Ете ми се спушта серијата... Хаха. Ова е баш таков момент. Си викам битно совесни сме да се дистанцираме и да не се дериме по луѓето без веза. Макар што некогаш и тоа се случва. Ако ме гњави некој во вакви моменти може да си го крка
јас не сакам со никој да разговарам ми доаѓа да полудеам...кога ми текнува на некои ситници лелееее....ке не докрајќчи таа перфекционизам..
Па ништо посебно не правам освен што сум тажна цел ден и се каам што сум верувала во некој или сум очекувала нешто од некој , а понекогаш ако ми е многу тешко и си плачам за да ми олесни.
Седам ко здрвена, размислувам кај згрешив. Ако е грешката за разочарувањето во мене плачам силно, а ако е кај друг плачам уште посилно. Битно плачам. Се трудам да не ме разбере цел свет, многу ретко да се развикам на некој во тие моменти. Обично сама останувам и си дозволувам лудило. Душава ме колнит мене бе xD
Pred drugite se vozdrzuvam,a ko sum sama placam da mi olesni i razmisluvam sto ponatamu kako da go resam toa razocaruvanje
Јас кога ќе се разочарам плачам или мајка ми ќе ме примети ќе ме замара што ти е кажи ми и ја ќе ја дигнат цела ќуќа и вис а жената ни крива ни дувна и потоа уште повеќе плачам зошто на мама ќе и се развикам
пи*дам во себе во мислите се заканувам на тој што ме разочарал себе си се нарекувам глупава, будала среќа што сето тоа ми е во мислите само
Се разочарувам дупло повеќе од тоа што би требало, во тој момент сметам дека нема напред дека животот е суров дека паднал мракот засекогаш се прашувам зошто вака зошто на мене. Викам се дерам пиздам, и со тек на денови всушност гледам и сваќам и дека не е така црно ко што замислуваме, сваќам дека секогаш постои опционално решение, дека ни излегува на патот нова надеж ново решение и дека разочараноста останува само во момент на преголема нервоза и тага. Разочараноста секогаш постои и ќе постои но никогаш не заборавајте дека за секој проблем и искушение има решение.
Во главно плачам многууу и во моментот на разочарување не ме интересира дали има некој околу мене или сум сама.Сум плачела,сум вриштела пред многу народ,во дискотека..ама па што да правам,таква сум,едноставно солзите почнуваат сами да течат и не ги сопирам,гајле ми е што ќе ми се размачка шминката и што ќе мислат другите.После најчесто ја преиспитувам ситуацијата,многу размислувам и си тупам глава,слушам тажни песни некој период ама брзо ми поминува
Retko moze covek da me razocara,jas sum licnost sto veruva samo na samejstvoto,zivotot me ima dosta pati razocarano,togas znam da zaplacam,nervozna sum no za brzo mi pominuva.
па моментално сум мн разочарана од се ама баш од се и се трудам цел ден да сум со друштво да се смејам да лудувам само да не плачам но штета што нокта нема дручтво нема лудории..па....надокнадам за цел ден со .....
Јас оттрпнав од се...треба човек да биде спремен на се,тек тогаш ќе се радува кога нема да биде разочаран Можеби искуствата во живот ми помагаат сега да ги проценувам луѓето однапрет
Секогаш на најдоброто се надевам, а очекувам се и лошо и добро,а ако се случи терам се у ... и контакт веќе јок, таквите луѓе ја завршиле улогата во мојот живот и чао или ако морам да имам контакт тоа е веќе чиста куртоазија.
