праќам у пм се околу мене , затоа најдобро ми е да сум сама во таков момент. . ќе се изнаплачам убаво и ќе сватам дека уште еднаш поради некој на кој сум му верувала бескрајно ми се кине утробата
вчера бев многу разочарана од многу нешта почнав да плачам-одамна не сум плачела така по неколку минути ми помина а инаку знам да ги испратам сите каде што не треба, и да се карам со кој ке стигнам
јас кога сум многу разочарана си го гледам овој филм , мн ми е смешен a кога сум ептен..си одам на прошетка сама..
Ме разочара? Те нема .. повеќе не ми значиш ништо. Никогаш не сум повредена, сфаќам дека вака би било најдобро простувам ама не заборавам.
Еве, пред неколку часа баш бев разочарана.Прво, пробувам да се приберам и со што е можно поладна глава да размислам за тоа што ми се случува.Ако мислам дека има потреба, тогаш зборувам со некој за тоа.Ако не, тогаш најчесто по размислувањето, донесувам некоја одлука за тоа како да не бидам разочарана повеќе и се убедувам во тоа.Е веќе во тој дел, се затрупувам со работа, или се занимавам со нешто друго за да престанам да мислам
Ауф ја лесно се разочарувам, а кога ќе се разочарам плачам и не сакам да зборам со никој, си се затворам во соба и сама сум си со себе, размислувам, најчесто рзмислувам за мојот живот за тоа што се сум проживеала, кој се личности биле присутни во мојот живот..
Многу често се разочарувам. А кога сум таква можам сите да ги откарам у пм! Затоа најдобро да сум сама во такви моменти.
Почнувам да плачам и наоѓам некое место каде што ќе сум сама. Или пак излегувам на тараса колку и да е ладно и се обидувам да се смирам.
Скоро секогаш плачам..се нервирам...нејќам никој во близина зошто лошо ќе биди...ако дојди некој на сите му викам ... :/
Сакам да разговарам со некој. Со некој кој нема да ме прекинува додека зборувам и мислам зборови и ги поврзувам истите за да искажам како се чувствувам. Најчесто сакам да сум надвор. Да, надвор некаде. Да седам некаде сама и да зјапам во една точка. Да ја размислам ситуацијата.
Пуштам прегласна музика, се обидувам да танцувам. Не можам, секој збор ме потсеќа на него.. Се лупам во ѕиздот, клекнувам и плачам на сиот глас.. Ова конкретно кога се разочарав од него
Сакам да разговарам со некој и јас исто Разговорот со некоја навистина добра личност ќе ми помогне, која може да ме слуша и да биде заинтересирана .. која после тоа ќе ме расположи .. Но понекогаш кога немаш со кого да разговараш ......... ти доаѓа да легнеш во кревет и да мислиш за тоа што ти се случува, за тоа што си разочаран .. Но боље е да разговараш со некој .. така се ослободуваш од се што си разочарана и од се што ти лежи на душата ..
се нервирам ! ако има кој да ме сослуша во ред,но ако нема... се затворам во себе додека да проанализирам и после си продолжувам некако,сепак зависи за какво разочарување се работи
Кога ке се разочарам сакам да има некој до мене и да ме ислуша , да ме слуша внимателно и секако, тоа мора да биде човек кој што ми е особено ДРАГ. Од кога ке си искажам „Маките“ после тоа ми е многу полесно, многу многу полесно и се смирувам како бајче. После тоа како би кажале - јово на ново по искачање и лудување!
Па... кога подразмислам и тешко се разочарувам , кога стануува збор за машко моментално со дечко ми е супер никогаш ме нема разочарано , али имало коњи во мојот живот така да свако чудо за три дана , нема зошто да се преоптоварувам ако некој не ме заслужува не трескам глава за него, а инаку сум позитивна личност ако имам некој проблем може ке се изнервирам малце ама по еден саат си се тешам и знам дека се ке биде добро и си наогам начин како да си ја средам ситуацијата или проблемот, ако е за испит па уште полесно првин се изнервирам и после седнам и си загрејам столчето , не вреди да се разочаруваме и откажуваме, а ретко плачам, не сакам ни сама пред себе да си дозволам солза пииии гордост пуста, а понапред плачев и за убаво и за лошо плачев и кога видов дека сум примана на факултет , инаку нема разочарувања нема откажувања ке настојувам таква да си останам да не се менувам
Кога ќе се разочарам,тоа вообичаено е од мене,ќе пробам да го вратам филмот назад,да се потсетам на се како било,што можело да се случи и секогаш зборувам со мојата сестра,која секогаш е тука за мене и може да ме сослуша,секогаш кога ми е најтешко. Ретко се разочарувам ама,знам да се смирам и да размислам со ладна глава,ама никогаш не плачам и не се нервирам заради некој што ме разочарал,затоа што не вреди за НИКОГО.Ако разочарувањето доаѓа од мене ,ќе се тешам,затоа што секогаш може подобро и не се откажувам,животот оди понатаму,а доколку ме разочара некој друг,сигруно и понатаму нема да имам доверба,ќе возвратам или ќе простам,доколку некој ќе ја поправи грешката,затоа што сите грешиме,посебно ако се случи од моите родители,или сестра ми...ама понекогаш не се одмазудавм,бидејќи животот тоа најдобро го прави.
