Introverts united

Кога ќе ми текне колку ќе треба да излегувам и да се допишувам дур се фатиме ми згаснува желбава

 

Јас најмногу мразам small talks. Мозокот ми се блокира, па наместо да слушам јас мислам што да кажам кога ќе прекине соговорникот да зборува. Толку активен ми е мозокот и збунет во исто време, како шок некој. Ама затоа 1 минута после муабетот, милион реченици ми текнуваат. Секако, со задоцнување. Со луѓе кои ги осеќам блики немам проблем, сосем спротивно, природно ми иде муабетот, дури и ако знам лицето со кое зборувам е интроверт, зборувам повеќе од што треба.
Кога ќе размислам, најверојатно екстровертите ги сметам како супериорни соговорници, кои блокада ми создаваат со нивната опуштеност кога зборуваат со непознати или скоро запознати луѓе.

Хинт до екстровертите доколку читаат: ако осетите дека зборувате со интроверт, правете се дека барем малку ви е незгодно, доста ќе им олесните.

 

6 знаци дека навистина сте интроверт, а не срамежливи.
Јас искрено се пронајдов 100%. Интровертите црпат енергија од поминување време сами или со неколку блиски луѓе кои им значат. Не зборуваат колку само да се речи дека зборуваат, мразат small talk и не трошат енергија бескорисно. Затоа многу луѓе би ни рекле дека сме тивки и се срамиме, а ние едноставно немаме што да кажиме кога сме во групи луѓе кои не ни се блиски. Многу ретко наоѓам луѓе со кои се поврзувам на подлабоко ниво, ама кога ќе најдам да ме гледа некој отстрана ќе ме помисли екстроверт.
Ама затоа мал милион пати сум чула дека сум срамежлива, дури и мислеле дека ги мразам едни личности бидејќи не сум зборувала многу пред нив. (пријатели на екс пријателите, небитнo)

Спојлер

 

Ете сме.

 

Како одговарате на прашање "зошто ништо не збориш"?

Јас си кажувам дека немам што да кажам.

 

Исто и јас. Ама не лажам.... Стварно нема што да кажам кога сум меѓу луѓе кои не ми се блиски. Можда ќе исфорсирам small talk колку да не испаднам "лоша", ама повеќе од тоа стварно не гледам што има да зборувам. Не е лесно да се зближам со некој, особено ако не ја осеќам истата енергија.
Што ми се случува во животот, што ми лежи на душа и сл. си кажувам само со блиски без проблем.

 

Тие сме.

 

Сигурно има нешто слично објавено во темава ама да се потсетиме.
Прво го чекам да доѕвони, после барам дали има слика на Вибер и на крај Гугл. Јас и телефоните.

 

Еве ме денес, тек на крај ми светна дека фиксен број барам на Viber.

 

Јас па во последно време немам толку проблеми со зборување на телефон. Посебно со блиски личности... поубаво ми е да им го слушнам гласот отколку да пишувам пораки. А најубаво ми е кога се гледаме во живо и ќе го видам и говорот на телото, изразот на лицето...

Исто така, многу ме вознемирува кога чекам одговор на важна порака... Затоа подобро, ако мора, по телефон. Барем ќе знам на што сум.

 

jas ne spagam tuka, jas so site zboruvam, nemam takov problem i sama da sum ke si najdam drustvo
koga mi e dosadno a toa e cesto otkako pocna pandemijata , vakcina ne stavam pa dremam na fb , i ne pisuvam poraki jas si zboruvam so niv i so tie sto ne gi znam, a so tie sto gi znam na viber si zboruvam

 

Лол исто. Која анксиозност ме пука ко ќе видам на екран непознат број.
Само во последно правев повеќе исклучоци бидејќи чекав битни повици.

Бтв дали сум единствена што го става на "Do not disturb" телефонот дури спијам? Со исклучок на 3 личности кои можат да ме бараат 24/7, сѐ друго можи да почека и не е побитно од сонот.

 

Иста сум. Едвај чекам да прекине да ми ѕвони тој што ме бара за да му пишам смс или било што за да прашам зашто ме барал.

 

Здраво, пријатели интроверти!
Јас отсекогаш сум си интроверт и луѓето тоа го мешаа(т) со бидување намќор.
,,Што си лута?"
,,Зошто си намуртена?"
,,Што ти е проблемот?"
А мене ништо не ми е, освен што имам resting bitch face и едноставно не сум така отворена, обично не сакам прва да го кршам мразот со непознати и јас да ги ,,опуштам".
Со блиски луѓе е сосема друга песна. Уста не затворам.
Како дете и тинејџер бев многу затворена, после факултет се подопуштив малку ама сепак ништо драстично.
И еве сега пак сум сосема затворена. Дури и повеќе од што некогаш бев. Пандемијава ме доутепа.
Интровертите си ги сакам затоа што ми се блиски по душа и карактер, екстровертите не ги ,,мирисам" многу, ама сепак ги почитувам и им се восхитувам на бидувањето толку отворен со сите, храброста што им доаѓа природно и наметливоста. За тоа, секоја им чест.
Сепак, ќе ставам еден твит тука со кој се согласувам во потполност.

 

Здраво, јас сум таа во,, јајцето "

 

We're social only with people who match our energy.