Што е вашиот најголем страв?

Дефинитивно се одлучив...Куче!

 

Mozebi e smesno ali mene mi e se strav da ne mi vleze nekoj so nasilnicki doma da ne ne utepa nekoj mene I mama

 

Ee ja zaboraiv toa da go pisam I jas hahaha ne da se plasam mi lupa srceto

 

Се чувстувам како да ги надминав стравовите иако секако понекогаш сите имаме стравови, кога читам вака многу од нив ги имав, а сега стравот со кој се борам е дека неможам доволно да им се посветам на моите блиски луѓе, секогаш го чувстував тоа уште откако знам за себе ама нема да дозволам да ме победи стравот кој сама го создадов

 

Загуба на блиска и сакана личност.

 

Мојот најголем страв е да не ја изгубам контролата и правецот по кој го терам животот.

 

Желбата ми е најголема да ми децата бидат луѓе, во вистинска смисла на зборот, не по стандардите и трендот на денешното материјалистичко, себично време, да бидат на прав пат.
Е па најголем страв ми е да не биде така и да се чувствувам потфрлено ко родител... а и тие да го промашат животот.

 

Да не им се случи нешто лошо на луѓето коишто ги сакам. Никогаш не сум се плашела за себе, храбра и борбена личност сум и можам да издржам многу (само за себе).
Ама стравот дека нешто може да им наштети на личностите коишто ми претставуваат се', некогаш ме убива.

 

Ништо да не му се случи на моите најблиски

 

-Губење на сопствените чувства и човечноста во себе!
- Бледнеањето на најмоќната емоција љубовта!

 

Во моментов најголем страв ми е да не подлегнам на тоа што ми се врти низ глава и да ги разочарам сите

 

-Најголемиот страв во животот ми е дека нема станам мајка. Односно да немам деца.
Секакви загуби претрпев, и за ништо не се плашам повеќе од помислата дека ќе се разбудам еден ден на 40 и ќе сфатам дека немам деца.

 

Нaјгoлемиoт стрaв ми е скoрo ист кaкo @kjukli . Дa не oстaнaм сaм зaсекoгaш, дa не се oженaм и дa немaм децa еден ден. Мнoгу ми е мaкa кoгa сaмo ќе пoмислaм декa еден ден немa кoј дa ме жaли кoгa ќе умрaм...

 

Најголем страв дека нема да станам мајка.

 

И мене исто најголем страв ми е дека нема да се остварам како мајка . Имам страв и од загуба на моите блиски или пак да не им се случи нешто. А и да не заборавам, страв од пајаци брр .

 

Да ги изгубам најблиските,а посебно него,најголема потпора и некој на кого можам се да му кажам,како и он на мене.. Помислата на тоа ме уништува ​

 

Мојот најголем страв е да не загубам некој близок

 

Си ги замрзнав емоциите и чувствата,мојот најголем страв е да не се заљубам повторно.

 

Многу си бев блиска со дедо ми иако живеше на село ја со него не се плашев од ништо но жал почина пред неколку години.Во последниве години ме повредиа многу луѓе.Мојот страв е луѓето во мојот живот немам пријатели имам дечко 3 години и од него се плашам и он знае но никогаш не ме повредува.Јас сум осамен волк во шума.НИКОГАШ ВО ЖИВОТОВ НЕ НАУЧИВ ДА СЕ БРАНАМ КОГА МЕ ПОВРЕДУВААТ!Мојот дедо беше многу добар човек никогаш не знаеш да повреди некого и да беше циган бездомник он имаше место и за него