јас мислам искрено дека нема да има крај на светот мислам ако човек размисли ке види дека навистина тие пророштва од маите неможат да се исполнат зошто маите сами како народ се во пророштвата,но во денешно време не постојат како народ што не носи до фактот дека тие самите кога не постојат тогаш ни пророштвата нивни нема да се исполнат дури и ако гледаш од наша вероисповед православна и во неа нема крај барем нема крај за невините тие ке владеат со ГОСПОД засекогаш
Од самата помисла дека утре може и да ме нема и што би правела ќерка ми без мене. Е кога ќе ми дојде ваква мисла ми иде да вриштам
Загуба на блиска личност. Страв кој сакала-нејќела ќе мора да го доживеам многу пати во животот, и заради таа причина ми е и најголемиот.
Незнам дали тука некој член на форумот се разбира од психологија, но јас имам еден проблем, коа сум сама подолго , ме фака страв од сама себе или коа се гледам подолго време во огледало, се прасувам која сум,од каде сум сто правам.... онака ме облева страв... и поминува тоа, ги свртувам мислите, дали има некој со слично искуство ?
Клаустрофобична сум, имам страв од мал затворен простор (лифт, тесни мали соби дури и автомобили) што веќе и патувањето со автомобил на малку подолги релации ми претставува проблем
страв од височина страв од змија понекогаш од скали ама тоа е последица мнооогуууу одамна, ама само понекогаш
Me плаши помислата на староста и смртта, се плашам од змии, језиви се,и се плашам сама да се возам во лифт. Се плашам колку е тоа колку е напредна младинава, се плашам за тоа какво ќе биде детството на ќерка ми, во какво друштво ќе западне, се секирам за нејзината иднина, се плашам да имам второ дете, се плашам да не останам сама во староста....
Неуспех. Ми преостануват уште неколку месеци до завршување на факултет и дипломирање, па ме плаши самиот факт дали ке имам шанса да си ги исполнам целите во животот.
Најголем страв? Чувство дека снемувам воздух,затворена тесна просторија тесен ходник,или кога во некој филм гледам како се движат во подземјени ходничиња-тунели или во оние тунелите за вентилација ауффф недај боже да сум во некоја таква ситуација би умрела од страв а не од снемување на воздух ...
Најмногу се плашам од осаменоста. Самата помисла да останам сама и да ги изгубам саканите лица ме убива Понекогаш мислам дека тоа е еден од моите најголеми проблеми стварно незнам што да правам
Од самотија..од животот..имам некои желби и знам дека нема да ми се исполнат па с плашам да не ми биде многу лоч животот и да ми се случи се што несакам...инаку од пајаци и бубачки
Oд загуба на саканите личности било тоа да се родители,другарки,сакан .... и од темнина (од манијаци)