Иста сум и јас,секогаш гледам прво на другите да им завршам работа,а на крај на мене,ако има време или можност.И многу се нервирам што сум таква,а кога нема да завршам на некој нешто,после цел ден ке ми биде криво и ке си викам колку сум себична,а не сум
Најголем страв .. па што знам .. не се плашам воопшто .. само ме нервира отворена врата кога ќе ми остави мајка ми !! и викам абе страв ми е така мамо .. затвори ми ја вратата а не да се вртам само позадии !!
Е па нели велат дека се живо ќе „прележиш“ додека спремаш испити... кога спремав испити од се си наоѓав по нешто... лудница Инаку, да, се плашам од болести, се друго е споредно. Иако не сакам ниту инсекти и авиони (секогаш сум да ми се нозете цврсто на земја)...
Мене најголем страв ми претсавува војната....премногу ме страв кога ќе се сетам што се случуваше2001. Премногу ми е грев за луѓето кој остануваа без покрив на глава,исто не можам да замислам да изгубам некој мој близок, исто многу ми беше страв кога одеше татко ми на терен за време на војна неможам да замислам дека се наоѓа во центарот на тоа ратно поле....а ние дома си седиме....постојано слушав на вести кој како загинал од поставени мини...едноставно го мислев татко ми каде чекори,што му се случува во моментот....неможев да исчекам да помине еден месец за повторно да го видам.Најголемите маки во моето семсјство мислам дека беа тогаш П.С Те сакам татичко!!!!
најмногу се плашам од загуба на личноста што најмногу ја сакам-мојот дечко,загуба на личност од мојата фамилија
незнам точно која година сте на медицина,ама пошти и јас сум досега од неколку болести,ма од сите кои сум ги учела сум била болна и сум имала барема малку слична клиничка слика,смешкииииии
Мене ми е страв од осаменост. Страв ми е да останам сама...Обожавам да сум со многу луѓе околу мене...А кога сум сама...се ми делува како сон, не знам ни која сум, ни што сум...Едноставно страв ми е да останам сама...
Страв ми е да не ги загубам моите блиски.Страв ми е да не останам без пријатели бидејќи тогаш навистина би се чувствувала многу празно и осамено.Завземаат еден поголем дел од моето срце и целосно го исполнуваат и кога би ги немало многу би ми недостигал тој дел. Страв ми е и од змии и разни инсекти,но понекогаш во паника стравот го снемува и ги тепам со што стигнам .Премногу се плашам и од војна,се ежам кога гледам такви филмови и кога слушам што се случувало.
Се плашам од загуба на некоја драга личност.Од осаменост.Се плашам да седам во затворен простор,клаустрофобична сум.Се плашам пак да не ми се појават проблеми со срцето и желудникот.Се плашам од змии и пајаци...Толку сеа за сеа.
кучиња, висина и кловнови а друг побитен страв ми е да останам сама во животот, всушност се плашам дека нема да најдам човак што ќе ме сака искрено
Mojot najgolem strav se bolesti mene nedaj boze nesto da me zaboli gotovo mislam deka e nesto strasno.I se plasam da odam na doktor se mislam deka ke mi najde nekoja bolest,eve np od ginekolog mnogu mi e strav i od pregled i od toa sto ke mi kaze i stvarno neznam kako da soberam hrabrost. A sto e najcudno sum rodila dete ama ete nemozam da se ubedam sama sebe deka mora da se odi.ima li nekoj vakov problem
Сум заборавила да напишам дека ми е страв од губење на луѓето околу мене. Посебно најблиските. Секогаш кога и да одам ги мислам. Сакам да се на безбедно, а јас да сум во некои ризични ситуации. Се би дала за нив. Ако мајка ми или татко ми задоцнат од работа, кај мене се јавуваат најцрните мисли. И паѓам во депресија. Најголем страв ми е тоа. Еднаш, моите со сестра ми беа на викенд во Крива Паланка, јас останав сама. Немате поим, што не ми падна на памет, колку пати се покајав зошто не отидов со нив.
страв од тоа да не ги изгубам најблиските страв од секаков вид на болка се ке истрпам ама болка не! страв од ГИНЕКОЛОГ(може смешно звучи ) страв до земејотреси поплави и такви ствари и страв од самата себе
