Што е вашиот најголем страв?

Мојот најголем страв е - болка од секаков вид , од загуба и земјотреси :roll:

 

Toa bi bilo od vselena i od smrt na bliski...loso..

 

Jas najmnogu se plasam od osamenost... Neznam kako bi izdrzala ako nekogas ostanam bez lugeto sto najmnogu gi sakam...

 

osamenost ,da izgubam nekoj sto mi znaci ili da go izgubam vidot ,ili sposobnosta za dvizenje

 

najmnogu se plasam od kamioni,a osobeno se plasam od grmenje.Toa se moite najgolemi stravovi-fobii,sekako ima i drug no ovie se brrrrrrr :evil:

 

najgolema straf vo zivotot mi e NEIZLECLIVA BOLEST SKRAJA DA E

 

smrt

 

Смрт на некоја блиска личност-мислам дека нема ништо пострашно од тоа. :?

 

Темнина!

 

Темнина морничави соништа смрт на најблиските

 

TEMNINA,KOGA SUM SAMA DOMA I OD STRAV KOGA MI SE PRICINUVAAT DVIZENJA,OD GRMENJE,OD GUBENJE NA BLISKA LICNOST,SONOVI I SMRTTA

 

Bolka, i smrt na bliski luge, ne mozam da zamislam da ostanam na svetov bez tie sto gi sakam

 

исто и јас

 

od zmii i od smrt na najbliski

 

Smrtta na najbliskite, strav.. deka nikogas nema da najdam vistinska ljubov (deka nekoj vistinski ke me ljubi) i deka nikogas vistinski nema da porasnam i da stanam odgovorna i pred se NEZAVISNA

 

smrt na nekoj najblizok :twisted: ili nekoja neizlacliva bolest dali ke ja imam jas ili drug ne e vazno no mnogu mi e strav od takvi bolesti

 

offff!!!! od kucinja se plasam mnOoOguuuuuu :?

 

Највеќе се плашам од секаков вид на елементарни непогоди, од смрт на некој околу мене близок...посебно на дечко ми ...и секогаш кога ми е најубаво со него почнувам да мислам на тоа колку ќе ми биде тешко ако умре и многу ми е жал кога ќе помислам на тоа дека кога јас би умрела и него би му било тешко! Ме фаќа невиден страв и паника кога мислам на тоа (и редовно си потплачувам на оваа тема )! И од длабока вода, затоа што не знам баш да пливам ...не можам да се опуштам и кога ќе осетам дека под мене не го осеќам дното имам панични напади (не во буквална смисла ама...) и така си се шлапкам во плитко ЗАДОЛЖИТЕЛНО! :roll:

 

Страв како страв......ама кога бев мала мислев дека само децата имаат страв,дека возрасните од ништо не се плашат,ама не било така.Највише нормално се плашам од смрт, болест, ама голем страв е и помислата дека нај блиските можат да те изневерат,да немаш верба да се осеќаш сам.

 

Njagolem strav...od bolka najmnogu.Ne mozam da ja podnesam,ma kakve taa bila.Od dlaboka voda,zatoa se brckam vo plitko,i od bolest i smrt na najbliskite.