Се плашам од болести, смрт,пореметување психички и физички. Се плашам да не се разболат од болести или умрат најблиските и тие што ги сакам и ми значат.
Самотија. Се сметам за издржлива и да не речам силна, иако ретко споделувам емоции, многу се плашам да сум сама, а најмногу од напуштање од блиски луѓе, дали поради смрт или едноставно оддалечување. Сиромаштија. Не од материјална смисла да не можиш луксуз да си дозволиш, туку маката во очите на човек кој се труди за основни потреби, страдањето, одрекувањето од едно за да си дозволи нешто друго. Па да се чувствуваш понижен, помалку вреден. Некоја светска криза како војни и болести, пак од аспект на тоа дека блиските би страдале. Како мала се плашев од Бермудскиот Триаголник и тоа дека Сонцето ќе експлодира за неколку милијарди години.
Najgolemiot strav mi e i mislam deka ke me skrshi ako dobijam dete so poprechenost. Narechete ne slabak ili bilo shto, ama cel zivot sum taka tazhen, tesko mi e so brat mi, kako prvo nemam so kogo da si porazgovaram, pomognime makar i dkarame. Kako vtoro i jas stradav kako mal, a i toj..
Не си сам верувај...и еден од моите стравови е тој ....Бог да чува ама тоа е секоја судбина е различна
A najgolema radost ce mi bidi vo zivotov ako imam vrska i se ostvaram kako roditel.. a istovremeno me plasi ova mnogu..
Ке си мислиш позитивно,се што доаѓа во животот ќе прифаќаш...а за родител е лесно само треба да најдиш прво придружничка
Осаменост. Поминав тешка болест (лимфома) и видов доста смрт така да не ме грижат толку, смртта дури си jа чекам.
Деменција . Губење на меморија ,на себе си ... Многу искуства имам поминато у живот лични и на блиски , добри и лоши кои ме направија цврста личност ,добар човек ... спремна сум , да се соочам со многу препреки,проблеми ... но ако се изгубам себе си ,ја губам мојата најголема поддршка ... ако се изгубам себе си , нема да можам да помагам на блиски луге , на животните ...
Страв ми е дека се што ми се случува не е вистина и дека и тие луѓе што ми останаа ми прават лице. Страв ми е да не останам сама.
Имав порано многу стравови, ама сите ме стигнаа, ги доживеав и ги преживеав, така да, веќе од ништо не ми е страв. Освен од пајаци. Нив никогаш нема да ги преживеам.
