ја изгубив лицноста со беше една од најзначајните во мојот живот и верувај не би му посакала на никој да му се случи тоа.да го молисш Господ никогаш повеќе да не го земе оној кој многу го сакаш. Ни на најголемиот душман не му го посакувам тоа.зошп само тие шо изгубиле важни личности знаат што е тоа смрт, осмаеност и болка
Мојот најголм страв хмм.. Би можела да кажам лошите искуства и работи од минатото да не се повторат во иднината.. И многу се плашам од смртта
Страв ми е, дека еден ден ќе ги изгубам сите оние кои ми значат и ќе останам сама. Значи, страв од загуба на некој близок, страв од самотија ...
Не ми е страв од ништо. Одбивам да речам и да си признаам на себе дека ми е страв од нешто,од било што,бидејќи верувам дека самиот момент на признавање на нашиот најголем страв автоматски го правиме голем дел од нашето секојдневие и така побрзо ќе не стигне истиот,и полека полека ќе не уништи. Знам дека ми е малце филозофски ставов на тема,каде што повеќето мислења се од типот на Се плашам од бубачки,од глувци,земјотрес и слично,ама така сум се научила од моите искуства до сега, каде тоа од што најмногу сум се плашела, баш тоа ми се случувало.
најголем па за тоа мојата иднина со мојот вереник како ке биде.... сега тоа ми е а инаце има усте многу др,но ова е првото
Неиздепилирана да скршам нога (недајбоже), одејќи на штикливе мои. Па згора на тоа да ме прегледува некој згоден доктор, а јас влакна ...во фаза на пуштање
Значи пре-пре осаменост! Не сакам да ми се случи ова,ниту пак посакувам на некој друг да му се случи!