Што правите кога ќе се разочарате ?

Па сакам да сум сама,пуштам гласна музика,ќе се исплачам како дете и потоа сум повторно истата ЈАС

 

Моментално,самодовербата ми е на многу ниско ниво!Сега сум прва година средно и основно бев многу јака ученикчка,а сега не знам што ми се случува.Немам ниту една едниница,ама на повеќето тестови добивав 3ки,а се утепував од учење!Дали отупавувам или не знам што е работата,некој може да ми помогне! РАЗОЧАРАНА СУМ ОД САМАТА СЕБЕ!

 

Знам да проронам некоја солза ,понекогаш знам да внесам прекумерна храна,но исто знам да се изборам негативната енергија да ја исфрлам од себе моја парола после дожд доаѓа сонце

 

Смири се де, полека
Си сменила средина, друштво... Малку ти било како шок и ете, се дешава. Не е крај на свет...
Можеби и родителите очекуваат мноогу од тебе, па тоа ти врши дополнителен притисок - страв дека ќе ги разочараш. Или пак од себеси. Тука влијаеле и тремата, возбудата.

Не си отупавела, не се секирај.
Само период ти е, ќе помине. Секако, сама треба да се потрудиш да дојде до тоа.
Си можела порано, можеш и сега !
Кревај одма самодовербата и ќе видиш како ќе успееш

И да не бидам офф, јас кога ќе се разочарам од нешто или некого од инает не пуштам солза.
Само се повлекувам и размислувам како сум дозволила да дојде до тоа.
Потоа веднаш правам план како да се поправам понатака

Спојлер

... и заборавив, музика ( па макар и жалопојки ) и огромни количини на благо.

 

Треба да сум сама ...
ќе седнам во соба ќе се затворам ќе си пуштам музика и ќе размислам зошто сум се разочарала каде сум згрешила...и ќе излезам по неколку часа и се ќе биде по старо..а тие што ме разочарале нека се плашат од мене или ако е на моја грешка ќе се изправам на тоа место и готаво ке си продолжам со животот.......

 

Чекам да ми се натрупаат поише разочарувања најчесто...
и така се си собирам во себе... и коа ќе ми пукне филм... е тогаш е лошото..
си се затворам во карантин и си плачам...си плачам..и така си плачам... (тоа може да трае зависно од еден саат до неколку денови)
се додека не почне да ми работи автосугестијата, додека да почнам да се бодрам и тешам самата себе си, дека се поминува... и така.. малце ќе се осеќам подобро...

 

Се опуштам со музика

 

Кога ќе се разочарам, обично мирно реагирам.Едноставно си велам дека не било пишано да биде така и дека би можело да има и полоша ситуација и дека сепак доброто секогаш излегува на крај .

 

Koga ke se razocaram prvo nesto sto pravam e placam potoa na nekoj nacin se smiruvam i stanuvam mnogu losa, na site im vikam i zavisi kakva e situacijata nekogas mozam da ne zboruvam so meseci i podolgo (veke mi se ima sluceno toa) so taa licnost sto ke me razocara

 

Најлоша пречка до успехот е разочарувањето. Но сите сме луѓе и може да ни се случи просто да сме во моментот слаби и да ни падне духот. До сега се немам онака вистиснки разочарано. Знам дека како помала многу се нервирав за другарките и нивното однесување кон мене, но тогаш бев многу помала и баш не ги знаев своите вредности... Но сегаа.. хах, да ги видам да ми писнат ко што ми јадеа трици порано, но тоа сега не е важно, тоа е решен проблем. Да се вратам на темата, обично не се растревожувам заради луѓе, туку настани и мојот или на некој мој близок, неуспех.

Спојлер

На пример најново поради што се нервирам е тоа што цели 5 години се трудам околу една многу важна работа во мојот живот. Сега тоа е многу напреднато и треба да патувам, но финансиски моите неможат доволно да ме подржат. Просто таков период е. А меѓу тие луѓе таму, знам дека сум меѓу најдобрите ако не и најдобра, не е ова затоа што јас го мислам, туку затоа што многу поважни луѓе од мене ми го имаат кажано ова, а јас сега неможам ништо да направам за ова патување и просто ја губам страста кон трудот. Толку многу труд, а ништо за возврат. Добро, да бидам реална не баш ништо, но она што толку многу ми значи, не е мое.

За да се расположам најубаво ми годи некоја прошетка или разговор со моите родители

 

Слушам музика,па некако ме опоравува послем разочарувањето.

 

Во ваков случај најчесто сакам да сум сама, понекогаш ќе пуштам музика, понекогаш ќе седам во тишина но, во секој случај сакам да останам сама и да си ги средам мислите. Потоа се расположувам и не сум истата личност како претходно. Всушност, јас сум личност која многу малку држи лутина во себе и за кратко време јас сум расположена како ништо да не се случило

 

Сакам да сум сама...да слушам музика или да седам во тишина...Тоа ме опушта...
Долго размислувам за работи кои што ме растажиле,повредиле или разочарале... :/

 

Седам сама,размислувам што се случува околу мене, слушам музика,гледам некои слики и чуствата ги пишувам на лист хартија,се што мислам и что чуствувам.....

 

ЗАвиси колку многу сум разочарана. Ако не сум многу ќе си каснам малку чоколадо и ќе си пуштам весела песна. Ама ако сум многу разочарана ќе јадам 1 тон чоколадо и ќе си пуштам некоја многу тажна песна за да се изнаплачам и полесно да ми е.

 

Се тешам дека можам јас да го средам и тоа...

 

Плачам, додека не ми олесни барем малку, а потоа самата се тешам со позитивни мисли!!!!!!!

 

Плачам...после ми е полесно и да размислам што понатаму.

 

Kога ќе се разочарам, седнувам на едно место, барам мир и си се обраќам кон самата себе, ( знам дека звучи чудно и ненормално :geek: ) како некоја втора јас да ми зборува мене... но џабе е...јас пак си верувам во своите замисли и тоа води до нови разочарувања и пак нов мир и се во круг...

 

плачам..не разговарам со никого