Од смрт и загуба на блиските мои што ги сакам премногу, исто од осаменост и од тоа да не останам цел живот сама, да не, не си го средам животот..Исто за иднината моја што и како ке биде, дали ке се омажам, дали ке оформам семејство и дали ке успеам во животот за било што да е..Проблеми, стресови, болести све тоа ме плаши...
od smrt, bolest milam deka sekoj covek se plasi od toa tuku jas otkako padnav i si puknav prslen na grbot imam nekoj strav da nosam visoki stikli (dodusa i vo patiki da bev togas isto ke si pominev) a sto zgodni cizmicki si imam kupeno ko irok lastik ima i ubavo bas drzi nogata , epten se zgodni za odenje ama ne ide ..so niv do pred vrata ke izlezam i nazad bas glupo ..a imam eden kup stikli porano se stikli si nosev
Смрт на најблиските. Мислам дека секој друг страв можам да го надминам, но овој ме прогонува константно.
Сите работи од кои се плашев во минатото се остварија. Сега сеуште имам стравови, но, знам дека и тие еден ден неминовно ќе се oстварат. Живот.
Ми беше страв до пред некое време да се заљубам пошто бев повредена во минатото, но сепак го надминав тоа. А инаку единствениот страв што го имам е страв од тоа да изгубам личност која ми значи и ја сакам.
