Што е вашиот најголем страв?

Од себе

 

Стравот дека ќе изгубам некој близок ми е најголем од сите други. Моментално водиме битка за живот или смрт на мајка ми. Канцер ( Проклет да биде!). Не сакам ни да замислам како би било без неа. Ужасно тешко.

 

Најголем страв ми е клаустрофобијата и кога останувам сама на подолг временски период.Така мислам дека луѓето ме напуштиле.

 

Стравот од неспиење!

 

Страв од неспиење. Последица од долгогодишна Инсомниа.

 

Сум пишала веќе, ама ќе повторам:

Најголем страв ми е стравот.
Што и да ти е, милион пати е полошо ако се плашиш.
А јас се плашам од се' можно и не можно...

 

Тоа што било поминало , тоа што ќе биди ќе помини.Затоа нема страв.

 

Да не излезам од дома без пудра.

 

Клаустрофобија

 

Повеќе се ама сите поврзани со децата.
Да не им се случи нешто лошо.
Да не ми се случи мене нешто а јас сама со нив дома.

И желба на другиот свет да отидам пред децата.

 

Од смртта ,ама не мојата туку на блиските...

 

Кога ќе пораснам ќе бидам ко тебе

 

Истата сум!
Те сакам!

 

Страв имам од моментот кога ми се собира страв во душата
На исти или слични работи понекогаш различно реагирам. Некогаш за иста причина се тресам како лист, во друг момент нормално ги прифаќам работите.
Понекогаш и за банална работа имам страв, е тој страв ми пореметува психа во такви моменти
А како е човек да не се плаши?
Воопшто од ништо и никогаш. Најверојатно такво чувство сум имала во утробата на мајка ми
Откако сум родена се нешто мислам, делам, сечам, множам

 

Сега скоро го доживеав тоа чувство, кога помослувам на минатото, не е битно како било, лошо добро, останало таму, веќе не се каам за ништо, точно е дека постои само сега. Така прифатив да не се плашам од иднината, зошто не постои ни таа. Почнав да живеам за денес и многу е подобро вака.

 

Исто...

 

Од смртта и болести , на мене и моите сакани .

 

Страв од загуба на најмилите, но и од страв да не ми се врати мојата анксиозност, од мојата несигурност која мн ми пречи.

 

Првото останува, но неуспехот не ме плаши повеќе. Правење чекори назад веќе ме парализира. Не смеам никогаш повторно да почнам со стапки во таа насока.

Ниедна верзија од минатото не е подобра од сегашноста.

 

Zdravo decki. Ve citam nekoe vreme i konecno se resiv da se zaclenam. Najgolem strav mi e mislata deka nema nikogas da naucam da ja kontroliram ankcioznosta. Probav skoro so se, ama nekako taa naogja pat pak da se vrati nazad i da e konstantna :/ posledno na net sto gledav i citav pozitivni raboti za Erbenobili. Dali e nekoj zapoznaen i dali znaete kade mozat da se najdat kaj nas?