми. Не се случува често, ама кога се случува.... Многу ме има психички малтретирано, употребува толку навредливи зборови што ми се кини срцето. Исто така и физички ме има нападнато, тепано, ама не болеше толку колку тие навреди. Не е често таков, променлив карактер има, има моменти кога многу добро се однесува со мене ама и такви кога мислам дека сум му најголемо разочарување во животот. Имам недостаток на татковска љубов во животов, затоа ја барам кај друг човек, со кој сме блиски и е многу добар со мене, до тој степен што посакувам тој да ми беше татко. Се обвинувам себеси за ваквите чувства, дека ништо не треба да го замени она вистинското, ама човек повеќе го цени оној од кој е третиран добро отколку оној кој те има најмногу повредено од сите луѓе. Исто така многу ме погодува што дедо ми и баба ми (неговите родители) понекогаш ги третира како да се ништо, им се развикува за ситни работи, а нив тоа многу ги погодува. Едниот син (чичко ми) го изгубија пред 8 години, и сега тој што им остана не е она што треба да е. Премногу ме погодува тоа што ми недостасува таа татковска љубов и ја барам во тој друг човек. Не сакам да биде така ама е...Ова не го имам дури ни на другарките кажано, туку само овде. - Кога другарките ме изневеруваат. Им правиш услуги, бараш време за нив, а кога ќе дојде за мене не сакаат ни да се потрудат.
Прочитав се што сте напишале и почнаа солзи да ми течат, а и сум многу емотивна личност..... Сум доживеала многу неправди, разочарувања.... Но, никогаш нема да заборавам кога бев 5-6 одделение и немавме пари татко ми беше болен и не работеше и бил должен пари. И една ноќ дојдоа да ни го земат телевизорот и тогаш јас почнав да плачам да не го зимаат. И ден денес кога ќе го видам во собата се растажувам. Друга случка беше кога еден наш близок сега починат ни донесе едни јакни на мене и моите сестри и и рече на мајка ми дека кога има пари да ги плати. Се израдувавме, но по неколку дена дојде и ни ги зема. Има многу полошо од оваа, но едноставно оваа никогаш нема да го заборавам
Мене ме здоболело и уште ме боли ебаната недоверба од страна на мајка ми, ме боли понижувањето, ме боли тоа што се срами од мене, ме боли споредувањето... Ме боли тоа што не може да ме прифати како личност.
ova kako jas da sum go pisuvala samo ke dodadam kako moze osobata koja te rodila da te napusti bez oko da i trepne a tolku mnogu mi e nejasno sega koga imam svoe dete ne bi go napustila ni po faktot so glava da platam. Podobro da sum mrtva otkolku bez nego. Me boli toa sto ne osetiv majcinska ljubov
Minatata godina mi bese bas..macenjeto na tatko mi so bolesta 1 god podocna i negovata smrt,toa sto imav spontan vtori pat vo zivotot...go zagubiv cicko mi vo soobrakajka. Toa e ona sto najmnogu me zdobolelo.Normalno me bolelo koga i me izneveruvale i lagi koga mi kazuvale,koga cimerka mi me ogovarase zad grb na decko mi..no nisto ne se mere so bolkata koga ke zagubis sakani licnosti
