Што претставува интелигенцијата?

Vo pogolemiot del se slozuvam so napishanoto kaj Bender Rodrigez.No nemozam da se slozam deka mozokot se razviva i deka so tekot na vremeto lugeto stanuvaat se pointeligentni.Ednostavno otkritijata na naukite i plodovite od naukite pravat taka da izgleda.Spored mene chovekot sekogash go imal istiot prosek na inteligencija niz vekovite.

Imam gledano emisija,ali otprilika ke kazam po shto beshe mnogu od porano,kade shto zboruva kako prirodnite zakoni vosoglasuvaat lugeto mnozejki se, sekogash da gi zadrzuvaat dobrite geni i nasledni karakteristiki kaj potomcite.So toa shto onie na koi im se narusheni genite i se grdi nemozat da si najdat partner i so toa genetskoto razmnozuvanje zapira.
A onie koi se poubavi imaat podobri geni i polesno naogaat partner i prodolzuva ciklusot na razmnozuvanje,
Toa znachi na takov nachin sekogash se obnovuva choveshtvoto so naslednite karakteristiki.

Znachi povtorno doagame do zakluchok deka ubavinata igra uloga,a toa znachi tie imaat pokvalitetni geni.

No od druga strana toj ciklus go narushuva nachinot na zivot,biznisot,interesite itn.Na primer onoj koj e grd ama ima mnogu pari uspeva da najde ubava zena.No zatoa pak takviot ima karakteristiki na snaodliv pretpriemach, koi tie karakteristiki gi nasleduva negovoto potomstvo.

Taka da sekogash kolku i da se narushuvaat genite na choveshtvoto bilo na ubavina, inteligencija ili narushen genetski razvoj na teloto ili snaodlivost itn,sekogash se obnovuvaat so procesot na biranje na partnerot za razmnozuvanje.Razmnozuvanjeto e taka postaveno da go obnovuva choveshtvoto.

A dali ima razlika vo inteligencijata kaj zenite i mazite neznam,ali ima razlika ako moze taka da se kaze vo odnesuvanjeto.I toa e vidlivo.Na primer mazite sekogash se nakloneti kon politika,vojni,grubi sportovi,interesiranje za mehanika...Pa i ako gledame od seksualen aspekt sekogash se poneistrpni da imaat seksualen odnos i so zeni koj nikogash ne gi poznavaat.I tie se koi i davaat pari za seks.

Kaj zenite e drug sluchaj.Tie se nakloneti kon ponezni igri,kon ubavinata(doma da imaat ubav i ureden stan,ubava kola,ubavo doterani...).Od seksualen aspekt neide vpredvid da imaat seksualen odnos so nepoznat maz,osven ako e za pari.No sekogash seksualen odnos so korist ako veke stanuva zbor za nepoznat.

 

Некој друг ден ќе ве дочитам,ама,гледам сте начнале за убавината и интелегенцијата па..стандард оградувања, на какви сме склони луѓето... од тоа што е убаво, субјективно било. Глупости.

Многу веројатно она за што зборува Булгариан, е .. пропорционално тело, лик. Тоа е „здраво“ - носи здраво поколение...демек. Здрава ДНК.
Нешто како, математички пресметани димензии. Ко во ликовно што не учеа, кога требаше да цртаме портрети или склуптури, тела и сл.... растојанието, да речеме од едниот до другиот крај на окото, треба да е еднаков со растојанието од едното до другото око. Толкаво треба да е и растојанието од едното до другото око..или, челото од делот измеѓу веѓите до горе,каде ви започнува косата..тоа растојание треба да е еднакво на растојанието од брадата до носот..онаму каде ви завршува и ви се спојува со надусницата.
Тоа е убаво. Убава градба. Структура на коски, распоред на црти. Не дали тебе,мене или на друг му се допаѓа или го привлекува. Некој не ме привлекува но е убав. не можам да речам дека не е.
Не зборуваме за тоа,се вљубив во некое грдо човече,ама, мил е, драг ми е...убаво се понаша со мене,пак, јас го сакам и мене ми е убав. А, убава е и девојкана со крив нос и поголемо растојание меѓу очите. Fuk, убав мене може да ми биде и некој низок...ма, она witty little dwarf од Game of Thrones ми е секси. Ама... ју ноу. Генетски, во себе не носи тој „здрав“ демек „убав“ демек ...ген.

 

Значи иста била интелигенцијата кога луѓето во среден век ги јаделе срцињата на кралевите и со тоа мислеле дека стануваат посебни со интелигенцијата денес, кога луѓето почнуваат да размилсуваат полиберално (исклучоци се повеќето верници) и ја сфаќаат вредноста на еден живот (било да е човечки (и човекот да е геј, црнец, муслиман, евреј...) или животински)?

И знам дека не е адвекатно да го знам ова со оглед на мојата возраст, но повеќето жени имаат фантазии за секс со непознат. Исто како што и многу жени ги интересира политиката, груби спортови и механика. Ти препорачувам да не го честиташ 8ми март на девојка ти/жена ти/мајка ти или било која жена што ти е блиска, зашто очигледно е дека си против тој празник.

Секое живо суштество на светов еволуира и нема да престане да еволуира.

 

@Bulgarian, се сложувам – и јас не верувам дека интелигенцијата на луѓето се зголемила толку драматично во изминатиот век, како што покажуваат тестовите на интелигенцијата. Според мене, поверојатно е да се работи за зголемување на способноста за решавање на тестови (за интелигенција), а не за драматичен скок на самата интелигенција.

Што се однесува на непроменливоста на човековата интелигенција, претпоставувам дека зависи колку наназад во времето ќе се навратиме. Ако зборуваме за период од пред неколку века, можно е интелигенцијата на луѓето од тоа време да била иста (или многу слична) со онаа на денешниот човек; ако се навратиме наназад 10000-ина или 100000 години – дефинитивно е дека зголемување на интелигенцијата постои.

Мислам дека можеби најзначајниот фактор за напредокот и развојот на човечката интелигенција било прво еволуирањето на јазикот, а потоа и откривањето на писменоста. Јазикот им овозможил на нашите претци да комуницираат меѓусебно, како и на постарите да им ги пренесат своите искуства на помладите. Така, се појавила можноста за учење на нови работи, без тоа да мора да биде од сопствено искуство. Писменоста уште повеќе ја продлабочила оваа можност – со пренесување на туѓите искуства и знаења низ вековите. Па така денес, 99% од работите што ги знаеме за природата и светот околу нас не произлегуваат од сопствени, туку од туѓи искуства, и тоанајчесто од луѓе кои повеќе не се меѓу живите.

Всушност, се смета дека генетиката е одговорна за само 50 до 75% од човечката интелигенција – остатокот се должи на начинот и условите на живот, воспитувањето, образованието, средината итн.

Во однос на физичкиот изглед, докажано е дека постојат одредени физички карактеристики кај луѓето кои им се привлечни на припадниците на спротивниот пол, кои претставуваат знаци на добро физичко здравје, плодност и сл., како и тоа дека истите се фактор при одбирање на партнер. Но, сепак – ваквите карактеристики, како односот на колковите и половината кај жената или широчината на рамениците кај мажот, па дури и симетричната физиономија, се далеку од она што најчесто го подразбираме под „убавина“. Убавината е субјективен поим и од тој аспект, не гледам како би можело да постои некаква значајна поврзаност помеѓу убавината и интелигенцијата. А убавината, било да е во субјективна смисла или во смисла на физиономиска пропорционалност и симетричност, можеби е знак на подобри гени, што не мора да значи и дека е знак на повисока интелигенција.

Конечно, најголемите светски умови, филозофи и научници – барем оние за кои имаме претстава како изгледале – т.е. повеќето од нив, во најмала рака, биле далеку од убави. Така да, мислам дека е излишно да се зборува за убавината како некаков фактор кој ја следи интелигенцијата.

Од друга страна, постои контрадикторност во тоа што го велиш – дека човекот секогаш го имал истиот просек на интелигенција, и дека при размножувањето кај луѓето, секогаш се пренесуваат и задржуваат добрите гени и позитивните наследни карактеристики, додека негативните згаснуваат.

Ако првата теза е точна – дека човековата интелигенција не напредува, тогаш при размножувањето мора да постои мешање и на „добрите“ и на „лошиге“ гени – односно, во генската популација да бидат присутни и гени кои ја зголемуваат и гени кои ја намалуваат интелигенцијата. Ова мора да биде вака, за да се одржи тој просек на интелигенцијата непроменет.

Ако пак, втората теза е точна – дека секогаш се пренесуваат и задржуваат добрите гени, тогаш е неизбежно интелегенцијата ќе биде во континуран пораст, и имајќи го во предвид долгиот временски интервал во кој постои човештвото – најверојатно денес сите ќе бевме многу интелигентни (или, ако се водиме по она дека убавината и интелигенцијата одат заедно – сите ќе бевме и паметни и убави).

Бидејќи ниту една од тезиве не држи вода сама по себе, јас мислам дека е комбинација од двете – интелигенцијата може да делува како „константа“, бидејќи се менува премногу бавно за да ние тоа можеме да го забележиме. За значително зголемување на интелигенцијата се потребни можеби стотици или илјадници години – нешто што од еволутивен аспект е само еден миг, но од аспект на човечкиот живот – незамисливо долго. Точно е и тоа дека природната селекција има тенденција да ги одбира „добрите“ и да ги отфрла „лошите“ гени, меѓутоа тоа во ниту еден случај не е апсолутистички процес, а не е ни толку едноставно како што звучи.

Но, заблуда е да се мисли дека постојат исклучиво „добри“ и „лоши“ гени, како и дека само еден ген е одговорен за само една човечка карактеристика. Всушност, човечките карактеристики и особини речиси секогаш зависат од повеќе различни гени, кои се во меѓусебна интеракција. А многу често може еден ген да биде одговорен и за некоја позитивна, како и за некоја негативна карактеристика.

Конечно, хомосексуалците во истополови врски по дифолт не можат да го пренесат својот ген на потомството – бидејќи и не можат да го имаат. По таа упростена логика, до сега на светов не требаше да има хомосексуалци, бидејќи генот за хомосексуалност требаше одамна да биде замрен, поради недостаток на потомство. Но, хомосексуалноста отсекогаш постоела и ќе постои. Тоа е така бидејќи работите не се црно-бели; не постои само еден „геј“ ген – хомосексуалноста е сложена работа, врз која влијае и генетиката и хормоните, а генетски предиспозиции за хомосексуалност најверојатно носиме сите – без разлика дали сме хомо- или хетеросексуалци.

Аналогно на хомосексуалноста, која е комбинација на гени и хормони, интелигенцијата е комбинација на гени и средината во која расте и се развива индивидуата.

Што се однесува до тврдењето дека грдите и/или глупавите немаат партнери и не оставаат потомство, не можам да се сложам, пред се од лично искуство со луѓето кои ме опкружуваат , а потоа и гледајќи од статистички аспект. Всушност, баш луѓето со натпросечна интелигенција имаат поголем проблем од останатите да си најдат партнер, и најчесто баш тие се тие кои не оставаат потомство позади себе поради тоа. Исто така, натпросечно интелигентните луѓе во просек имаат помалку деца од останатите.

Инаку, од аспект на разможувањето, интелигенцијата воопшто и не претставува никаква еволутивна предност. Најбројните организми на Земјата се вирусите – кои освен што немаат интелигенција и свест, немаат дури ни сопствен метаболизам, а некои ни ДНК. И најверојатно ќе постојат долго време откако луѓето ќе ги снема.

 

Zavisi shto podrazbirash pod narusheni geni.Ako mislish na malku ubavi i malku neubavi;i malku zdravi i malku nedobri so zdravje togash nema nekoja uloga vo razmnozuvanjeto.Se soglasuvam deka takvi poznavash,bidejki onie drugite i retko da gi vidish ili si gledal ama ne ti teknalo na niv.

No ako gi zemesh vpredvid onie navistina genetski so zdravje narusheni kako na primer rodeni so iskriveni noze,race,rodeni so grda stashna na izgled glava,rodeni so dve glavi,rodeni bez noze,rodeni so opashka,rodeni so poveke gradi od dve itn,togash razmisli....

 

@Bulgarian, јас конкретно зборував за поврзаноста на генетиката и интелигенцијата.

Пример за човек со тешко (генетско) нарушување е Стивен Хокинг, кој е еден од најинтелигентните луѓе на денешницата. И иако му била дијагностицирана АЛС релативно рано во животот, тој и покрај тоа, успеал да потоа и да најде жена која ќе го сака, ќе се земе со него и ќе му роди 3 деца. Дури успеал и да се ожени уште еднаш во животот. И сето тоа и покрај неговата тешка здравствена состојба, поради која е целосно неподвижен и не може да зборува.

Доста луѓе со Даунов синдром, што е генетско заболување чија директна последица е намалена интелигенција, во денешно време се успешно интегрирани во општеството, а некои од нив и стапуваат во бракови и имаат потомство. А во однос на чисто физичките деформитети, има и луѓе кои покрај тоа успеаваат да основаат семејства – на пример, знам за еден познат случај за жена со атавизам (опашка), која имала доста богат сексуален и семеен живот.

Така да, генерализираната теорија дека луѓето со генетски нарушувања по дифолт не успеваат да ја продолжат својата (генетска) лоза, не ти држи баш вода.

Од друга страна, да беше точно дека луѓето со генетски нарушувања кои предизвикуваат некаква состојба или деформитет никогаш не оставаат потомство позади себе, тогаш денес таквите луѓе, и генетските нарушувања генерално, веќе немаше да постојат.

Ама, како што реков, генетските нарушувања или заболувања се должат на комбинација од гени, или пак на гени кои повеќето од нас ги носат во себе – но, не се манифестираат кај сите поради тоа што се рецесивни или неактивни. Освен тоа, за генетските нарушувања се виновни и мутациите, кои можат да настанат спонтано – како грешка при репликација, или да бидат предизвикани од средината.

Точно е дека природата тежнее кон совршеното, но тоа тежнеење никогаш нема да може да биде целосно остварено. Природната селекција го извлекува најдоброто од генскиот фонд што и е на располагање. Проблемот е во тоа што секогаш ќе има на располагање и „добри“ и „лоши“ гени.

Малце се оддалечивме од интелигенцијата, ама ај...

 

Веќе го спомнаа Дауновиот синдром. Тргни од таму, физичкиот изглед/карактеристики на луѓето со Даунов синдром. Остави го настрана она, на Булгариан за убавината. Не верувам дека тоа што го прочитал или чул во документарец било за убавината, а физичкиот изглед како симетрија, градба на коски... равој на тело. Како, кај џуџињата, поради застојот во растот на телото има опасност органите да не се развијат соодветно.Затоа, ете, земи ја во предвид.. големината на главата... (физичкиот изглед) не гледано како самата болест, одраз на ретардација него, како еден од симптомите по кои таа се препознава - проблеми во однос на функциите на мозокот.
Макроцефалија и микроцефалија (втората е карактеристична за децата чии родители се заразени од Зика вирусот). Настрана тоа дека не секој со ситно главче и бучук/глобус глава е... ју ноу.
Сети се на сите идиоти, дебили, олигофрени... ментално заостанати ликови во литературата и уметноста како биле претставени, re: нивниот физичкиот изглед.

 

Интелигенција е поим со кој го опишуваме квалитетот на умот кој опкружува и многу други способности, како капацитетот за разум, за планирање, за решавање проблеми, за размислување апстрактно, да се здобиваме со идеи, да го користиме јазикот и за учење. Има повеќе начини со кои можеме да го дефинираме поимот интелигенција. Во некои случаии, интелигенцијата може да вклучува особини како креативност, личност, карактер, знаење или мудрост. Како и да е, повеќето психолози не сакаат да ги вклучуваат овие особини во дефинирањето на интелигенцијата. Постојат неколку коефициенти на интелектуалност:

1. Екстремно ниска интелигенција (до 70)
2. Не забележително интелигентен (70-90)
3. Нормално развиена интелигенција (90-110)
4. Над просечно ниво (110-130)
5. Високоинтелигентен (130 и повеќе)

 

Порано имав доста нагласена интелигенција која мислам беше и премногу за мојата возраст, одговарав на прашања и решавав ситуации кои моите врсници не можеа. Сега веќе не се истакнувам пред нив, барем не на факултет, а општо во животот знам за кратко време да најдам решение за било што. Креативна сум и имагинативна, со глупости не се замарам, насочена сум кон вредни и корисни нешта. Често моето размислување е подлабоко. И ја имаат и другите препознаено кај мене таа интелигенција, дури кога јас не сум сигурна во неа тие се тука да потврдат.
Имам решавано тестови за интелигенција кои покажуваат резултат од над 130, сега не ми текнува точно колку беше. Ќе пререшам некој ден пак.

 

Луѓе со квалитетен интелект, не се повеќе од 10%, според мене. Таквите ги препознавам по способноста да задржат неутралност и објективност по секое прашање. Во односите со другите се рамнодушни и пресметливи, не се оддаваат на емоции, освен ако не им одговара.
Има еден вид на (јас ја нарекувам) улична интелигенција, неврзана со академски остварувања. Обично тие луѓе ги бива за спортови, но генерално се работи за снаоѓање во простор. Ова е многу важно за опстанок, дури може да донесе успех во животот, без оглед на недостаток од образование.

 

http://www.fakulteti.mk/news/17-03-02/kakov_sovet_bi_dal_bil_gejts_na_mladiot_sebesi.aspx


КАКОВ СОВЕТ БИ ДАЛ БИЛ ГЕЈТС НА МЛАДИОТ СЕБЕСИ?
Бил Гејтс на младиот себе би го дал следниот совет: Интелигенцијата не е најважната работа во животот.

Милијардерот кој ги напушти студиите за да го развие „Windows“ софтверот кој претставува револуција во IT светот, рекол дека интелигенцијата не е едно-димензионална како што некогаш верувал дека е.

 

Mislis ulicna skola, a ne intelegencija? Uspehot vo zivotot nema nikakva korelacija so obrazovanie. I taka 90% sto zavrsuvaat visoko obrazovanie cekaat na biro ili rabotat kako robovi za drugi po celi denovi za mizerna plata. Od seto toa prasaj go kolku naucil na fakultet i kolku se secava na toa sto ucel posle 2 meseci od diplomskata.

 

Остави ги тие со купени дипломи, или стекнати преку бубање, или ради реда, не за џабе напишав дека само околу 10% од популација ги сметам за квалитетно интелигентни.
Туку, не сите кои навистина можат да се пофалат со талент за научна или друга интелектуална, креативна дејност, го имаат развиено она, street smart.

 

Според мене интелигенцијата ја претставува способноста на човекот да се снајде и прилагоди на различни ситуации, да знае да оствари комуникација со различни типови на луѓе како и брзината на учење на нови работи.
Пример ако еден ученик лекција учи за 15 минути а друг за 30 значи првиот е нешто поинтелигентен од вториот. Точно дека напамет научените работи претежно во текот на школувањето не се мерка за нечија интелигенција но сметам дека поинтелигентните личности многу побавно го забораваат она што некогаш го научиле.

 

Најпросто кажано, интелигенцијата значи решавање на проблемите. Да појаснам, решавање на комплексни прашања и на тешкотии при извршување на некоја работа или при одвивање на процес. Или, справување со она што ќе се најде пред нас. Имам прилики да гледам луѓе кои наместо да си помогнат себеси и да решат и завршат уредно сѐ, тие само прават некои глупости и нови проблеми. Тоа не е интелигентно. Интелигенцијата е начин на размислување и обработка на податоците што ги примаме, а потоа дејствување, правилно, секако.

 

За мене, интелегенцијата е широк поим.
Сметам дека има енормна разлика помеѓу ''интелегенцијата'' од една страна и ''емоционална интелегенција'' од друга страна. Затоа што, да, интелегенцијата најчесто е поврзана со знаење по математика, физика и со оценките во училиште. Личности од тој тип имам сретнато многу и сѐ уште среќавам.
Не се движам според одредени дефиниции, научни докажувања, студии, итн. Туку според свои искуства, сопствени дефиниции, размислувања и ставови за поимот ''интелегенција'' според кои можам да проценам во одредени случаи дали одредена личност ја има истата или не.
Значи постојат луѓе кои имаат одлични познавања од научен аспект и толку. Тука се става крај на приказната. Од друга страна, не знаат како самите себеси да се контролираат во смисла на тоа дека:

1. не умеат да ги препознаат емоциите и чувствата на одредена личност.
2. не умеат да го разберат јазикот на телото.
3. судат, без притоа да ја анализираат ситуацијата.
4. не умеат да разрешат некој конфлик со аргументи.
5. претежно се најгласни во просторијата.
6. имаат его и токму тоа его им го попречува патот понекогаш да ја видат ситуацијата онаква каква што е.

Додека емоционално интелегентните луѓе се целосна спротивност на горнонаведените работи. Отсекогаш сум се чудела кога ќе запознаам навидум некоја интелегентна личност, ќе слушнам паметни зборови и муабети, но времето и делата покажувале дека и не се баш нешто многу интелегентни суштества, освен што имале одлични познавања од науката. Нормално и одличен просек.
Мислам дека попрво би избрала човек кој поседува емоционална интелегенција и кој знае како да се постави во одредени ситуации, отколку човек кој е само интелегентен.