Introverts united

Прашање за разонода -на скала од 1до 10,1-екстра екстроверт, 5- амбиверт,10- екстра-интроверт колку сте интровертни?

Па јас би рекла дека сум некаде накај 10. Освен во исклучителни ситуации. Како што спомнав, кога станува збор за љубов (флертување) тогаш само станувам екстроверт. За пријатели, роднини, за излегувања и какви било други социјални интеракции сум типичен интроверт.

Инаку морам да го искажам задоволството што во ова студено попладне не морам да излегувам од дома и уживам на топличко со кафето до мене, книгата и со слушалките на уши. Бесценето, нели?

Посебно ми е убаво кога сум имала прекрасно утро/претпладне и сега можам да си ги средувам впечатоците и да се посветам на мојата омилена активност, мечтаење

 

Не обожавам ич ладно време, пре би да е многу жешко отколку многу ладно. Пример, попрво би живеела некаде каде е константно +35 степени отколку некаде каде константно е -20 степени.
Во контекст на тоа, што би одбрале вие кога морате помеѓу две места, +35 или -20 степени?

Не сум сингл, во врска сум веќе 2ипол+ години. Но запознавањето со либе ми беше многу лесно, нели како што велат we were meant to be.

Слушам музика, си играм со кучето и мачорот, разговарам со либе.
Можам да се пофалам со фактот дека никогаш во животов не сум посегнала по апчиња за смирување без разлика на ситуацијата, и се надевам ќе остани така.

Јас би си дала 8 пред светот, 5 пред луѓе кои ми значат, а 2 пред либе.

Друго прашање од мене: Дали верувате во сродни души?
Јас верувам, ама мислам дека имаме повеќе од 1 сродна душа и дека сродните души не значат по дифолт дека ни се само љубовните партнери. Сродна душа можи да ти е и пријател, познаник, родител, професор, па дури и некој што не знае дека постоиш. 7+ милијарди луѓе сме на планетава, нема шанси само 1 сродна душа да имаме. Јас и другарот од либе (што и мене ми е на некој начин) си го осеќам како сродна душа, и некои од овде на форумов така ве осеќам и мислам дека кога би се дружеле и во живо многу би се сложувале.

Инаку денес ми помина денот со трпење тантруми од малото (куче) и испивме едно кафе со либе.
Брат ми си купи нова кола, мерцедес, па ја пробувавме си се возевме малку со либе.
Вечер сме на слава кај негов другар. Е ова славиве ич не ми се по ќеиф (освен за јадењето). Најголем дел од времето седам и ќутам, интроверт нели што можи да прави помеѓу луѓе со кои не е близок.

 

Годинава ми беше претешка, имав падови, па промена на средина, па борба за опстанок, па промена, па "будење". Се на се позитивно е што најдов човек кој ме тинтра премногу и за кој сакам да се трудам.
Како и да е, оставам тоа што се десило да е зад мене.
Гледам да итам напред.
Најверојатно ќе славам во изнајмена кафана во Буџиба, а не би ми претставувало проблем и дома да си направам атмосфера.
Кај нас е 25+ степени, којзнае дали и воопшто ќе е ладно.
Дома не бев среќна, ширев негативна енергија, се ми сметаше. Тука буквално се преродив, запознав луѓе што ме научија многу работи, конечно здивнав и сум таа што јас сакам да бидам.
Само еден поглед кон прозор од бус да фрлам да го видам морето 1000 пати си повторувам колку сум среќна.

 

Речиси секое утро додека работам на моменталниот проект, слушам вакви снимки:






Практично, глумам дека сум меѓу луѓе?
Праите нешто слично?

А еве ми ја моменталната ситуација:



Се' е тука на место.

Атмосфера: ✔
Книга: ✔
Кафе: ✔
Етерично: ✔

 

Во контекст на тоа, што би одбрале вие кога морате помеѓу две места, +35 или -20 степени?

Првото, секако. Воопшто не поднесувам ладно. За мене и 15 степени е премногу ладно. А над 30 е идеално, не ми пречи и кога е 40, без проблем можам нормално да функционирам, сега ми е претешко да излезам од дома... Не само што физички не трпам студ, лошо ми влијае и на психата, ме прави мрзоволна и сакам да си седам во топла соба до греалка

@MissChievous, исто некогаш знам да си пуштам вакви видеа. Звукот ме смирува. Некогаш white noise ме успива (звуци од фен, греалка итн) Има и такви безброј на YouTube. Создава топла, удобна атмосфера, идеална за спиење.

 

Првото, зимурлива сум.
Ама сакам и да идам на планина ама само за сликање, после да си одам дома.

 

Секоја чест Многу ми е мило за вакви примери

Јас бирам да си останам дома, може?

@MissChievous јас моментално ова си го пуштам на екран , ме смирува и баш додава на атмосфера,за љубителите на божиќна атмосфера има на yt и со christmas music во позадина

 

7.

-20

Прашање:
Како се справувате со личностите кои позајмиле од вас пари/предмети и не ви ги враќаат?
Моментално сум во таква ситуација!

 

Како се справувате со личностите кои позајмиле од вас пари/предмети и не ви ги враќаат?

Откако се изгорев неколку пати, едноставно престанав да давам. Плус и добро ги имам научено кои се тие што не враќаат. Уште и се лутеа кога ќе им спомнев, леле кога ќе ми текне. Хаос Не сум давала на заем пари, само предмети и тоа секако не многу вредни, па ги прежалив веќе. Замислете, има некои што со години ми немаат вратено... Не знам како не им е непријатно, не можам да си објаснам и не можам. Би сакала да имав делче од нивната безгрижност

 

Еден по друг пост, но се надевам ќе ми простат модераторите.
Имам прашање:

Дали сте плашливи и кој е вашиот најголем страв?

Јас сум претерано плашлива личност, и сите тие грижи и претпазливост ме доведоа до состојбата во која се наоѓам денес, анксиозноста.
Од мала се плашев од болести и таа претплазливост прерасна во опсесија.
Се плашам и од отсуството на саканата личност. Тоа ме прави да изгледам и посесивна понекогаш. Овој страв може да го ставам и на прво место, дури и пред здравјето
Лошото е тоа што моите стравови главно се сконцентрирани на нешта што јас тешко можам да ги контролирам или воопшто не можам да ги контролирам.
Многу внимавам на рокови, сакам се' да е на време и под контрола, да имам план а, б и ц дури... За жал, тоа не зависи секогаш од мене, зашто јас може да внимавам колку сакам, а тие не

 

Ни +35,ни -20,идеално ми е кога е 25 степени.
Најмногу се плашам од темница и пајаци.

 

Јас не позајмувам ако очекувам да ми биде вратено, позајмувам само кога сметам дека можам да дадам и по цена да не ми биде вратено.

Од глувци, од лоши луѓе и од нереализирани соништа.

-20, ја сакам зимата и преферирам ниски температури.

Не дека буквално верувам дека има некој кој што е создаден баш за мене но мислам дека голема е веројатноста да сретнеме личност со која ќе имаме слични интереси и потполно ќе се разбираме, впрочем секој заљубен смета дека ја нашол својата сродна душа.

На скала од 1 до 10, 100ка интроверт.

 

Дали верувате во сродни души?

Не верував, се додека не ја најдов мојата
Не мора да станува збор за партнер/ка, се согласувам со @Amellie13. А дали може да се повеќе, искрено не сум размислувала.
Само знам дека има такви луѓе, кои кога ќе ги сретнеш, буквално како да стануваш целосна. Такви луѓе што те поттикнуваат да бидеш најдобрата верзија од себе, да не обрнуваш толку внимание на негативностите како порано. Дали ќе ги наречете сродни души или некако поинаку, сеедно. Важното е што кога сте со нив животот е убав

 

Tight-fisted сум и јас кога е зајмување пари во прашање.
Ако некој ми бара пари на заем, Мариголд го продаде кучата.
Ми се случило да ми побараат, да речам дека немам (а да имам), или да му кажам дека броени ми се тие што ги имам до наредна плата. Мразам да позајмувам, еве овде можам искрено и отворено да си кажам. Во секоја друга ситуација можам да му се најдам некому (на пример дома ако варосуваш ќе ти помогнам, материјали за испит ако сум имала ќе сум споделела, еднаш на другарка од 7 бев станата да и читам на бубица) ама финансиски скржле сум.

Фобија-КРВ и повреди. За земање крв од вена ми се потребни неколку часа психичка подготовка. Еднаш миејќи ми се скрши чаша, ептен малечко парче месо од прстов ми се откина, ама толку крв течеше level crime scene, испаничив дека може несвестица да ме фати, па зедов крпа ја завиткав раката, легнав на грб и зазедов позиција на умрен (дури и со глата кон запад бев) додека не си дојдов при себе. Еднаш на предавање за прва помош ми се слоши, што едвај чекав да заврши.

Температури зимски нејќам, летни па ич. Пишав некаде најмногу сакам пролет. Таман ми е април, мај.

Верувам во сродни души, не само во љубовна смисла, може и пријатели да бидат сродни души. Не е сродноста на душите некоја wow појава. Едноставно на иста фреквенција се некои, делат исти размислувања, исто ги доживуваат нештата. Компатибилни си се.

 

Нема цена конструирана интроверција, влез во себе и креирање добро сега и добро утре.. GN.

 

Ќе иде некоја негде за викендов?
Јас одам утре вечер за Берово. Велат снег наврнало бааѓи!
Одам сама, т.е не со човечка придружба, ами со кучето. Едвај убедив во х.Манастир да ми дозволат со пес, морав да копам до сопственикот да го замарам.

Одам и службено за да потпишам неколки договори за агенцијата за сместување, ама и богами ќе си одморам убаво!
Планирам да се видам со две пријателки и конечно сама да си уживам во омилените ресторани, рест.Мрс, ресторанот во хотел Манастир и на Бачило горе на граница. Патем да си купам мед, домашни сокови, домашни чаеви, вреќа компир беровски и торти одкај госпоѓа Гордана (кои веќе ги имам нарачано).

 

Пари не позајмувам,туку само пенкала,моливи и гуми оти и да не ми ги вратат,евтини се,па лесно можам пак да купам.

 

Мене 24/7 ми е ладно, кога и да ме допреш како од порцелан да сум сум ладна. Така да за мене се што е под 15 степени е неподносливо. Си сакам лето. Така да дефинитивно +35.

Да, мојата љубов, моето сонце што ме грее во овие кочан ладни денови. И тој е интровертче, можеби и поголемо од мене. Се дружи со доста екстровертни луѓе па секогаш вели дека со мене си поминува најпријатно и одморено. Со него се разбираме буквално во секој поглед. Сакаме слични работи, имаме слични размислувања и убедувања, двајцата ги гледаме работите подлабоко од што се, ние сме си најголемата поддршка и рамо за плачење и не секогаш ни се потребни зборови, можеме да зборуваме со погледи...

Сличниве работи можам да ги кажам и за еден другар кој ни за миг не сум го погледнала на поинаков начин. Тој за мене претставува брат само од друга мајка и друг татко. После дечко ми, тој ми е човек кој ме разбира потполно и ме чита како буквар. Секогаш е тука за совет и за поддршка и за убав разговор. Дм секогаш ми вика да си го чувам.

Хмм, не би позајмила на секој, само на блиски луѓе од доверба. Ако не де многу пари може слободно и да не ми ги вратат (освен ако не сум во ептен лоша финансиска состојба па да ми треба секој денар, ама и тогаш не би им ги барала.)

Страв како страв од физички нешта немам. Не се плашам од темнини, височини или животни. Буквално од ништо. Моите стравови се поинакви.
Се плашам од неуспех. Сакам да сум успешна личност во секој поглед. Моментално факултетот. Мислам дека ако евентуално заглавам некогаш со факсот ќе си го ркнам.
Се плашам од тоа да не им здодеам на луѓето што ми се блиски и што ги сакам, па да се оддалечат од мене или да излезат од мојот живот.
Исто така, не се плашам од смртта, туку се плашам од тоа евентуално да ги надживеам сите, па затоа сакам да умрам пред другите (note: не млада де ).