Осеќам дека го губам. Не сака да поминува време со мене. Не сака да зборува со мене, ми спушта или ми се "понаша". Ве молам за совет, сакам да си ја спасам врската. Со него го имам најубавото време од животот, ми беше најголема поддршка. Периодов е скрос друг човек, а мислам дека е сменет ради друштвото. Help девојки!
Но долго време е вака, осеќам дека го губам. Почна да ми вика работи што никогаш не би ги рекол. Не е во ред неговото однесување. Се плашам дека нема да трае уште многу, а не би можела да го поднесам то. Немам никој друг освен него и премногу си го сакам. Осеќам дека и тој ме сака, ама како а му смачено од мене...
А да разговараш со него? Кажи му што те мачи може ќе најдете некое заедничко решение. "Премногу ми значиш а се осеќам чудно" почекај да те праша "какво е тоа чудно" и кажи си ја маката дека осеќаш дека го губиш и на крајот додади "или се лажам се ми е измешано" Те гушкам Што и да треба тука сме ние од Фемина.
Дај му време на времето. Не знаеш шо му е, можеби има проблеми. Ама од искуство вака кога почне да се понаша излегува некоја друга личност му го привлекува вниманието. Најди некое хоби, дружи се со другарките, излегувај, шетај, вежбај, посвети си време на себе, ќе почне да му недостасуваш.
Имам пробано многу пати да разговарам, но последно воопшто не ме слуша. За се' сум јас крива, дури и ако се загрижам за него. Се плашам да му се јавам затоа што на секое или ми се понаша или ми се дери, а толку многу ми треба да го чујам неговиот топол глас, да осетам дека е тука... За жал ни мојата психичка состојба не ја сфаќа веќе. Се' јас се глупирам, не е важно што трпам. Далеку е од човек што би имал друга и во тоа сум 200% сигурна. Има многу доживеано ради тоа во семејството и никогаш не би изневерил. Немам ни другарки, и тие неколку што беа сега ги немат... Бев на психијатар, пијам апчиња. Докторката ми рече дека можам да го вратам односот само ако излегуваме повеќе. Зборвевме и беше толку решителен дека ќе ми помогне, ќе ми биде поддршка. Рече секое слободно време ќе го поминвиме заедно, ќе прајме што сакаш, тука сум. Му дадов време да размисли, не го присилив на тоа. Ни 10 дена не поминаа... Пред малку на телефон викам "душо" и секогаш ми враќаше со "еј душо", а сега почна ду и одма се испрај, името ми го изговори. Никогаш не ме викаше на име, сега не сака да го изговори тоа. Дури денес ме гледаше во ужасна состојба пред него и ме осудвеше за тоа, без да се загрижи и да ми помогне. Јас навистина не го препознавам и од ден на ден е се' полошо...... Не сакам да е вака ооффф Извинете многу на долгата порака...
Искочете. И во живо разговарајте очи во очи. Очите никогаш не лажат. Прашај го можеби има некој проблем. Кажи му те повредува вака. Разговарајте со разговор сѐ се решава. 3пати 10пати 15 не е важно разговарајте додека не најдете решение. Можеби едноставно се осеќа "созреан" и не сака повеќе да се викате така на скратено. Не си ставај се при срце.
Сега прочитав. Те гледал во ужасна состојба и воопшто не се загрижил за тебе? Те осудувал? Разговарај за последен пат. Ако не се оправи Раскини. Раскинувањето ти е лекот за жал.. Човек на кој не се загрижува дека не ти е добро и кога ти е "лут" нема да се загрижи ни кога ќе е "среќен". Заслужуваш многу подобро. Батали го.
Не е тоа да не сака така да се викаме... Се понаша одбивно кон мене, преѓе едвај ме гушна. Замина негде на роденден и ме остаде со сестра му, а тргна без да се поздрави... Многу е сменат ооффф........ Јас самата си се уништив, затоа цел ден сум лом. Синоќа испив многу апчиња и се' беше хаос. Едноставно ме осудува за тоа. Зошто полошо ми прави? Осеќан огромна болка, не го направив тоа за да се убијам... Не ме сакал таква. Се трудам да се средам психички, ми треба поддршка. Не знам како да го објаснам тоа... Ќе пробам некако смирено да зборувам и да ја кријам болката во мене. Да излезиме, да ме сослуша (без да е дека се карам). Би направила се' да го имам стариот.... А да го баталам значи самата себе да сд доуништам. Фала ти многу за советите.
Види јас бев вака пред три години. Истите знаци и почнува да те фаќа паника. Не ти е убаво не му е ни нему. Тука ја правиме грешката што не сакаме да ја изгубиме таа личност. Но како да не изгубиме некој кој веќе го нема. Ти си го сакала него каков бил претходно а сега се присилуваш да му го сакаш и овој нов карактер во име на старите спомени. Да те изневери може нема но може да почне да осеќа нешто спрема друа личност. Колку повеќе му се пикаш односно му пишуваш толку повеќе тој бега. Затоа ти ќе исчезнеш. Не знам дали после тоа ќе ти пише тој или не но ќе се отргнеш прво за себе. Немој сама да си правиш паника и знај дека ова е дел од животот кој ќе го пребродиш. Колку и да е клише, читањето и дружбата ќе ти помогнат да се издигнеш. Или ако си во можност оди некаде на пет дена. Остави телефон не го чепкај. Размисли ти нека расмисли и он. И запамни едно нешто на сила не може. Ма и најдобриот да е и најдобрата да си ако е исто ѓубре како сега, покажи му ја кантата! @poi
Batali go. Dosega muabetot ne pomognam nema ni od Sega. Ischezni of negoviot zivot I a ko my treba objasnuva je neka go bara. Apchinja I samounistuvanje ne se izlez of situacijata. Zivees vo iluzija, zastani na svoi noze I upravuvaj ti so svojot zivot. Chovek koj te saka ne se ponasa taka.
Немој душичке, ти ги прочитав сите мислења надоле и едно ќе ти кажам никој не ти вреди повеќе од самата ти! Имав врска 4 години, сите тие години премногу го сакав, буквално како залепени бевме, еден спомен, една меморија немав без него. И он вака олади, све му сметав, за на крај да ја соберам сетс сила што ја имав и да му раскинам, со мисла никогаш да не се смириме, апотајно си мислев можда ќе се свести и ќе се врати. На факултет и на работа одев отечена во очиве од плачење, за на крај дечкото после неполни 2 недели да си објави слика со едно, да не го наречам какво, без срам и гајле дека до пред тоа немаше ни една слика без мене. Тешко ми беше може уште цела година, ама се посветив на куп други работи за да не мислам и успеав. Он нормално никогаш не се врати, ама па ни јас нејќев да го видам. Сега он женет, јас среќно омажена, со прекрасно детенце, ми кажуваше другарка ми пред некоја година, ја распрашувал за мене. Ич да не ти е гајле, ако он си продолжи така, има некој друг за тебе што ќе те обожава и цени. И тоа апчињата да ги фрлиш под итно! Работи си на самодовербата, ниеден маж неможе да ти ја изгради како што можеш сама! Ќе сакаш и ќе бидеш сакана пак!
Been there, done that, нажалост го избра друштвото Се трудевме и двајцата како демек да ја задржиме врската, кога јас се трудев тој си цепаше со друштво, кога јас ќе се уморев и повлечев и уморев од се тој трчаше и така бевме изгубени во простор и време како муви без глави. Не се издржуваше и не можев и психички и физички и здравствено повеќе така, се преморив. Прекинав. Уште понекогаш тешко ми паѓа за се тоа, ама живот, не шамара и учи многу лекции. А и остава и убави спомени нормално. Остави времето да ти покаже во твојот случај што ќе избере, ама што и да се случи биди силна и не дозволувај да те потресува и обеспокојува неговата одлука и однесување.
Не знам што да речам освен фала ви девојки! Немам сила да си заминам и од него, сите ги изгубив... Зборвевме вчера. Викам не можам и тебе да те изгубам, те губам и не можам ништо да направам. Ми рече нема никогаш да ме изгубиш, дај ми недела дена да се приберам. Наводно општо бил напнат периодов, но според мене кон мене е. Немам никој друг, буквално сама останав. Единствено имам надеж дека ќе се среди ова во однос на нашите ветувања од порано. Но ако не биде, ќе морам некако да го пребродам... За жал свесна сум за се'. Фала ви за советите и поддршката.
Не можете да задржите некој што не сака да остане, тоа е само измачување. Некогаш е подобро да има ужасен крај отколку ужас без крај. Немој да се сомневаш во тоа дека еден ден ќе си ја најдеш среќата, па дури и тоа да биде со друг човек. Така што, ако тој си заминува, посакај му среќен пат, а ти продолжи понатаму, те чекаат поубави денови!
Слободно нека иде кој сака, ако некој не ви го препознае потенцијалот и вредноста , широк пат чао пријатно па кој сака нека е, секој треба да биде свесен колку самиот вреди а не демек ќе ми се сруши светот некој ако отишол, може уште сега никогаш никого нема да вратам или да молам, ако има подобро, слободно.
Вака искрено ќе ти кажам немој никогаш да одиш на таа карта, со сожалување. Ако он те сака и сака да е со тебе,ќе остане без разлика како е, со тоа сожалување "немам никој, сите ги изгубив, несакам и тебе да те изгубам...." само ќе го одбиеш од тебе уште толку. Тргни од себе, ако од одредени причини пример, веќе некој не ти е толку мил и не го сакаш како порано, ако ти спомнува работи за да го сожалуваш со цел да те задржи, уште толку ќе те оддалечи. Пак ќе ти кажам крени си ја самодовербата, со него или без него. Несмееш така да се самосожалуваш пред никого. Си ги изгубила сите? Ти е гајле, ќе дојдат нови. Јас дојдов во место каде само другарите на мм ги знаев и нивните жени, една година нигде што се викса без него не мрдав, па за многу кратко најдов пријателки, итоа вистина добри пријателки. Сечиј живот има одредени периоди, со кои мораме сами да се избориме и на крај излегуваме посилни.
Ооф изгледа се' комплицирано. Работата е што знам дека премногу ме сака, а и јас него. Можеби е лош период, можеби би било како порано? Јас имам надеж... Иако цитирав едно мислење, ги прочитав сите. Ми значи вашата помош и поддршка, фала ви на сите!
Штом осеќам дека ми е чуден тоа значи дека може сака да ме напушти и му се понаша лошо и му набивам комплекси на суптилен начин и на крај го откчувам па нека му е со среќа со новите комплекси
Ѝ се заблагодарувам за убавите моменти, заедничките сеќавања, споделените искуства и одвоеното време, можноста за заемен раст и ѝ посакувам сѐ најдобро, со надеж дека ќе го најде тоа што го бара и посакува.
