Постојано разочарување,иако не сум тип што очекува премногу од љубовта јас секогаш сум разочарана мене едноставно нокој не ме сака,душата,телото на овој свет се осудени без љубов
Не дека никој не те сака туку ти така си се поставуваш, ти не дозволуваш некој да те засака. Се правите недостижни, не сакате фини момци некој кој ќе ви посветува внимание ќе ве сака.
Не се правам недостижна ама кога не ми се допаѓа некој што можам?едноставно некој ти е физички одбивен и го гледаш како другар ништо повеќе
Страв дека никогаш нема да најдам маж што ќе го задржам за себе. Свадба, деца и фамилија сега за сега се научна фантастика во мојата глава.
Страв од самата себе си , мислам дека никогаш нема да научам да се сакам и ценам себе си како секоја нормална личност..
Направете ми услуга и гледајте го филмот Јесен стиже Дуњо моја и потоа само ислушајте ги двете песни од Ѓорѓе Балашевиќ, истоимената со филмот и Прича о Васи Ладачком и тоа ќе ви го одговори прашањето..
Немам фобија особено нагласена, па да речам дека се плашам од нешто конкретно. Арно ама... Имам многу стравови. Некатегоризирани.
Не знам каде да го поставам, па ако лречи тука преместете го во друга тема. Не знам ни како се вика мојот страв и дк што е проблемот. Имам страв од височина. И тоа ми се појави од пред 2 години. Било да сум на висока тераса со мала ограда или на некој раб каде што доле е провалија или море, имам страв и се замрзнувам. Мкслам дека ќе паднам и снемувам рамнотежа. До што би можело да биде проблемот и како се лечи?
Клин со клин се избива. Ќе си велиш во себе не ми е страв ништо нема да ми се случи и чекор по чекор ќе се доближуваш до работ.
Eпа нема одма да има резултат трпение. Пример кај мене, мн раб што ги сакам сакам да ги прошетам имам некоја авантура ми претставуваат фобија но ете некако се справувам со нив. Се разбира со правилото што ти го кажав погоре или можиш да посетис психолог.
