Да останам сам... Не буквално да ме заклучат у соба и да се ќусам ко лудак. Туку навистина сам. Без потпора од блиските,без убав збор од пријателите,без топла прегратка од моите. Да останам празен. Без душа и без емоции.
Некоја неизлечлива болест оф недај боже никогаш тоа на мене ни пак на моите блиски најголем мој страв низ кој незнам на кој начин би се спасила
мојот најголем страв е ТЕМНИНА, мислам дека ке доживеам инфаркт да е се темно околу мене да неможам да видам ништо што се случува околу мене, во такви моменти снемувам воздух, се гушам, се потам, со еден збор умирам. после темнината, се плашам и од духови, и такви паранормални активности уффф пу пу скраја да е подалеку од мене